Plutarch, Brutus, chapter 52

(플루타르코스, Brutus, chapter 52)

προϊούσησ δὲ τῆσ νυκτόσ ἀποκλίνασ, ὡσ ἔτυχε καθεζόμενοσ, πρὸσ οἰκέτην ἑαυτοῦ Κλεῖτον ἐλάλει. σιωπῶντοσ δὲ τοῦ Κλείτου καὶ δακρύοντοσ, αὖθισ ἐπισπασάμενοσ τὸν ὑπασπιστὴν Δάρδανον ἰδίᾳ τινὰσ αὐτῷ προσέφερε λόγουσ. τέλοσ δὲ τὸν Βολούμνιον αὐτὸν Ἑλληνιστὶ τῶν λόγων καὶ τῆσ ἀσκήσεωσ ὑπεμίμνῃσκε· καὶ παρεκάλει τῇ χειρὶ συνεφάψασθαι τοῦ ξίφουσ αὐτῷ καὶ συνεπερεῖσαι τὴν πληγήν. "φευκτέον·

"ἀλλ’ οὐ διὰ τῶν ποδῶν, ἀλλὰ διὰ τῶν χειρῶν. ἐμβολὼν δὲ τὴν δεξιὰν ἑκάστῳ μάλα φαιδρόσ ἥδεσθαι μὲν ἔφη μεγάλην ἡδονήν ὅτι τῶν φίλων αὐτὸν οὐδεὶσ ἐψεύσατο, τῇ τύχῃ δ’ ἐγκαλεῖν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ· ἑαυτὸν δὲ τῶν νενικηκότων μακαριώτερον νομίζειν, οὐκ ἐχθὲσ οὐδὲ πρώην μόνον, ἀλλὰ καὶ νῦν, ἀπολείποντα δόξαν ἀρετῆσ, ἣν οὔτε ὅπλοισ οὔτε χρήμασιν ἀπολείψουσιν οἱ κεκρατηκότεσ, ὡσ μὴ δοκεῖν ὅτι δικαίουσ ἄνδρασ ἄδικοι καὶ κακοὶ χρηστοὺσ ἀπολέσαντεσ οὐ προσηκόντωσ ἄρχουσι.

δεηθεὶσ δὲ καὶ παρακαλέσασ σῴζειν ἑαυτούσ ἀνεχώρησεν ἀπωτέρω μετὰ δυεῖν ἢ τριῶν, ἐν οἷσ ἦν καὶ Στράτων ὁ ἀπὸ λόγων ῥητορικῶν γεγονὼσ αὐτῷ συνήθησ, καὶ τοῦτον ἔγγιστα παραστησάμενοσ ἑαυτῷ καὶ τὸ ξίφοσ γυμνὸν ἐπὶ τῆσ λαβῆσ τοῖσ χερσὶν ἀμφοτέραισ ἐρείσασ καὶ περιπεσών ἐτελεύτησεν.

οἱ δέ φασιν οὐκ αὐτὸν, ἀλλὰ τὸν Στράτωνα, πολλὰ πάνυ τοῦ Βρούτου δεηθέντοσ, ἀποστρέψαντα τὴν ὄψιν ὑποστῆσαι τὸ ξίφοσ·

ἐκεῖνον δὲ ῥύμῃ προσβαλόντα τὸ στέρνον καὶ διώσαντα συντόμωσ ἀποθανεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION