Polybius, Histories, book 5, chapter 32

(폴리비오스, Histories, book 5, chapter 32)

τατον. οἱ μὲν γὰρ ἀρχαῖοι τὴν ἀρχὴν ἥμισυ τοῦ παντὸσ εἶναι φάσκοντεσ μεγίστην παρῄνουν ποιεῖσθαι σπουδὴν ἐν ἑκάστοισ ὑπὲρ τοῦ καλῶσ ἄρξασθαι· δοκοῦντεσ δὴ λέγειν ὑπερβολικῶσ ἐλλιπέστερόν μοι φαίνονται τῆσ ἀληθείασ εἰρηκέναι.

θαρρῶν γὰρ ἄν τισ εἴπειεν οὐχ ἥμισυ τὴν ἀρχὴν εἶναι τοῦ παντόσ, ἀλλὰ καὶ πρὸσ τὸ τέλοσ διατείνειν. πῶσ γὰρ ἄρξασθαί τινοσ καλῶσ οἱο͂́ν τε μὴ προπεριλαβόντα τῷ νῷ τὴν συντέλειαν τῆσ ἐπιβολῆσ μηδὲ γινώσκοντα ποῦ καὶ πρὸσ τί καὶ τίνοσ χάριν ἐπιβάλλεται τοῦτο ποιεῖν;

πῶσ δὲ πάλιν οἱο͂́ν τε συγκεφαλαιώσασθαι πράγματα δεόντωσ μὴ συναναφέροντα τὴν ἀρχὴν πόθεν ἢ πῶσ ἢ διὰ τί πρὸσ τὰσ ἐνεστώσασ ἀφῖκται πράξεισ;

διόπερ οὐχ ἑώσ τοῦ μέσου νομίζοντασ διατείνειν τὰσ ἀρχάσ, ἀλλ’ ἑώσ τοῦ τέλουσ, πλείστην περὶ ταύτασ ποιητέον σπουδὴν καὶ τοὺσ λέγοντασ καὶ τοὺσ ἀκούοντασ περὶ τῶν ὅλων.

ὃ δὴ καὶ νῦν ἡμεῖσ πειρασόμεθα ποιεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION