Ancient Greek-English Dictionary Language

παρακέλευσις

Third declension Noun; Feminine Transliteration:

Principal Part: παρακέλευσις παρακέλευσεως

Structure: παρακελευσι (Stem) + ς (Ending)

Sense

  1. a calling out to, cheering on, exhorting, addressing

Examples

  • οἱ δὲ πλεῖστοι νομίζουσιν, ὧν καὶ ὁ Ιὄβασ ἐστί, παράκλησιν εἶναι καὶ παρακέλευσιν εἰσ φιλεργίαν καὶ ταλασίαν, οὔπω τότε τοῖσ Ἑλληνικοῖσ ὀνόμασι τῶν Ἰταλικῶν ἐπικεχυμένων. (Plutarch, chapter 15 3:2)
  • ταύτην γὰρ εἶχον ἐκ τῶν δεσποτῶν τὴν παρακέλευσιν, ζῶντασ αὐτοῖσ τοὺσ νεανίσκουσ κομίσαι. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 79 21:2)
  • ὁ δὲ οὐκ ὀργίζεται πρὸσ αὐτοὺσ οὐδ̓ ἔχει χαλεπῶσ, ἀλλ̓ ἔστιν οἶμαι καὶ πατρὸσ εὐνούστεροσ ἑκάστῳ καὶ ἀδελφῶν καὶ φίλων, καὶ δὴ καὶ τοὺσ πολίτασ τοὺσ αὑτοῦ καὶ φίλουσ καὶ συγγενεῖσ αἰδούμενοσ μέν, οὐκ ἀποκρυπτόμενοσ δὲ νουθετεῖ τοσούτῳ μᾶλλον ὅσον τῶν ἄλλων οἰκειοτέρουσ τε καὶ ἀναγκαιοτέρουσ νενόμικεν, ὡσ οἱο͂́ν τε ἐπιτείνασ τοὺσ λόγουσ καὶ σφοδροτέραν τὴν νουθεσίαν καὶ παρακέλευσιν ποιούμενοσ, αὑτῷ τε κἀκείνοισ. (Dio, Chrysostom, Orationes, speech 60 74:1)
  • τὴν δ’ αὐτοῦ παρακέλευσιν εἰσ τοὺσ μεγίστουσ κινδύνουσ δεῖ ὡσ μάλιστα ἐν πίστει διασῴζειν. (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 6 24:8)
  • οἱ δ’ ἐπιθυμίᾳ κέρδουσ προσλαβόντεσ ἡγεμονικὴν παρακέλευσιν οὐ μόνον ἐφ’ ὃν ἐπέμφθησαν τόπον ἡρ́παζον, ἀλλ’ εἰσ πάσασ ἐμπηδῶντεσ τὰσ οἰκίασ ἔσφαζον τοὺσ οἰκήτορασ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 401:2)

Synonyms

  1. a calling out to

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION