Ancient Greek-English Dictionary Language

μοιχεύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: μοιχεύω μοιχεύσω

Structure: μοιχεύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to commit adultery with, to debauch
  2. to commit adultery

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μοιχεύω μοιχεύεις μοιχεύει
Dual μοιχεύετον μοιχεύετον
Plural μοιχεύομεν μοιχεύετε μοιχεύουσιν*
SubjunctiveSingular μοιχεύω μοιχεύῃς μοιχεύῃ
Dual μοιχεύητον μοιχεύητον
Plural μοιχεύωμεν μοιχεύητε μοιχεύωσιν*
OptativeSingular μοιχεύοιμι μοιχεύοις μοιχεύοι
Dual μοιχεύοιτον μοιχευοίτην
Plural μοιχεύοιμεν μοιχεύοιτε μοιχεύοιεν
ImperativeSingular μοίχευε μοιχευέτω
Dual μοιχεύετον μοιχευέτων
Plural μοιχεύετε μοιχευόντων, μοιχευέτωσαν
Infinitive μοιχεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
μοιχευων μοιχευοντος μοιχευουσα μοιχευουσης μοιχευον μοιχευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μοιχεύομαι μοιχεύει, μοιχεύῃ μοιχεύεται
Dual μοιχεύεσθον μοιχεύεσθον
Plural μοιχευόμεθα μοιχεύεσθε μοιχεύονται
SubjunctiveSingular μοιχεύωμαι μοιχεύῃ μοιχεύηται
Dual μοιχεύησθον μοιχεύησθον
Plural μοιχευώμεθα μοιχεύησθε μοιχεύωνται
OptativeSingular μοιχευοίμην μοιχεύοιο μοιχεύοιτο
Dual μοιχεύοισθον μοιχευοίσθην
Plural μοιχευοίμεθα μοιχεύοισθε μοιχεύοιντο
ImperativeSingular μοιχεύου μοιχευέσθω
Dual μοιχεύεσθον μοιχευέσθων
Plural μοιχεύεσθε μοιχευέσθων, μοιχευέσθωσαν
Infinitive μοιχεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μοιχευομενος μοιχευομενου μοιχευομενη μοιχευομενης μοιχευομενον μοιχευομενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἄνθρωποσ ὃσ ἂν μοιχεύσηται γυναῖκα ἀνδρόσ, ἢ ὃσ ἂν μοιχεύσηται γυναῖκα τοῦ πλησίον, θανάτῳ θανατούσθωσαν, ὁ μοιχεύων καὶ ἡ μοιχευομένη. (Septuagint, Liber Leviticus 20:10)
  • οὐκ ἀπεικότα γοῦν λέγοιεν ἄν, εἰ λέγοιεν ἤτοι ἄλλου του γενναίου ἀνδρὸσ εἶναι τὸ βιβλίον καὶ σὲ τὸν κολοιὸν ἀλλοτρίοισ πτεροῖσ ἀγαλλεσθαι, ἢ εἴπερ σόν ἐστιν, ὅμοιά σε τῷ Σαλαίθῳ ποιεῖν, ὃσ πικρότατον κατὰ μοιχῶν τοῖσ Κροτωνιάταισ νόμον θεὶσ καὶ θαυμαζόμενοσ ἐπ̓ αὐτῷ μετὰ μικρὸν αὐτὸσ ἑάλω μοιχεύων τοῦ ἀδελφοῦ τὴν γυναῖκα. (Lucian, Apologia 11:1)
  • τὸ γὰρ τῆσ φύσεωσ τοῦτο πλάσμα καὶ δημιούργημα, ὁ τοῦ Πολυκλείτου κανών, ἐπεὶ εἰσ ἄνδρασ τελεῖν ἤρξατο, ἐν Ἀρμενίᾳ μοιχεύων ἁλοὺσ μάλα πολλὰσ πληγὰσ ἔλαβεν καὶ τέλοσ κατὰ τοῦ τέγουσ ἁλόμενοσ διέφυγε, ῥαφανῖδι τὴν πυγὴν βεβυσμένοσ. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 9:4)
  • ὁ δὲ οὔτε νέοσ ὢν περὶ τὰσ ἐπιθυμίασ ἐμετρίαζε διὰ τὴν πενίαν οὔτε γηράσασ διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλὰ τοὺσ περὶ γάμων καὶ σωφροσύνησ εἰσηγεῖτο νόμουσ τοῖσ πολίταισ αὐτὸσ ἐρῶν καὶ μοιχεύων, ὥσ φησι Σαλούστιοσ. (Plutarch, Comparison of Lysander and Sulla, chapter 3 2:1)
  • εἴ τε μοιχεύων τισ ὑμῶν ἐστιν ὅστισ τυγχάνει, κᾆθ’ ὁρᾷ τὸν ἄνδρα τῆσ γυναικὸσ ἐν βουλευτικῷ, οὗτοσ ἂν πάλιν παρ’ ὑμῶν πτερυγίσασ ἀνέπτετο, εἶτα βινήσασ ἐκεῖθεν αὖθισ αὖ κατέπτετο. (Aristophanes, Birds, Parabasis, antepirrheme4)

Synonyms

  1. to commit adultery with

  2. to commit adultery

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION