Plutarch, Brutus, chapter 50

(플루타르코스, Brutus, chapter 50)

ἦν δέ τισ Λουκίλλιοσ, ἀνὴρ ἀγαθὸσ, ἐν τοῖσ ἑταίροισ, οὗτοσ ὁρῶν βαρβάρουσ τινὰσ ἱππέασ ἐν τῇ διώξει τῶν μὲν ἄλλων οὐδένα ποιουμένουσ λόγον, ἐλαύνοντασ δὲ ῥύδην ἐπὶ τὸν Βροῦτον, ἔγνω παρακινδυνεύσασ ἐμποδὼν αὐτοῖσ γενέσθαι. καὶ μικρὸν ὑπολειφθεὶσ αὐτόσ ἔφη Βροῦτοσ εἶναι· καὶ πιθανὸσ ἦν πρὸσ Ἀντώνιον δεόμενοσ ἄγειν ἑαυτόν, ὡσ Καίσαρα δεδοικώσ, ἐκείνῳ δὲ θαρρῶν. οἱ δ’ ἀσπασάμενοι τὸ εὑρ́ημα καὶ τύχῃ τινὶ θαυμαστῇ κεχρῆσθαι νομίζοντεσ ἦγον τὸν ἄνδρα σκότουσ ἤδη, προπέμψαντεσ ἐξ αὑτῶν τινασ ἀγγέλουσ παρὰ τὸν Ἀντώνιον.

αὐτόσ τε οὖν ἡσθεὶσ ἀπήντα τοῖσ ἄγουσι, καὶ τῶν ἄλλων οἱ πυνθανόμενοι ζῶντα Βροῦτον κομίζεσθαι συνετρόχαζον, οἱ μὲν ἐλεεινὸν ἡγούμενοι τῆσ τύχησ, οἱ δὲ τῆσ δόξησ ἀνάξιον, ἄγραν βαρβάρων ὑπὸ φιλοψυχίασ γενόμενον. "Ἀντώνιε, Βροῦτον οὐδεὶσ ᾕρηκεν οὐδ’ ἂν ἕλοι πολέμιοσ·

"μὴ τοσοῦτον ἡ τύχῃ κρατήσειε τῆσ ἀρετῆσ, ἀλλ’ ἐκεῖνοσ εὑρεθήσεται ζῶν ἤ που καὶ νεκρὸσ ἀξίωσ κείμενοσ ἑαυτοῦ. ἐγὼ δὲ τοὺσ σοὺσ στρατιώτασ παρακρουσάμενοσ ἥκω, παθεῖν οὐδὲν ἐπὶ τούτῳ τῶν ἀνηκέστων παραιτούμενοσ. "ὦ συστρατιῶται, φέρετε τῇ ἁμαρτίᾳ περιυβρίσθαι δοκοῦντεσ.

"ἀλλ’ εὖ ἴστε κρείττονα τῆσ ζητουμένησ ἄγρασ ᾑρηκότεσ. "πολέμιον γὰρ ζητοῦντεσ ἥκετε φίλον ἡμῖν κομίζοντεσ· "ὡσ ἐγὼ Βρούτῳ μὲν οὐκ οἶδα μὰ τοὺσ θεοὺσ ὅ τι ἂν ἐχρησάμην ζῶντι· ταῦτ’ εἰπὼν καὶ τὸν Λουκίλλιον ἀσπασάμενοσ τότε μὲν ἑνὶ τῶν φίλων συνέστησεν, ὕστερον δὲ χρώμενοσ εἰσ πάντα πιστῷ καὶ βεβαίῳ διετέλεσε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION