Plutarch, Demetrius, chapter 2

(플루타르코스, Demetrius, chapter 2)

Ἀντιγόνῳ τοίνυν δυεῖν υἱῶν ἐκ Στρατονίκησ τῆσ Κορράγου γενομένων, τὸν μὲν ἐπὶ τἀδελφῷ Δημήτριον, τὸν δ’ ἐπὶ τῷ πατρὶ Φίλιππον ὠνόμασεν. οὗτόσ ἐστιν ὁ τῶν πλείστων λόγοσ. ἔνιοι δὲ τὸν Δημήτριον οὐχ υἱόν, ἀλλ’ ἀδελφιδοῦν γενέσθαι τοῦ Ἀντιγόνου λέγουσιν· ἐπὶ νηπίῳ γὰρ αὐτῷ παντάπασι τοῦ πατρὸσ τελευτήσαντοσ, εἶτα τῆσ μητρὸσ εὐθὺσ τῷ Ἀντιγόνῳ γαμηθείσησ, υἱὸν ἐκείνου νομισθῆναι. τὸν μὲν οὖν Φίλιππον οὐ πολλοῖσ ἔτεσι τοῦ Δημητρίου νεώτερον ὄντα συνέβη τελευτῆσαι·

Δημήτριοσ δὲ μεγέθει μὲν ἦν τοῦ πατρὸσ ἐλάττων, καίπερ ὢν μέγασ, ἰδέᾳ δὲ καὶ κάλλει προσώπου θαυμαστὸσ καὶ περιττόσ, ὥστε τῶν πλαττόντων καὶ γραφόντων μηθένα τῆσ ὁμοιότητοσ ἐφικέσθαι. τὸ γὰρ αὐτὸ χάριν καὶ βάροσ καὶ φόβον καὶ ὡρ́αν εἶχε, καὶ συνεκέκρατο τῷ νεαρῷ καὶ ἰταμῷ δυσμίμητοσ ἡρωϊκή τισ ἐπιφάνεια καὶ βασιλικὴ σεμνότησ. οὕτω δέ πωσ καὶ τὸ ἦθοσ ἐπεφύκει πρὸσ ἔκπληξιν ἀνθρώπων ἅμα καὶ χάριν.

ἥδιστοσ γὰρ ὢν συγγενέσθαι, σχολάζων τε περὶ πότουσ καὶ τρυφὰσ καὶ διαίτασ ἁβροβιώτατοσ βασιλέων, ἐνεργότατον αὖ πάλιν καὶ σφοδρότατον τὸ περὶ τὰσ πράξεισ ἐνδελεχὲσ εἶχε καὶ δραστήριον· ᾗ καὶ μάλιστα τῶν θεῶν ἐζήλου τὸν Διόνυσον, ὡσ πολέμῳ τε χρῆσθαι δεινότατον, εἰρήνην τε αὖθισ ἐκ πολέμου τρέψαι πρὸσ εὐφροσύνην καὶ χάριν ἐμμελέστατον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION