Ancient Greek-English Dictionary Language

συνεπιτίθημι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συνεπιτίθημι συνεπιτιθήσω

Structure: συν (Prefix) + ἐπι (Prefix) + τίθε̄ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. to help in putting on
  2. to join in attacking, together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπιτῖθημι συνεπιτῖθης συνεπιτῖθησιν*
Dual συνεπιτίθετον συνεπιτίθετον
Plural συνεπιτίθεμεν συνεπιτίθετε συνεπιτιθέᾱσιν*
SubjunctiveSingular συνεπιτίθω συνεπιτίθῃς συνεπιτίθῃ
Dual συνεπιτίθητον συνεπιτίθητον
Plural συνεπιτίθωμεν συνεπιτίθητε συνεπιτίθωσιν*
OptativeSingular συνεπιτιθεῖην συνεπιτιθεῖης συνεπιτιθεῖη
Dual συνεπιτιθεῖητον συνεπιτιθείητην
Plural συνεπιτιθεῖημεν συνεπιτιθεῖητε συνεπιτιθεῖησαν
ImperativeSingular συνεπιτῖθει συνεπιτιθέτω
Dual συνεπιτίθετον συνεπιτιθέτων
Plural συνεπιτίθετε συνεπιτιθέντων
Infinitive συνεπιτιθέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεπιτιθεις συνεπιτιθεντος συνεπιτιθεισα συνεπιτιθεισης συνεπιτιθεν συνεπιτιθεντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπιτίθεμαι συνεπιτίθεσαι συνεπιτίθεται
Dual συνεπιτίθεσθον συνεπιτίθεσθον
Plural συνεπιτιθέμεθα συνεπιτίθεσθε συνεπιτίθενται
SubjunctiveSingular συνεπιτίθωμαι συνεπιτίθῃ συνεπιτίθηται
Dual συνεπιτίθησθον συνεπιτίθησθον
Plural συνεπιτιθώμεθα συνεπιτίθησθε συνεπιτίθωνται
OptativeSingular συνεπιτιθεῖμην συνεπιτίθειο συνεπιτίθειτο
Dual συνεπιτίθεισθον συνεπιτιθεῖσθην
Plural συνεπιτιθεῖμεθα συνεπιτίθεισθε συνεπιτίθειντο
ImperativeSingular συνεπιτίθεσο συνεπιτιθέσθω
Dual συνεπιτίθεσθον συνεπιτιθέσθων
Plural συνεπιτίθεσθε συνεπιτιθέσθων
Infinitive συνεπιτίθεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεπιτιθεμενος συνεπιτιθεμενου συνεπιτιθεμενη συνεπιτιθεμενης συνεπιτιθεμενον συνεπιτιθεμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπιτιθήσω συνεπιτιθήσεις συνεπιτιθήσει
Dual συνεπιτιθήσετον συνεπιτιθήσετον
Plural συνεπιτιθήσομεν συνεπιτιθήσετε συνεπιτιθήσουσιν*
OptativeSingular συνεπιτιθησίημι συνεπιτιθησίης συνεπιτιθησίη
Dual συνεπιτιθησίητον συνεπιτιθησιήτην
Plural συνεπιτιθησίημεν συνεπιτιθησίητε συνεπιτιθησίησαν
Infinitive συνεπιτιθήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεπιτιθησων συνεπιτιθησοντος συνεπιτιθησουσα συνεπιτιθησουσης συνεπιτιθησον συνεπιτιθησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπιτιθήσομαι συνεπιτιθήσει, συνεπιτιθήσῃ συνεπιτιθήσεται
Dual συνεπιτιθήσεσθον συνεπιτιθήσεσθον
Plural συνεπιτιθησόμεθα συνεπιτιθήσεσθε συνεπιτιθήσονται
OptativeSingular συνεπιτιθησοίμην συνεπιτιθήσοιο συνεπιτιθήσοιτο
Dual συνεπιτιθήσοισθον συνεπιτιθησοίσθην
Plural συνεπιτιθησοίμεθα συνεπιτιθήσοισθε συνεπιτιθήσοιντο
Infinitive συνεπιτιθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεπιτιθησομενος συνεπιτιθησομενου συνεπιτιθησομενη συνεπιτιθησομενης συνεπιτιθησομενον συνεπιτιθησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to help in putting on

  2. to join in attacking

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION