Plutarch, Demetrius, chapter 28

(플루타르코스, Demetrius, chapter 28)

τὴν δὲ διήγησιν, ὥσπερ ἐκ κωμικῆσ σκηνῆσ, πάλιν εἰσ τραγικὴν μετάγουσιν αἱ τύχαι καὶ αἱ πράξεισ τοῦ ἀνδρὸσ ὃν διηγούμεθα. τῶν γὰρ ἄλλων βασιλέων ἁπάντων συνισταμένων ἐπὶ τὸν Ἀντίγονον καὶ συμφερόντων εἰσ ταὐτὸ τὰσ δυνάμεισ, ἀπῆρεν ὁ Δημήτριοσ ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ, καὶ τῷ πατρὶ συμμίξασ φιλοτιμουμένῳ παρ’ ἡλικίαν πρὸσ τὸν πόλεμον, ἔτι μᾶλλον αὐτὸσ ἐπερρώσθη. καίτοι δοκεῖ γε Ἀντίγονοσ, εἰ μικρῶν τινων ὑφεῖτο καὶ τῆσ ἄγαν φιλαρχίασ ἐχάλασε, μέχρι παντὸσ ἂν αὑτῷ διαφυλάξαι κἀκείνῳ καταλιπεῖν τὸ πρῶτον εἶναι.

φύσει δὲ βαρὺσ ὢν καὶ ὑπερόπτησ, καὶ τοῖσ λόγοισ οὐχ ἧττον ἢ τοῖσ πράγμασι τραχύσ, πολλοὺσ καὶ νέουσ καὶ δυνατοὺσ ἄνδρασ ἐξηγρίαινε καὶ παρώξυνε· καὶ τήν γε τότε σύστασιν καὶ κοινωνίαν αὐτῶν ἔλεγεν ὥσπερ ὀρνίθων σπερμολόγων συνδρομὴν ἑνὶ λίθῳ καὶ ψόφῳ συνδιαταράξειν. ἦγε δὲ πεζοὺσ μὲν ἑπτακισμυρίων πλείουσ, ἱππεῖσ δὲ μυρίουσ, ἐλέφαντασ δὲ ἑβδομήκοντα πέντε, τῶν ἐναντίων ἐχόντων πεζοὺσ μὲν ἑξακισμυρίουσ καὶ τετρακισχιλίουσ, ἱππεῖσ δὲ πεντακοσίουσ τῶν ἐκείνου πλείονασ, ἐλέφαντασ δὲ τετρακοσίουσ, ἁρ́ματα δὲ ἑκατὸν εἴκοσι.

γενομένῳ δ’ ἐγγὺσ αὐτῶν τροπὴν ἔσχεν ἡ διάνοια τῆσ ἐλπίδοσ μᾶλλον ἢ τῆσ γνώμησ. ὑψηλὸσ γὰρ εἶναι καὶ γαῦροσ εἰωθὼσ ἐν τοῖσ ἀγῶσι καὶ χρώμενοσ φωνῇ τε μεγάλῃ καὶ λόγοισ σοβαροῖσ, πολλάκισ δὲ καὶ τῷ παρασκῶψαί τι καὶ γελοῖον εἰπεῖν τῶν πολεμίων ἐν χερσὶν ὄντων ἐπιδειξάμενοσ εὐστάθειαν καὶ καταφρόνησιν, τότε σύννουσ ἑωρᾶτο καὶ σιωπηλὸσ τὰ πολλά, καὶ τὸν υἱὸν ἀπέδειξε τῷ πλήθει καὶ συνέστησε διάδοχον.

ὃ δὲ μάλιστα πάντεσ ἐθαύμασαν, ἐν τῇ σκηνῇ μόνοσ διελέχθη πρὸσ αὐτόν, οὐκ εἰθισμένοσ ἔχειν οὐδὲ πρὸσ ἐκεῖνον ἀπορρήτουσ κοινολογίασ, ἀλλὰ ἴδιοσ ὢν γνώμῃ, εἶτα προστάττων φανερῶσ καὶ χρώμενοσ οἷσ βουλεύσαιτο καθ’ ἑαυτόν.

λέγεται γοῦν μειράκιον ἔτι ὄντα τὸν Δημήτριον αὐτοῦ πυθέσθαι πότε μέλλουσιν ἀναζευγνύειν· τὸν δὲ εἰπεῖν πρὸσ ὀργήν· "ἀγωνιᾷσ μὴ μόνοσ σὺ τῆσ σάλπιγγοσ οὐκ ἀκούσῃσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION