Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

μαίνομαι

Non-contract Verb; 이상동사 자동번역 Transliteration:

Principal Part: μαίνομαι μανοῦμαι ἐμηνάμην μέμηνα

Structure: μαίν (Stem) + ομαι (Ending)

Etym.: from Root MAN

Sense

  1. I am mad, angry, I rage
  2. I am mad, raving, out of my mind

Conjugation

Present tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μαίνομαι μαίνει, μαίνῃ μαίνεται
Dual μαίνεσθον μαίνεσθον
Plural μαινόμεθα μαίνεσθε μαίνονται
SubjunctiveSingular μαίνωμαι μαίνῃ μαίνηται
Dual μαίνησθον μαίνησθον
Plural μαινώμεθα μαίνησθε μαίνωνται
OptativeSingular μαινοίμην μαίνοιο μαίνοιτο
Dual μαίνοισθον μαινοίσθην
Plural μαινοίμεθα μαίνοισθε μαίνοιντο
ImperativeSingular μαίνου μαινέσθω
Dual μαίνεσθον μαινέσθων
Plural μαίνεσθε μαινέσθων, μαινέσθωσαν
Infinitive μαίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μαινομενος μαινομενου μαινομενη μαινομενης μαινομενον μαινομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μανοῦμαι μανεῖ, μανῇ μανεῖται
Dual μανεῖσθον μανεῖσθον
Plural μανούμεθα μανεῖσθε μανοῦνται
OptativeSingular μανοίμην μανοῖο μανοῖτο
Dual μανοῖσθον μανοίσθην
Plural μανοίμεθα μανοῖσθε μανοῖντο
Infinitive μανεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μανουμενος μανουμενου μανουμενη μανουμενης μανουμενον μανουμενου

Imperfect tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμαινόμην ἐμαίνου ἐμαίνετο
Dual ἐμαίνεσθον ἐμαινέσθην
Plural ἐμαινόμεθα ἐμαίνεσθε ἐμαίνοντο

Aorist tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμηνάμην ἐμήνω ἐμήνατο
Dual ἐμήνασθον ἐμηνάσθην
Plural ἐμηνάμεθα ἐμήνασθε ἐμήναντο
SubjunctiveSingular μήνωμαι μήνῃ μήνηται
Dual μήνησθον μήνησθον
Plural μηνώμεθα μήνησθε μήνωνται
OptativeSingular μηναίμην μήναιο μήναιτο
Dual μήναισθον μηναίσθην
Plural μηναίμεθα μήναισθε μήναιντο
ImperativeSingular μήναι μηνάσθω
Dual μήνασθον μηνάσθων
Plural μήνασθε μηνάσθων
Infinitive μήνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μηναμενος μηναμενου μηναμενη μηναμενης μηναμενον μηναμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μέμηνα μέμηνας μέμηνεν*
Dual μεμήνατον μεμήνατον
Plural μεμήναμεν μεμήνατε μεμήνᾱσιν*
SubjunctiveSingular μεμήνω μεμήνῃς μεμήνῃ
Dual μεμήνητον μεμήνητον
Plural μεμήνωμεν μεμήνητε μεμήνωσιν*
OptativeSingular μεμήνοιμι μεμήνοις μεμήνοι
Dual μεμήνοιτον μεμηνοίτην
Plural μεμήνοιμεν μεμήνοιτε μεμήνοιεν
ImperativeSingular μέμηνε μεμηνέτω
Dual μεμήνετον μεμηνέτων
Plural μεμήνετε μεμηνόντων
Infinitive μεμηνέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
μεμηνως μεμηνοντος μεμηνυῑα μεμηνυῑᾱς μεμηνον μεμηνοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀπρήκτοισ ἐλπίσι μαινόμεθα. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 12, chapter 1453)
  • Τῷ δὲ αὐτῷ τούτῳ καὶ μαινόμεθα καὶ παραφρονέομεν, καὶ δείματα καὶ φόβοι παρίστανται ἡμῖν τὰ μὲν νύκτωρ, τὰ δὲ μεθ’ ἡμέρην, καὶ ἐνύπνια καὶ πλάνοι ἄκαιροι, καὶ φροντίδεσ οὐχ ἱκνεύμεναι, καὶ ἀγνωσίη τῶν καθεστεώτων καὶ ἀηθίη καὶ ἀπειρίη. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 14.3)
  • Καὶ μαινόμεθα μὲν ὑπὸ ὑγρότητοσ‧ ὁκόταν γὰρ ὑγρότεροσ τῆσ φύσιοσ ἐῄ, ἀνάγκη κινέεσθαι, κινευμένου δὲ μήτε τὴν ὄψιν ἀτρεμίζειν μήτε τὴν ἀκοὴν, ἀλλ’ ἄλλοτε ἄλλο ὁρᾷν καὶ ἀκούειν, τήν τε γλῶσσαν τοιαῦτα διαλέγεσθαι οἱᾶ ἂν βλέπῃ τε καὶ ἀκούῃ ἑκάστοτε‧ ὁκόσον δ’ ἂν ἀτρεμήσῃ ὁ ἐγκέφαλοσ χρόνον, τοσοῦτον καὶ φρονέει ὁ ἄνθρωποσ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 14.5)

Synonyms

  1. I am mad

  2. I am mad

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION