Plutarch, Brutus, chapter 1

(플루타르코스, Brutus, chapter 1)

Μάρκου δὲ Βρούτου πρόγονοσ ἦν Ιοὔνιοσ Βροῦτοσ, ὃν ἀνέστησαν ἐν Καπιτωλίῳ χαλκοῦν οἱ πάλαι Ῥωμαῖοι μέσον τῶν βασιλέων, ἐσπασμένον ξίφοσ, ὡσ βεβαιότατα καταλύσαντα Ταρκυνίουσ. οὑτοσὶ δ’, ὑπὲρ οὗ γράφεται ταῦτα, παιδείᾳ καὶ λόγῳ διὰ φιλοσοφίασ καταμίξασ τὸ ἦθοσ, καὶ τὴν φύσιν ἐμβριθῆ καὶ πρᾳεῖαν οὖσαν ἐπεγείρασ ταῖσ πρακτικαῖσ ὁρμαῖσ, ἐμμελέστατα δοκεῖ κραθῆναι πρὸσ τὸ καλόν, ὥστε καὶ τοὺσ ἀπεχθανομένουσ αὐτῷ διὰ τὴν ἐπὶ Καίσαρα συνωμοσίαν, εἰ μέν τι γενναῖον ἡ πρᾶξισ ἤνεγκε, Βρούτῳ προσάπτειν, τὰ δυσχερέστερα δὲ τῶν γεγονότων τρέπειν εἰσ Κάσσιον, οἰκεῖον μέν ὄντα Βρούτου καὶ φίλον, ἁπλοῦν δὲ τῷ τρόπῳ καὶ καθαρὸν οὐχ ὁμοίωσ.

Σερβιλία δὲ ἡ μήτηρ ἀνέφερε τὸ γένοσ εἰσ Αἄλαν Σερβίλιον, ὃσ Μαιλίου Σπορίου τυραννίδα κατασκευαζομένου καὶ ταράττοντοσ τὸν δῆμον ἐγχειρίδιον λαβὼν ὑπὸ μάλησ προῆλθεν εἰσ ἀγοράν καὶ παραστὰσ τῷ ἀνδρὶ πλησίον, ὡσ ἐντυγχάνειν τι μέλλων καὶ διαλέγεσθαι, προσνεύσαντα πατὰξασ ἀπέκτεινε.

τοῦτο μέν οὖν ὁμολογούμενόν ἐστι·

τὸ δὲ πατρῷον γένοσ οἱ διὰ τὸν Καίσαροσ φόνον ἔχθραν τινὰ καὶ δυσμένειαν ἀποδεικνύμενοι πρὸσ Βροῦτον οὔ φασιν εἰσ τὸν ἐκβαλόντα Ταρκυνίουσ ἀνήκειν οὐδὲν γὰρ ἐκείνῳ λειφθῆναι γένοσ ἀνελόντι τοὺσ υἱούσ, ἀλλὰ δημότην τοῦτον, οἰκονόμου υἱὸν ὄντα Βρούτου, ἄρτι καὶ πρῴην εἰσ ἄρχοντα προελθεῖν. Ποσειδώνιοσ δ’ ὁ φιλόσοφοσ τοὺσ μέν ἐνηλίκουσ φησὶν ἀπολέσθαι τοῦ Βρούτου παῖδασ ὡσ ἱστόρηται, τρίτον δὲ λειφθῆναι νήπιον, ἀφ’ οὗ τὸ γένοσ ὡρμῆσθαι καὶ τῶν γε καθ’ αὑτὸν ἐκ τῆσ οἰκίασ γεγονότων ἐπιφανῶν ἀνδρῶν ἀναφέρειν ἐνίουσ πρὸσ τὸν ἀνδριάντα τοῦ Βρούτου τὴν ὁμοιότητα τῆσ ἰδέασ, περὶ μέν οὖν τούτων τοσαῦτα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION