κλαίω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κλαίω
Structure:
κλαί
(Stem)
+
ω
(Ending)
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ἤκουσε Μωυσῆσ κλαιόντων αὐτῶν κατὰ δήμουσ αὐτῶν, ἕκαστον ἐπὶ τῆσ θύρασ αὐτοῦ. καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριοσ σφόδρα, καὶ ἔναντι Μωυσῆ ἦν πονηρόν. (Septuagint, Liber Numeri 11:10)
- πόθεν μοι κρέα δοῦναι παντὶ τῷ λαῷ τούτῳ̣ ὅτι κλαίουσιν ἐπ’ ἐμοί, λέγοντεσ. δὸσ ἡμῖν κρέα, ἵνα φάγωμεν. (Septuagint, Liber Numeri 11:13)
- καὶ εἶπεν αὐτῇ Ἑλκανὰ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ. Ἄννα. καὶ εἶπεν αὐτῷ. ἰδοὺ ἐγώ, κύριε. καί εἶπεν αὐτῇ. τί ἔστι σοι, ὅτι κλαίεισ̣ καὶ ἱνατί οὐκ ἐσθίεισ̣ καὶ ἱνατί τύπτει σε ἡ καρδία σου̣ οὐκ ἀγαθὸσ ἐγώ σοι ὑπὲρ δέκα τέκνα̣ (Septuagint, Liber I Samuelis 1:8)
- καὶ ἰδοὺ Σαοὺλ ἤρχετο μετὰ τὸ πρωί̈ ἐξ ἀγροῦ, καὶ εἶπε Σαούλ. τί ὅτι κλαίει ὁ λαόσ̣ καὶ διηγοῦνται αὐτῷ τὰ ρήματα τῶν ἀνδρῶν Ἰαβίσ. (Septuagint, Liber I Samuelis 11:5)
- καὶ ᾖρε Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρεσ αὐτοῦ τὴν φωνὴν αὐτῶν καί ἔκλαυσαν, ἕωσ ὅτου οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖσ ἰσχὺσ ἔτι τοῦ κλαίειν. (Septuagint, Liber I Samuelis 30:4)
- Ἐξῆρε πάντασ τοὺσ ἰσχυρούσ μου ὁ Κύριοσ ἐκ μέσου μου, ἐκάλεσεν ἐπ’ ἐμὲ καιρὸν τοῦ συντρίψαι ἐκλεκτούσ μου. ληνὸν ἐπάτησε Κύριοσ παρθένῳ θυγατρὶ Ἰούδα, ἐπὶ τούτοισ ἐγὼ κλαίω. (Septuagint, Lamentationes 1:16)
- Ἑλλήνων κλαίω ἀμάχητον καὶ ἀναυμάχητον ὄλεθρον ἱκέται μὲν αὐτοὶ τῶν θεῶν καθίζοντεσ, προδότασ δὲ τῶν ὁρ́κων ὑμᾶσ ἀποφαίνοντεσ ἀνακαλοῦντέσ τε συγγένειαν, εὐμένειαν. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 15 1:9)
- αἴρω χεῖρ’ ἀπαντήσασ νεκροῖσ Αἵδου τε μολπὰσ ἐκχέω δακρυρρόουσ, φίλουσ προσαυδῶν, ὧν λελειμμένοσ τάλασ ἔρημα κλαίω· (Euripides, Suppliants, episode 2:38)
- καὶ σοῦ μέν, μᾶτερ, δυστάνου κλαίω πανδύρτοισ θρήνοισ, τὸν ἐμὸν δὲ βίον λώβαν λύμαν τ’ οὐ μετακλαίομαι, ἀλλὰ θανεῖν μοι ξυντυχία κρείσσων ἐκύρησεν. (Euripides, Hecuba, choral, antistrophe9)
- καὶ νῦν κείνων μέν μοι λάθα, τὸν δ’ Ἄργει δμαθέντα κλαίω σύγγονον, ὃν ἔλιπον ἐπιμαστίδιον, ἔτι βρέφοσ, ἔτι νέον, ἔτι θάλοσ ἐν χερσὶν ματρὸσ πρὸσ στέρνοισ τ’ Ἄργει σκηπτοῦχον Ὀρέσταν. (Euripides, Iphigenia in Tauris, choral, anapests 3:5)
Derived
- ἀνακλαίω (to weep aloud, burst into tears, to weep for)
- ἀποκλαίω (to weep aloud, to bewail much, mourn deeply for)
- κατακλαίω (to bewail loudly, lament, to wail aloud)
- μετακλαίω (to weep afterwards or too late, to lament after or next)
- προκλαίω (to weep beforehand or openly, to lament beforehand)
- συγκλαίω (to weep with)
- ὑποκλαίω (to shed secret tears)
