κλαίω?
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration: klaiō
Principal Part:
κλαίω
Structure:
κλαί
(Stem)
+
ω
(Ending)
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ἤκουσε Μωυσῆς κλαιόντων αὐτῶν κατὰ δήμους αὐτῶν, ἕκαστον ἐπὶ τῆς θύρας αὐτοῦ. καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριος σφόδρα, καὶ ἔναντι Μωυσῆ ἦν πονηρόν. (Septuagint, Liber Numeri 11:10)
- πόθεν μοι κρέα δοῦναι παντὶ τῷ λαῷ τούτῳ; ὅτι κλαίουσιν ἐπ ἐμοί, λέγοντες. δὸς ἡμῖν κρέα, ἵνα φάγωμεν. (Septuagint, Liber Numeri 11:13)
- καὶ εἶπεν αὐτῇ Ἑλκανὰ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς. Ἄννα. καὶ εἶπεν αὐτῷ. ἰδοὺ ἐγώ, κύριε. καί εἶπεν αὐτῇ. τί ἔστι σοι, ὅτι κλαίεις; καὶ ἱνατί οὐκ ἐσθίεις; καὶ ἱνατί τύπτει σε ἡ καρδία σου; οὐκ ἀγαθὸς ἐγώ σοι ὑπὲρ δέκα τέκνα; (Septuagint, Liber I Samuelis 1:8)
- καὶ ἰδοὺ Σαοὺλ ἤρχετο μετὰ τὸ πρωΐ ἐξ ἀγροῦ, καὶ εἶπε Σαούλ. τί ὅτι κλαίει ὁ λαός; καὶ διηγοῦνται αὐτῷ τὰ ρήματα τῶν ἀνδρῶν Ἰαβίς. (Septuagint, Liber I Samuelis 11:5)
- καὶ ᾖρε Δαυὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ τὴν φωνὴν αὐτῶν καί ἔκλαυσαν, ἕως ὅτου οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς ἰσχὺς ἔτι τοῦ κλαίειν. (Septuagint, Liber I Samuelis 30:4)
- Ἐξῆρε πάντας τοὺς ἰσχυρούς μου ὁ Κύριος ἐκ μέσου μου, ἐκάλεσεν ἐπ ἐμὲ καιρὸν τοῦ συντρίψαι ἐκλεκτούς μου. ληνὸν ἐπάτησε Κύριος παρθένῳ θυγατρὶ Ἰούδα, ἐπὶ τούτοις ἐγὼ κλαίω. (Septuagint, Lamentationes 1:16)
- Ἑλλήνων κλαίω ἀμάχητον καὶ ἀναυμάχητον ὄλεθρον ἱκέται μὲν αὐτοὶ τῶν θεῶν καθίζοντες, προδότας δὲ τῶν ὁρ´κων ὑμᾶς ἀποφαίνοντες ἀνακαλοῦντές τε συγγένειαν, εὐμένειαν. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 15 1:9)
- αἴρω χεῖρ ἀπαντήσας νεκροῖς Αἵδου τε μολπὰς ἐκχέω δακρυρρόους, φίλους προσαυδῶν, ὧν λελειμμένος τάλας ἔρημα κλαίω: (Euripides, Suppliants, episode 2:38)
- καὶ σοῦ μέν, μᾶτερ, δυστάνου κλαίω πανδύρτοις θρήνοις, τὸν ἐμὸν δὲ βίον λώβαν λύμαν τ οὐ μετακλαίομαι, ἀλλὰ θανεῖν μοι ξυντυχία κρείσσων ἐκύρησεν. (Euripides, Hecuba, choral, antistrophe9)
- καὶ νῦν κείνων μέν μοι λάθα, τὸν δ Ἄργει δμαθέντα κλαίω σύγγονον, ὃν ἔλιπον ἐπιμαστίδιον, ἔτι βρέφος, ἔτι νέον, ἔτι θάλος ἐν χερσὶν ματρὸς πρὸς στέρνοις τ Ἄργει σκηπτοῦχον Ὀρέσταν. (Euripides, Iphigenia in Tauris, choral, anapests 3:5)
Derived
- ἀνακλαίω (to weep aloud, burst into tears, to weep for)
- ἀποκλαίω (to weep aloud, to bewail much, mourn deeply for)
- κατακλαίω (to bewail loudly, lament, to wail aloud)
- μετακλαίω (to weep afterwards or too late, to lament after or next)
- προκλαίω (to weep beforehand or openly, to lament beforehand)
- συγκλαίω (to weep with)
- ὑποκλαίω (to shed secret tears)
