뜻

1. 지휘관, 장군, 사령관, 전체적

1. a leader of an army, a general, commander

예문

• καὶ τὸν μὲν στρατηλάτην αὐτὸν ἐφ ἁρ´ματος ὀχεῖσθαι παρδάλεων ὑπεζευγμένων, ἀγένειον ἀκριβῶς, οὐδ ἐπ ὀλίγον τὴν παρειὰν χνοῶντα, κερασφόρον, βοτρύοις ἐστεφανωμένον, μίτρᾳ τὴν κόμην ἀναδεδεμένον, ἐν πορφυρίδι καὶ χρυσῇ ἐμβάδι: (Lucian, (no name) 2:1)

  (루키아노스, (no name) 2:1)

• ἐπεὶ δὲ ἤγγελτο πυρπολῶν ὁ θεὸς ἤδη τὴν χώραν καὶ πόλεις αὐτάνδρους καταφλέγων καὶ ἀνάπτων τὰς ὕλας καὶ ἐν βραχεῖ πᾶσαν τὴν Ἰνδικὴν φλογὸς ἐμπεπληκώς - ὅπλον γάρ τι Διονυσιακὸν τὸ πῦρ, πατρῷον αὐτῷ κἀκ τοῦ κεραυνοῦ - ἐνταῦθα ἤδη σπουδῇ ἀνελάμβανον τὰ ὅπλα καὶ τοὺς ἐλέφαντας ἐπισάξαντες καὶ ἐγχαλινώσαντες καὶ τοὺς πύργους ἀναθέμενοι ἐπ αὐτοὺς ἀντεπεξῄεσαν, καταφρονοῦντες μὲν καὶ τότε, ὀργιζόμενοι δὲ ὅμως καὶ συντρῖψαι σπεύδοντες αὐτῷ στρατοπέδῳ τὸν ἀγένειον ἐκεῖνον στρατηλάτην. (Lucian, (no name) 3:2)

  (루키아노스, (no name) 3:2)

• ἄνδρ εἶχες οὐ κακίον Αἰγίσθου πόσιν, ὃν Ἑλλὰς αὑτῆς εἵλετο στρατηλάτην: (Euripides, episode, anapests 4:12)

  (에우리피데스, episode, anapests 4:12)

• νοῦν χρὴ τὸν στρατηλάτην ἔχειν: (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, trochees 1:18)

  (에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, trochees 1:18)

• μισῶν δὲ μητέρ ἐνδίκως ἀπώλεσα, ἥτις μεθ ὅπλων ἄνδρ ἀπόντ ἐκ δωμάτων πάσης ὑπὲρ γῆς Ἑλλάδος στρατηλάτην προύδωκε κοὐκ ἔσῳς ἀκήρατον λέχος: (Euripides, episode, iambic 12:4)

  (에우리피데스, episode, iambic 12:4)

유사 형태

• στρατηλάτην (9)
• στρατηλάται (8)
• στρατηλάταις (7)
• στρατηλάτας (6)
• στρατηλάτου (6)
• στρατηλάτῃ (6)
• στρατηλατῶν (5)
• στρατηλάτης (5)
• στρατηλάτεε (4)
• στρατηλατεῖν (3)
• στρατηλατέειν (3)
• στρατηλάταισιν (1)
• στρατηλάτα (1)
• στρατηλατήσας (1)
• στρατηλατᾶν (1)
• στρατηλατῇ (1)
• στρατηλατοῦσαι (1)
• στρατηλατεῖ (1)
• στρατηλατήσω (1)
• στρατηλάταν (1)
• στρατηλατοῦνθ (1)
• στρατηλατέῃς (1)
• στρατηλατήσειν? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.