Sense

1. to have dalliance with, to commit adultery

Similar forms

• μοιχείας (34)
• μοιχὸς (31)
• μοιχὸν (29)
• μοιχείαν (21)
• μοιχεύειν (19)
• μοιχεία (11)
• μοιχῶν (11)
• μοιχοῦ (11)
• μοιχεύων (10)
• μοιχοὺς (10)
• μοιχός (9)
• μοιχόν (8)
• μοιχοὶ (7)
• μοιχῷ (6)
• μοιχοῖς (6)
• μοιχεύσας (5)
• μοιχείᾳ (4)
• μοιχεύει (4)
• μοιχαλὶς (3)
• μοιχεῦσαι (3)
• μοιχεῖαι (3)
• μοιχεύεις (3)
• μοιχεύσῃς (3)
• μοιχᾶται (2)
• μοιχείην (2)
• μοιχαλίδα (2)
• μοιχεύσων (2)
• μοιχειῶν (2)
• μοιχάδος (1)
• μοιχεύσαι (1)
• Μοιχίδιός (1)
• μοιχοί (1)
• μοιχεῖαί (1)
• μο]ιχεύειν (1)
• μοιχικοῦ (1)
• μοἴχεται (1)
• μοιχεύσῃ (1)
• μοιχικαί (1)
• μοιχάδας (1)
• μοιχᾶται] (1)
• μοιχίδια (1)
• μοιχαλίν (1)
• μοιχικὸν (1)
• μοιχῶνται (1)
• μοιχάγρι (1)
• μοιχὲ (1)
• μοιχικαὶ (1)
• μοιχωμένη (1)
• μοιχᾶσθε (1)
• μοίχια (1)
• μοιχικῶν (1)
• μοιχαλίδι (1)
• μοιχικὰς (1)
• μοιχῶντα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.