Sense

1. speaking the same language with
2. of the same sound or tone, in unison with

Examples

• ἐδάκρυσεν ὑφ̓ ἡδονῆσ ὁ Ἀνάχαρσισ, ὅτι καὶ ὁμόφωνον εὑρήκει τινά, καὶ τοῦτον εἰδότα ὅστισ ἦν ἐν Σκύθαισ, καὶ ἤρετο, Σὺ δὲ πόθε οἶσθα ἡμᾶσ, ὦ ξένε; (Lucian, Scytha 8:2)
• εἶτά σοι τέρασ εἶναι δοκεῖ τὸ τοιοῦτον, εἰ ὁμόφωνοσ ὑμῖν εἰμι; (Lucian, Gallus, (no name) 2:3)
• βαρυτέρα μὲν ἡ πρώτη γίνεται, δύο δ’ αἱ μετ’ αὐτὴν ὀξύτονοί τε καὶ ὁμόφωνοι. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1136)
• οὐκ ἔφθη γοῦν φανερὸσ ἐπὶ τοῦ βήματοσ γενόμενοσ, καὶ πάντεσ αὐτὸν ὁμοφώνωσ αὐτοκράτορα προσεῖπον. (Plutarch, Galba, chapter 5 1:2)
• τοῖσ δ’ ὁμόφωνον αἴλινον αἴλινον εἰπέ, τὸ δ’ εὖ νικάτω. (Aeschylus, Agamemnon, choral, epode 1:5)
• καὶ οὔτε Ἡρακλέουσ στῆλαι κωλύουσιν οὔτε Λιβύησ κολωνοῖσ ταῦτα ὁρίζεται, οὐδ’ αὖ Βοσπόρῳ ὁποτέρῳ βούλει, οὐδὲ στενοῖσ Συρίασ καὶ Κιλικίασ, ἀλλὰ πᾶσαν τὴν γῆν τύχῃ τινὶ θείᾳ ζῆλοσ ἐπέρχεται τῆσ ὑμετέρασ σοφίασ καὶ συνηθείασ, καὶ ταύτην μίαν φωνὴν κοινὴν ἅπαντεσ τοῦ γένουσ ἐνόμισαν, καὶ δι’ ὑμῶν ὁμόφωνοσ μὲν πᾶσα γέγονεν ἡ οἰκουμένη, ἴδοισ δ’ ἂν καὶ τοὺσ ἡνιόχουσ καὶ τοὺσ νομέασ καὶ τοὺσ ἀπὸ τῆσ θαλάττησ ζῶντασ καὶ πάντα ὅσα ἔθνη καὶ κατὰ πόλεισ καὶ κατὰ χώρασ τῆσ παρ’ ὑμῶν φωνῆσ ἐχομένουσ καὶ πειρωμένουσ τῆσ γῆσ ἀνθάπτεσθαι, καθάπερ τοὺσ νεῖν ἀδυνάτουσ. (Aristides, Aelius, Orationes, 90:7)

Similar forms

• ὁμόφωνον (4)
• ὁμοφωνίαν (4)
• ὁμοφώνων (4)
• ὁμοφώνους (3)
• ὁμοφωνίας (2)
• ὁμοφώνως (2)
• ὁμόφωνος (2)
• ὁμοφωνέουσι (1)
• ὁμόφωνα (1)
• ὁμοφωνέοντα (1)
• ὁμοφώνου (1)
• ὁμόφωνοί (1)
• ὁμοφωνεῖ (1)
• ὁμόφωνοι (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.