Ancient Greek-English Dictionary Language

θαυμάζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: θαυμάζω θαυμάσω ἐθαύμασα τεθαύμακα τεθαύμασμαι ἐθαυμάσθην

Structure: θαυμάζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. (active), to wonder, marvel, be astonished
  2. (with accusative) to look on with wonder and amazement, to wonder at, to revere, honor, admire, worship
  3. to say with astonishment

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular θαυμάζω θαυμάζεις θαυμάζει
Dual θαυμάζετον θαυμάζετον
Plural θαυμάζομεν θαυμάζετε θαυμάζουσιν*
SubjunctiveSingular θαυμάζω θαυμάζῃς θαυμάζῃ
Dual θαυμάζητον θαυμάζητον
Plural θαυμάζωμεν θαυμάζητε θαυμάζωσιν*
OptativeSingular θαυμάζοιμι θαυμάζοις θαυμάζοι
Dual θαυμάζοιτον θαυμαζοίτην
Plural θαυμάζοιμεν θαυμάζοιτε θαυμάζοιεν
ImperativeSingular θαύμαζε θαυμαζέτω
Dual θαυμάζετον θαυμαζέτων
Plural θαυμάζετε θαυμαζόντων, θαυμαζέτωσαν
Infinitive θαυμάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
θαυμαζων θαυμαζοντος θαυμαζουσα θαυμαζουσης θαυμαζον θαυμαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular θαυμάζομαι θαυμάζει, θαυμάζῃ θαυμάζεται
Dual θαυμάζεσθον θαυμάζεσθον
Plural θαυμαζόμεθα θαυμάζεσθε θαυμάζονται
SubjunctiveSingular θαυμάζωμαι θαυμάζῃ θαυμάζηται
Dual θαυμάζησθον θαυμάζησθον
Plural θαυμαζώμεθα θαυμάζησθε θαυμάζωνται
OptativeSingular θαυμαζοίμην θαυμάζοιο θαυμάζοιτο
Dual θαυμάζοισθον θαυμαζοίσθην
Plural θαυμαζοίμεθα θαυμάζοισθε θαυμάζοιντο
ImperativeSingular θαυμάζου θαυμαζέσθω
Dual θαυμάζεσθον θαυμαζέσθων
Plural θαυμάζεσθε θαυμαζέσθων, θαυμαζέσθωσαν
Infinitive θαυμάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
θαυμαζομενος θαυμαζομενου θαυμαζομενη θαυμαζομενης θαυμαζομενον θαυμαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular θαυμάσω θαυμάσεις θαυμάσει
Dual θαυμάσετον θαυμάσετον
Plural θαυμάσομεν θαυμάσετε θαυμάσουσιν*
OptativeSingular θαυμάσοιμι θαυμάσοις θαυμάσοι
Dual θαυμάσοιτον θαυμασοίτην
Plural θαυμάσοιμεν θαυμάσοιτε θαυμάσοιεν
Infinitive θαυμάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
θαυμασων θαυμασοντος θαυμασουσα θαυμασουσης θαυμασον θαυμασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular θαυμάσομαι θαυμάσει, θαυμάσῃ θαυμάσεται
Dual θαυμάσεσθον θαυμάσεσθον
Plural θαυμασόμεθα θαυμάσεσθε θαυμάσονται
OptativeSingular θαυμασοίμην θαυμάσοιο θαυμάσοιτο
Dual θαυμάσοισθον θαυμασοίσθην
Plural θαυμασοίμεθα θαυμάσοισθε θαυμάσοιντο
Infinitive θαυμάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
θαυμασομενος θαυμασομενου θαυμασομενη θαυμασομενης θαυμασομενον θαυμασομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular θαυμασθήσομαι θαυμασθήσῃ θαυμασθήσεται
Dual θαυμασθήσεσθον θαυμασθήσεσθον
Plural θαυμασθησόμεθα θαυμασθήσεσθε θαυμασθήσονται
OptativeSingular θαυμασθησοίμην θαυμασθήσοιο θαυμασθήσοιτο
Dual θαυμασθήσοισθον θαυμασθησοίσθην
Plural θαυμασθησοίμεθα θαυμασθήσοισθε θαυμασθήσοιντο
Infinitive θαυμασθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
θαυμασθησομενος θαυμασθησομενου θαυμασθησομενη θαυμασθησομενης θαυμασθησομενον θαυμασθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐθαύμασα ἐθαύμασας ἐθαύμασεν*
Dual ἐθαυμάσατον ἐθαυμασάτην
Plural ἐθαυμάσαμεν ἐθαυμάσατε ἐθαύμασαν
SubjunctiveSingular θαυμάσω θαυμάσῃς θαυμάσῃ
Dual θαυμάσητον θαυμάσητον
Plural θαυμάσωμεν θαυμάσητε θαυμάσωσιν*
OptativeSingular θαυμάσαιμι θαυμάσαις θαυμάσαι
Dual θαυμάσαιτον θαυμασαίτην
Plural θαυμάσαιμεν θαυμάσαιτε θαυμάσαιεν
ImperativeSingular θαύμασον θαυμασάτω
Dual θαυμάσατον θαυμασάτων
Plural θαυμάσατε θαυμασάντων
Infinitive θαυμάσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
θαυμασᾱς θαυμασαντος θαυμασᾱσα θαυμασᾱσης θαυμασαν θαυμασαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐθαυμασάμην ἐθαυμάσω ἐθαυμάσατο
Dual ἐθαυμάσασθον ἐθαυμασάσθην
Plural ἐθαυμασάμεθα ἐθαυμάσασθε ἐθαυμάσαντο
SubjunctiveSingular θαυμάσωμαι θαυμάσῃ θαυμάσηται
Dual θαυμάσησθον θαυμάσησθον
Plural θαυμασώμεθα θαυμάσησθε θαυμάσωνται
OptativeSingular θαυμασαίμην θαυμάσαιο θαυμάσαιτο
Dual θαυμάσαισθον θαυμασαίσθην
Plural θαυμασαίμεθα θαυμάσαισθε θαυμάσαιντο
ImperativeSingular θαύμασαι θαυμασάσθω
Dual θαυμάσασθον θαυμασάσθων
Plural θαυμάσασθε θαυμασάσθων
Infinitive θαυμάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
θαυμασαμενος θαυμασαμενου θαυμασαμενη θαυμασαμενης θαυμασαμενον θαυμασαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐθαυμάσθην ἐθαυμάσθης ἐθαυμάσθη
Dual ἐθαυμάσθητον ἐθαυμασθήτην
Plural ἐθαυμάσθημεν ἐθαυμάσθητε ἐθαυμάσθησαν
SubjunctiveSingular θαυμάσθω θαυμάσθῃς θαυμάσθῃ
Dual θαυμάσθητον θαυμάσθητον
Plural θαυμάσθωμεν θαυμάσθητε θαυμάσθωσιν*
OptativeSingular θαυμασθείην θαυμασθείης θαυμασθείη
Dual θαυμασθείητον θαυμασθειήτην
Plural θαυμασθείημεν θαυμασθείητε θαυμασθείησαν
ImperativeSingular θαυμάσθητι θαυμασθήτω
Dual θαυμάσθητον θαυμασθήτων
Plural θαυμάσθητε θαυμασθέντων
Infinitive θαυμασθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
θαυμασθεις θαυμασθεντος θαυμασθεισα θαυμασθεισης θαυμασθεν θαυμασθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular τεθαύμακα τεθαύμακας τεθαύμακεν*
Dual τεθαυμάκατον τεθαυμάκατον
Plural τεθαυμάκαμεν τεθαυμάκατε τεθαυμάκᾱσιν*
SubjunctiveSingular τεθαυμάκω τεθαυμάκῃς τεθαυμάκῃ
Dual τεθαυμάκητον τεθαυμάκητον
Plural τεθαυμάκωμεν τεθαυμάκητε τεθαυμάκωσιν*
OptativeSingular τεθαυμάκοιμι τεθαυμάκοις τεθαυμάκοι
Dual τεθαυμάκοιτον τεθαυμακοίτην
Plural τεθαυμάκοιμεν τεθαυμάκοιτε τεθαυμάκοιεν
ImperativeSingular τεθαύμακε τεθαυμακέτω
Dual τεθαυμάκετον τεθαυμακέτων
Plural τεθαυμάκετε τεθαυμακόντων
Infinitive τεθαυμακέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
τεθαυμακως τεθαυμακοντος τεθαυμακυῑα τεθαυμακυῑᾱς τεθαυμακον τεθαυμακοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular τεθαύμασμαι τεθαύμασαι τεθαύμασται
Dual τεθαύμασθον τεθαύμασθον
Plural τεθαυμάσμεθα τεθαύμασθε τεθαυμάσαται
ImperativeSingular τεθαύμασο τεθαυμάσθω
Dual τεθαύμασθον τεθαυμάσθων
Plural τεθαύμασθε τεθαυμάσθων
Infinitive τεθαύμασθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
τεθαυμασμενος τεθαυμασμενου τεθαυμασμενη τεθαυμασμενης τεθαυμασμενον τεθαυμασμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ΟΥΧ ἑώρακασ αὐτόν, οὐδὲ ἐπὶ τοῖσ λεγομένοισ τεθαύμακασ̣ (Septuagint, Liber Iob 41:1)
  • σὺ δ’ ὥσπερ εἰσ τοῦ Διὸσ τὸν οἶκον παρελθὼν πάντα τεθαύμακασ καὶ ἐφ’ ἑκάστῳ τῶν πραττομένων μετέωροσ εἶ· (Lucian, De mercede, (no name) 15:1)
  • εἰ τὴν Περιπατητικὴν ἀσπάζῃ μάλιστα καὶ τεθαύμακασ, Ἀριστοτέλησ ἦν ἐκ Σταγείρων, Θεόφραστοσ ἐξ Ἐρέσου, Στράτων ἐκ Λαμψάκου, Γλύκων ἐκ Τρωάδοσ, Ἀρίστων ἐκ Κέω, Κριτόλαοσ Φασηλίτησ· (Plutarch, De exilio, section 14 1:1)
  • οὐ σὺ μέντοι τὸν Κολοφώνιον Νίκανδρον ἀεὶ τεθαύμακασ τὸν ἐποποιὸν ὡσ φιλάρχαιον καὶ πολυμαθῆ; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 100 2:2)
  • καταμαθὼν γὰρ αὐτὸν οὔτε θύοντα τοῖσ θεοῖσ οὔτε μαντικῇ χρώμενον, ἀλλὰ καὶ τῶν ποιούντων ταῦτα καταγελῶντα, εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Ἀριστόδημε, ἔστιν οὕστινασ ἀνθρώπουσ τεθαύμακασ ἐπὶ σοφίᾳ; (Xenophon, Memorabilia, , chapter 4 3:2)

Synonyms

  1. to say with astonishment

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION