뜻

1. speaking the same language with
2. of the same sound or tone, in unison with

예문

• ἐδάκρυσεν ὑφ᾿ ἡδονῆς ὁ Ἀνάχαρσις, ὅτι καὶ ὁμόφωνον εὑρήκει τινά, καὶ τοῦτον εἰδότα ὅστις ἦν ἐν Σκύθαις, καὶ ἤρετο, Σὺ δὲ πόθε οἶσθα ἡμᾶς, ὦ ξένε· (Lucian, Scytha 8:2)

  (루키아노스, Scytha 8:2)

• εἶτά σοι τέρας εἶναι δοκεῖ τὸ τοιοῦτον, εἰ ὁμόφωνος ὑμῖν εἰμι· (Lucian, Gallus, (no name) 2:3)

  (루키아노스, Gallus, (no name) 2:3)

• βαρυτέρα μὲν ἡ πρώτη γίνεται, δύο δ αἱ μετ αὐτὴν ὀξύτονοί τε καὶ ὁμόφωνοι. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1136)

  (디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1136)

• οὐκ ἔφθη γοῦν φανερὸς ἐπὶ τοῦ βήματος γενόμενος, καὶ πάντες αὐτὸν ὁμοφώνως αὐτοκράτορα προσεῖπον. (Plutarch, Galba, chapter 5 1:2)

  (플루타르코스, Galba, chapter 5 1:2)

• τοῖς δ ὁμόφωνον αἴλινον αἴλινον εἰπέ, τὸ δ εὖ νικάτω. (Aeschylus, Agamemnon, choral, epode 1:5)

  (아이스킬로스, 아가멤논, choral, epode 1:5)

• καὶ οὔτε Ἡρακλέους στῆλαι κωλύουσιν οὔτε Λιβύης κολωνοῖς ταῦτα ὁρίζεται, οὐδ αὖ Βοσπόρῳ ὁποτέρῳ βούλει, οὐδὲ στενοῖς Συρίας καὶ Κιλικίας, ἀλλὰ πᾶσαν τὴν γῆν τύχῃ τινὶ θείᾳ ζῆλος ἐπέρχεται τῆς ὑμετέρας σοφίας καὶ συνηθείας, καὶ ταύτην μίαν φωνὴν κοινὴν ἅπαντες τοῦ γένους ἐνόμισαν, καὶ δι ὑμῶν ὁμόφωνος μὲν πᾶσα γέγονεν ἡ οἰκουμένη, ἴδοις δ ἂν καὶ τοὺς ἡνιόχους καὶ τοὺς νομέας καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς θαλάττης ζῶντας καὶ πάντα ὅσα ἔθνη καὶ κατὰ πόλεις καὶ κατὰ χώρας τῆς παρ ὑμῶν φωνῆς ἐχομένους καὶ πειρωμένους τῆς γῆς ἀνθάπτεσθαι, καθάπερ τοὺς νεῖν ἀδυνάτους. (Aristides, Aelius, Orationes, 90:7)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 90:7)

유사 형태

• ὁμοφωνίαν (4)
• ὁμοφώνων (4)
• ὁμόφωνον (4)
• ὁμοφώνους (3)
• ὁμόφωνος (2)
• ὁμοφωνίας (2)
• ὁμοφώνως (2)
• ὁμόφωνοί (1)
• ὁμοφωνεῖ (1)
• ὁμόφωνοι (1)
• ὁμοφωνέουσι (1)
• ὁμόφωνα (1)
• ὁμοφωνέοντα (1)
• ὁμοφώνου? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.