Plutarch, Demetrius, chapter 4

(플루타르코스, Demetrius, chapter 4)

τοῦ μέντοι καὶ φιλάνθρωπον φύσει καὶ φιλεταῖρον γεγονέναι τὸν Δημήτριον ἐν ἀρχῇ παράδειγμα τοιοῦτόν ἐστιν εἰπεῖν. Μιθριδάτησ ὁ Ἀριοβαρζάνου παῖσ ἑταῖροσ ἦν αὐτοῦ καὶ καθ’ ἡλικίαν συνήθησ, ἐθεράπευε δὲ Ἀντίγονον, οὔτε ὢν οὔτε δοκῶν πονηρόσ, ἐκ δὲ ἐνυπνίου τινὸσ ὑποψίαν Ἀντιγόνῳ παρέσχεν. ἐδόκει γὰρ μέγα καὶ καλὸν πεδίον ἐπιὼν ὁ Ἀντίγονοσ ψῆγμά τι χρυσίου κατασπείρειν·

ἐξ αὐτοῦ δὲ πρῶτον μὲν ὑποφύεσθαι θέροσ χρυσοῦν, ὀλίγῳ δ’ ὕστερον ἐπανελθὼν ἰδεῖν οὐδὲν ἀλλ’ ἢ τετμημένην καλάμην. λυπούμενοσ δὲ καὶ περιπαθῶν ἀκοῦσαί τινων λεγόντων ὡσ ἄρα Μιθριδάτησ εἰσ Πόντον Εὔξεινον οἴχεται, τὸ χρυσοῦν θέροσ ἐξαμησάμενοσ. ἐκ τούτου διαταραχθεὶσ καὶ τὸν υἱὸν ὁρκώσασ σιωπήσειν, ἔφρασε τὴν ὄψιν αὐτῷ, καὶ ὅτι πάντωσ τὸν ἄνθρωπον ἐκποδὼν ποιεῖσθαι καὶ διαφθείρειν ἔγνωκεν.

"φεῦγε, Μιθριδάτα. συνεὶσ δὲ ἐκεῖνοσ ἀπέδρα νυκτὸσ εἰσ Καππαδοκίαν.

καὶ ταχὺ τὴν Ἀντιγόνῳ γενομένην ὄψιν ὕπαρ αὐτῷ συνετέλει τὸ χρεών. πολλῆσ γὰρ καὶ ἀγαθῆσ ἐκράτησε χώρασ, καὶ τὸ τῶν Ποντικῶν βασιλέων γένοσ ὀγδόῃ που διαδοχῇ παυσάμενον ὑπὸ Ῥωμαίων ἐκεῖνοσ παρέσχε. ταῦτα μὲν οὖν εὐφυϊάσ δείγματα τοῦ Δημητρίου πρὸσ ἐπιείκειαν καὶ δικαιοσύνην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION