Sense

1. to abuse, reproach, accuse
2. to make cowardly, to play the coward, to be worsted, alone

Examples

• τότ’ ἄντιτα ἔργα γένοιτο παιδὸσ ἐμοῦ, ἐπεὶ οὔ ἑ κακιζόμενόν γε κατέκτα, ἀλλὰ πρὸ Τρώων καὶ Τρωϊάδων βαθυκόλπων ἑσταότ’ οὔτε φόβου μεμνημένον οὔτ’ ἀλεωρῆσ. (Homer, Iliad, Book 24 18:8)

Similar forms

• κακίας (317)
• κακίαν (228)
• κακία (155)
• κάκιον (113)
• κακίᾳ (85)
• κάκιστα (63)
• κάκιστον (46)
• κάκιστος (30)
• κάκιστ (29)
• κάκιστε (24)
• κακίων (24)
• κακίους (23)
• κακιῶν (21)
• κακίζειν (18)
• κακίω (17)
• κάκιστοι (16)
• κακίστοις (14)
• κακίζων (14)
• κακίστους (14)
• κακίαι (14)
• κακίστων (12)
• κακίστη (10)
• κακίστην (10)
• κακίαις (9)
• κακίστου (9)
• κακίζει (8)
• κακίστης (6)
• κακίονα (6)
• κακιόνων (5)
• κάκιόν (5)
• κακίστῳ (4)
• κάκιστός (4)
• κακίονες (3)
• κακίσας (3)
• κάκιστόν (3)
• κακίζεις (3)
• κάκιον‧ (3)
• κακίοσιν (2)
• κακίην (2)
• κακίονας (2)
• Κακίου (2)
• κακιστέον (2)
• κακίοσι (2)
• κάκιστοί (2)
• κακίζουσα (2)
• κάκιστα‧ (2)
• κακισθεὶς (2)
• κακίων· (2)
• κακίησ· (1)
• κακίω· (1)
• κακιζέτω (1)
• κακίῃ (1)
• κάκιον· (1)
• κακισθείς (1)
• κακιζούσῃ (1)
• κακία[σ] (1)
• κακίον (1)
• κάκιστά (1)
• κάκιστοσ‧ (1)
• κακίζομεν (1)
• κακιεῖν (1)
• κακισμοῖς (1)
• κακίσταις (1)
• κάκιζε (1)
• κακίονές (1)
• κακιοῦσιν (1)
• κακίζῃ (1)
• κακίη (1)
• κακιοτέρα (1)
• κακιστε (1)
• κακίζουσι (1)
• κακίασ> (1)
• Κάκιος (1)
• κακίσειεν (1)
• κάκισται (1)
• κακίζοντα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.