Plutarch, Brutus, chapter 35

(플루타르코스, Brutus, chapter 35)

τῇ δ’ ὑστεραίᾳ Βροῦτοσ ἄνδρα Ῥωμαῖον ἐστρατηγηκότα καὶ πεπιστευμένον ὑπ’ αὐτοῦ, Λεύκιον Πέλλαν, Σαρδιανῶν κατηγορούντων ἐπὶ κλοπαῖσ δημοσίᾳ καταγνοὺσ ἠτίμωσε· καὶ τὸ πρᾶγμα Κάσσιον οὐ μετρίωσ ἐλύπησεν. αὐτὸσ γὰρ ὀλίγαισ ἡμέραισ ἔμπροσθεν ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ ἐλεγχθέντασ ἀδικήμασι δύο φίλουσ ἰδίᾳ νουθετήσασ φανερῶσ ἀφῆκε καὶ διετέλει χρώμενοσ, ὅθεν ᾐτιᾶτο τὸν Βροῦτον ὡσ ἄγαν ὄντα νόμιμον καὶ δίκαιον ἐν καιρῷ πολιτείασ δεομένῳ καὶ φιλανθρωπίασ. ὁ δὲ τῶν εἰδῶν τῶν Μαρτίων ἐκέλευεν αὐτὸν μνημονεύειν ἐκείνων, ἐν αἷσ Καίσαρα ἔκτειναν, οὐκ αὐτὸν ἄγοντα καὶ φέροντα πάντασ ἀνθρώπουσ, ἀλλ’ ἑτέρων δύναμιν ὄντα ταῦτα πρασσόντων·

ὡσ, εἴ τισ ἔστι πρόφασισ καλὴ μεθ’ ἧσ ἀμελεῖται τὸ δίκαιον, ἄμεινον ἦν τοὺσ Καίσαροσ φίλουσ ὑπομένειν ἢ τοὺσ ἑαυτῶν περιορᾶν ἀδικοῦντασ.

"ἐκείνοισ μὲν γὰρ ἀνανδρίασ, ἀδικίασ δὲ δόξα μετὰ κινδύνων ἡμῖν καὶ πόνων πρόσεστι. τοιαύτη μὲν ἡ τοῦ Βρούτου προαίρεσισ ἦν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION