Plutarch, Demetrius, chapter 52

(플루타르코스, Demetrius, chapter 52)

εἴτε τοὺσ ἐν τῷ νήφειν ἀναλογισμοὺσ τῶν παρόντων ἀποδιδράσκων καὶ παρακαλυπτόμενοσ τῇ μέθῃ τὴν διάνοιαν, εἴτε συγγνοὺσ ἑαυτῷ τοῦτον εἶναι τὸν βίον, ὃν ἔκπαλαι ποθῶν καὶ διώκων ἄλλωσ ὑπ’ ἀνοίασ καὶ κενῆσ δόξησ ἐπλάζετο καὶ πολλὰ μὲν ἑαυτῷ, πολλὰ δὲ ἑτέροισ πράγματα παρεῖχεν, ἐν ὅπλοισ καὶ στόλοισ καὶ στρατοπέδοισ τὸ ἀγαθὸν ζητῶν, ὃ νῦν ἐν ἀπραγμοσύνῃ καὶ σχολῇ καὶ ἀναπαύσει μὴ προσδοκήσασ ἀνεύρηκε. τί γὰρ ἄλλο τῶν πολέμων καὶ τῶν κινδύνων πέρασ ἐστὶ τοῖσ φαύλοισ βασιλεῦσι, κακῶσ καὶ ἀνοήτωσ διακειμένοισ, οὐχ ὅτι μόνον τρυφὴν καὶ ἡδονὴν ἀντὶ τῆσ ἀρετῆσ καὶ τοῦ καλοῦ διώκουσιν, ἀλλ’ ὅτι μηδὲ ἥδεσθαι μηδὲ τρυφᾶν ὡσ ἀληθῶσ ἴσασιν;

ὁ δ’ οὖν Δημήτριοσ ἔτοσ τρίτον ἐν τῇ Χερρονήσῳ καθειργμένοσ ὑπ’ ἀργίασ καὶ πλησμονῆσ καὶ οἴνου νοσήσασ ἀπέθανεν, ἔτη τέσσαρα καὶ πεντήκοντα βεβιωκώσ. καὶ Σέλευκοσ ἤκουσέ τε κακῶσ καὶ μετενόησεν οὐ μετρίωσ ἐν ὑποψίᾳ τὸν Δημήτριον θέμενοσ τότε, καὶ μηδὲ Δρομιχαίτην, ἄνδρα βάρβαρον Θρᾷκα, μιμησάμενοσ οὕτω φιλανθρώπωσ καὶ βασιλικῶσ ἁλόντι Λυσιμάχῳ χρησάμενον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION