Plutarch, Brutus, chapter 47

(플루타르코스, Brutus, chapter 47)

οὐδὲν δὲ βέλτιον εἶχε τὰ πράγματα τοῖσ περὶ Καίσαρα καὶ Ἀντώνιον, ἀγορᾷ τε χρωμένοισ ἀναγκαῖα καὶ διὰ κοιλότητα τοῦ στρατοπέδου χειμῶνα μοχθηρὸν προσδοκῶσιν. εἱλούμενοι γὰρ πρὸσ ἕλεσι καὶ μετὰ τὴν μάχην ὄμβρων φθινοπωρινῶν ἐπιγενομένων πηλοῦ κατεπίμπλαντο τὰσ σκηνὰσ καὶ ὕδατοσ παραχρῆμα πηγνυμένου διὰ ψῦχοσ, ἐν τούτῳ δ’ οὖσιν αὐτοῖσ ἧκεν ἀγγελία περὶ τῆσ κατὰ. θάλατταν γενομένησ ἀτυχίασ περὶ τὴν στρατιάν. ἐξ Ἰταλίασ γὰρ πολλὴν κομιζομένην παρὰ Καίσαροσ αἱ Βρούτου νῆεσ ἐπιπεσοῦσαι διέφθειραν, ὧν ὀλίγοι παντάπασι τοὺσ πολεμίουσ διαφυγόντεσ ὑπὸ λιμοῦ τῶν ἱστίων καὶ τῶν σχοινίων ἐσθίοντεσ διεγένοντο. ταῦτ’ ἀκούσαντεσ ἔσπευδον διὰ μάχησ κριθῆναι πρὶν αἰσθέσθαι τὸν Βροῦτον ὅσον αὐτῷ γέγονεν εὐτυχίασ, καὶ γὰρ ἡμέρᾳ μιᾷ συνέβη τόν τε κατὰ γῆν ἅμα καὶ τόν κατὰ θάλατταν ἀγῶνα κριθῆναι.

τύχῃ δέ τινι μᾶλλον ἢ κακίᾳ τῶν ἐν ταῖσ ναυσὶν ἡγεμόνων ἠγνόησε τὸ κατόρθωμα Βροῦτοσ ἡμερῶν εἴκοσι διαγενομένων.

οὐ γὰρ ἂν εἰσ δευτέραν μάχην προῆλθε, τὰ μὲν ἀναγκαῖα τῇ στρατιᾷ παρεσκευασμένοσ εἰσ πολὺν χρόνον, ἐν καλῷ δὲ τῆσ χώρασ ἱδρυμένοσ, ὥστε καὶ χειμῶνοσ ἀπαθὲσ καὶ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ δυσεκβίαστον ἔχειν τὸ στρατόπεδον, τῷ δὲ κρατεῖν βεβαίωσ τῆσ θαλάττησ καὶ νενικηκέναι πεζῇ τὸ καθ’ αὑτὸν ἐπ’ ἐλπίδων μεγάλων καὶ φρονήματοσ γεγονώσ. ἀλλὰ τῶν πραγμάτων, ὡσ ἐοίκεν, οὐκέτι πολλοῖσ ὄντων καθεκτῶν, ἀλλὰ μοναρχίασ δεομένων, ὁ θεὸσ, ἐξάγειν καὶ μεταστῆσαι τόν μόνον ἐμποδὼν ὄντα τῷ κρατεῖν δυναμένῳ βουλόμενοσ, ἀπέκοψε τὴν τύχην ἐκείνην, καίπερ ἐγγυτάτω τοῦ μὴ λαθεῖν τόν Βροῦτον ἀφικομένην, μέλλοντοσ γὰρ αὐτοῦ μάχεσθαι πρὸ μιᾶσ ἡμέρασ ὀψὲ Κλώδιόσ τισ ἐκ τῶν πολεμίων αὐτόμολοσ ἧκεν, ἀγγέλλων ὅτι διεφθαρμένον ᾐσθημένοι τόν στόλον οἱ περὶ Καίσαρα σπεύδουσι διαγωνίσασθαι.

ταῦτα λέγων ὁ ἄνθρωποσ οὐκ εἶχε πίστιν οὐδ’ εἰσ ὄψιν ἦλθε τῷ Βρούτῳ, καταφρονηθεὶσ παντάπασιν ὡσ μηδὲν ἀκηκοὼσ ὑγιέσ ἢ τὰ ψευδῆ πρὸσ χάριν ἀπαγγέλλων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION