Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

φονεύω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: φονεύω φονεύσω

Structure: φονεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from foneu/s

Sense

  1. to murder, kill, slay, to be slain

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φονεύω φονεύεις φονεύει
Dual φονεύετον φονεύετον
Plural φονεύομεν φονεύετε φονεύουσιν*
SubjunctiveSingular φονεύω φονεύῃς φονεύῃ
Dual φονεύητον φονεύητον
Plural φονεύωμεν φονεύητε φονεύωσιν*
OptativeSingular φονεύοιμι φονεύοις φονεύοι
Dual φονεύοιτον φονευοίτην
Plural φονεύοιμεν φονεύοιτε φονεύοιεν
ImperativeSingular φόνευε φονευέτω
Dual φονεύετον φονευέτων
Plural φονεύετε φονευόντων, φονευέτωσαν
Infinitive φονεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
φονευων φονευοντος φονευουσα φονευουσης φονευον φονευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φονεύομαι φονεύει, φονεύῃ φονεύεται
Dual φονεύεσθον φονεύεσθον
Plural φονευόμεθα φονεύεσθε φονεύονται
SubjunctiveSingular φονεύωμαι φονεύῃ φονεύηται
Dual φονεύησθον φονεύησθον
Plural φονευώμεθα φονεύησθε φονεύωνται
OptativeSingular φονευοίμην φονεύοιο φονεύοιτο
Dual φονεύοισθον φονευοίσθην
Plural φονευοίμεθα φονεύοισθε φονεύοιντο
ImperativeSingular φονεύου φονευέσθω
Dual φονεύεσθον φονευέσθων
Plural φονεύεσθε φονευέσθων, φονευέσθωσαν
Infinitive φονεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φονευομενος φονευομενου φονευομενη φονευομενης φονευομενον φονευομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φονεύσω φονεύσεις φονεύσει
Dual φονεύσετον φονεύσετον
Plural φονεύσομεν φονεύσετε φονεύσουσιν*
OptativeSingular φονεύσοιμι φονεύσοις φονεύσοι
Dual φονεύσοιτον φονευσοίτην
Plural φονεύσοιμεν φονεύσοιτε φονεύσοιεν
Infinitive φονεύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
φονευσων φονευσοντος φονευσουσα φονευσουσης φονευσον φονευσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φονεύσομαι φονεύσει, φονεύσῃ φονεύσεται
Dual φονεύσεσθον φονεύσεσθον
Plural φονευσόμεθα φονεύσεσθε φονεύσονται
OptativeSingular φονευσοίμην φονεύσοιο φονεύσοιτο
Dual φονεύσοισθον φονευσοίσθην
Plural φονευσοίμεθα φονεύσοισθε φονεύσοιντο
Infinitive φονεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φονευσομενος φονευσομενου φονευσομενη φονευσομενης φονευσομενον φονευσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφόνευον ἐφόνευες ἐφόνευεν*
Dual ἐφονεύετον ἐφονευέτην
Plural ἐφονεύομεν ἐφονεύετε ἐφόνευον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφονευόμην ἐφονεύου ἐφονεύετο
Dual ἐφονεύεσθον ἐφονευέσθην
Plural ἐφονευόμεθα ἐφονεύεσθε ἐφονεύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ἔσονται αἱ πόλεισ ὑμῖν φυγαδευτήρια ἀπὸ τοῦ ἀγχιστεύοντοσ τὸ αἷμα, καὶ οὐ μὴ ἀποθάνῃ ὁ φονεύων ἕωσ ἂν στῇ ἔναντι τῆσ συναγωγῆσ εἰσ κρίσιν. (Septuagint, Liber Numeri 35:12)
  • ἢ διὰ μῆνιν ἐπάταξεν αὐτὸν τῇ χειρί, καὶ ἀποθάνῃ, θανάτῳ θανατούσθω ὁ πατάξασ, φονευτήσ ἐστι. θανάτῳ θανατούσθω ὁ φονεύων. ὁ ἀγχιστεύων τὸ αἷμα ἀποκτενεῖ τὸν φονεύσαντα ἐν τῷ συναντῆσαι αὐτῷ. (Septuagint, Liber Numeri 35:21)
  • φονεύων τὸν πλησίον ὁ ἀφαιρούμενοσ συμβίωσιν, καὶ ἐκχέων αἷμα ὁ ἀποστερῶν μισθὸν μισθίου. (Septuagint, Liber Sirach 34:22)
  • φασγάνῳ λευκὴν φονεύων τῆσ ταλαιπώρου δέρην. (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, trochees30)
  • καταντικρὺ δὲ ἐπὶ τοῦ ἑτέρου τοίχου ἤδη ἐκδεδυκὼσ τὰ δεσμὰ γέγραπται καὶ φονεύων τὸν Θόαντα καὶ πολλοὺσ ἄλλουσ τῶν Σκυθῶν, καὶ τέλοσ ἀποπλέοντεσ, ἔχοντεσ τὴν Ἰφιγένειαν καὶ τὴν θεόν. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 6:3)

Synonyms

  1. to murder

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION