Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀποκλαίω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀποκλαίω

Structure: ἀπο (Prefix) + κλαί (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to weep aloud
  2. to bewail much, mourn deeply for
  3. to cease to wail

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκλαίω ἀποκλαίεις ἀποκλαίει
Dual ἀποκλαίετον ἀποκλαίετον
Plural ἀποκλαίομεν ἀποκλαίετε ἀποκλαίουσιν*
SubjunctiveSingular ἀποκλαίω ἀποκλαίῃς ἀποκλαίῃ
Dual ἀποκλαίητον ἀποκλαίητον
Plural ἀποκλαίωμεν ἀποκλαίητε ἀποκλαίωσιν*
OptativeSingular ἀποκλαίοιμι ἀποκλαίοις ἀποκλαίοι
Dual ἀποκλαίοιτον ἀποκλαιοίτην
Plural ἀποκλαίοιμεν ἀποκλαίοιτε ἀποκλαίοιεν
ImperativeSingular ἀποκλαίε ἀποκλαιέτω
Dual ἀποκλαίετον ἀποκλαιέτων
Plural ἀποκλαίετε ἀποκλαιόντων, ἀποκλαιέτωσαν
Infinitive ἀποκλαίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκλαιων ἀποκλαιοντος ἀποκλαιουσα ἀποκλαιουσης ἀποκλαιον ἀποκλαιοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκλαίομαι ἀποκλαίει, ἀποκλαίῃ ἀποκλαίεται
Dual ἀποκλαίεσθον ἀποκλαίεσθον
Plural ἀποκλαιόμεθα ἀποκλαίεσθε ἀποκλαίονται
SubjunctiveSingular ἀποκλαίωμαι ἀποκλαίῃ ἀποκλαίηται
Dual ἀποκλαίησθον ἀποκλαίησθον
Plural ἀποκλαιώμεθα ἀποκλαίησθε ἀποκλαίωνται
OptativeSingular ἀποκλαιοίμην ἀποκλαίοιο ἀποκλαίοιτο
Dual ἀποκλαίοισθον ἀποκλαιοίσθην
Plural ἀποκλαιοίμεθα ἀποκλαίοισθε ἀποκλαίοιντο
ImperativeSingular ἀποκλαίου ἀποκλαιέσθω
Dual ἀποκλαίεσθον ἀποκλαιέσθων
Plural ἀποκλαίεσθε ἀποκλαιέσθων, ἀποκλαιέσθωσαν
Infinitive ἀποκλαίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκλαιομενος ἀποκλαιομενου ἀποκλαιομενη ἀποκλαιομενης ἀποκλαιομενον ἀποκλαιομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Φείδεσθαι μὲν ἄμεινον, ἐπε ὶ ο ὐδὲ θανὀντ’ ἀποκλαίει οὐδείσ, ἢν μὴ ὁρᾷ χρήματα λειπόμενα. (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , 1386-1389516)
  • μαθὼν δὲ ὡσ μάτην ἀπολωλεκὼσ εἰή τὸν ἀδελφεόν, ἀπέκλαιε Σμέρδιν· (Herodotus, The Histories, book 3, chapter 64 3:1)
  • " ἅμα τε εἴπασ ταῦτα ὁ Καμβύσησ ἀπέκλαιε πᾶσαν τὴν ἑωυτοῦ πρῆξιν. (Herodotus, The Histories, book 3, chapter 65 8:3)
  • αὐτὸσ μὲν γὰρ ἀναβὰσ ἐπὶ τὸ ὑψηλότατον τῆσ πόλεωσ ἀπεκλαίετο τὸν υἱὸν τυπτόμενοσ τὰ στέρνα καὶ τὴν κεφαλὴν σπαραττόμενοσ καὶ παντοίωσ αὑτὸν αἰκιζόμενοσ καὶ "τέκνον, ἐκβοῶν, εἴθε μοι τὸν θάνατον ἐπελθεῖν ἐγένετο καὶ ἅμα σοι τελευτῆσαι" · (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 7 308:2)

Synonyms

  1. to weep aloud

  2. to bewail much

  3. to cease to wail

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION