Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 2, chapter 23

(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 2, chapter 23)

Σαρδανάπαλλοσ δέ, τριακοστὸσ μὲν ὢν ἀπὸ Νίνου τοῦ συστησαμένου τὴν ἡγεμονίαν, ἔσχατοσ δὲ γενόμενοσ Ἀσσυρίων βασιλεύσ, ὑπερῆρεν ἅπαντασ τοὺσ πρὸ αὐτοῦ τρυφῇ καὶ ῥᾳθυμίᾳ. χωρὶσ γὰρ τοῦ μηδ’ ὑφ’ ἑνὸσ τῶν ἔξωθεν ὁρᾶσθαι βίον ἔζησε γυναικόσ, καὶ διαιτώμενοσ μὲν μετὰ τῶν παλλακίδων, πορφύραν δὲ καὶ τὰ μαλακώτατα τῶν ἐρίων ταλασιουργῶν, στολὴν μὲν γυναικείαν ἐνεδεδύκει, τὸ δὲ πρόσωπον καὶ πᾶν τὸ σῶμα ψιμυθίοισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ τῶν ἑταιρῶν ἐπιτηδεύμασιν ἁπαλώτερον πάσησ γυναικὸσ τρυφερᾶσ κατεσκεύαστο. ἐπετήδευσε δὲ καὶ τὴν φωνὴν ἔχειν γυναικώδη καὶ κατὰ τοὺσ πότουσ οὐ μόνον ποτῶν καὶ βρωτῶν τῶν δυναμένων μάλιστα τὰσ ἡδονὰσ παρέχεσθαι συνεχῶσ ἀπολαύειν, ἀλλὰ καὶ τὰσ ἀφροδισιακὰσ τέρψεισ μεταδιώκειν ἀνδρὸσ ἅμα καὶ γυναικόσ·

ἐχρῆτο γὰρ ταῖσ ἐπ’ ἀμφότερα συνουσίαισ ἀνέδην, τῆσ ἐκ τῆσ πράξεωσ αἰσχύνησ οὐδὲν ὅλωσ φροντίζων. ἐπὶ τοσοῦτο δὲ προήχθη τρυφῆσ καὶ τῆσ αἰσχίστησ ἡδονῆσ καὶ ἀκρασίασ ὥστ’ ἐπικήδειον εἰσ αὑτὸν ποιῆσαι καὶ παραγγεῖλαι τοῖσ διαδόχοισ τῆσ ἀρχῆσ μετὰ τὴν ἑαυτοῦ τελευτὴν ἐπὶ τὸν τάφον ἐπιγράψαι τὸ συγγραφὲν μὲν ὑπ’ ἐκείνου βαρβαρικῶσ, μεθερμηνευθὲν δὲ ὕστερον ὑπό τινοσ Ἕλληνοσ, εὖ εἰδὼσ ὅτι θνητὸσ ἔφυσ, σὸν θυμὸν ἀέξε τερπόμενοσ θαλίῃσι·

θανόντι σοι οὔτισ ὄνησισ. καὶ γὰρ ἐγὼ σποδόσ εἰμι, Νίνου μεγάλησ βασιλεύσασ. ταῦτ’ ἔχω ὅσσ’ ἔφαγον καὶ ἐφύβρισα καὶ μετ’ ἔρωτοσ τέρπν’ ἔπαθον, τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια κεῖνα λέλειπται. τοιοῦτοσ δ’ ὢν τὸν τρόπον οὐ μόνον αὐτὸσ αἰσχρῶσ κατέστρεψε τὸν βίον, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀσσυρίων ἡγεμονίαν ἄρδην ἀνέτρεψε, πολυχρονιωτάτην γενομένην τῶν μνημονευομένων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION