Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

φονεύω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: φονεύω φονεύσω

Structure: φονεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from foneu/s

Sense

  1. to murder, kill, slay, to be slain

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φονεύω φονεύεις φονεύει
Dual φονεύετον φονεύετον
Plural φονεύομεν φονεύετε φονεύουσιν*
SubjunctiveSingular φονεύω φονεύῃς φονεύῃ
Dual φονεύητον φονεύητον
Plural φονεύωμεν φονεύητε φονεύωσιν*
OptativeSingular φονεύοιμι φονεύοις φονεύοι
Dual φονεύοιτον φονευοίτην
Plural φονεύοιμεν φονεύοιτε φονεύοιεν
ImperativeSingular φόνευε φονευέτω
Dual φονεύετον φονευέτων
Plural φονεύετε φονευόντων, φονευέτωσαν
Infinitive φονεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
φονευων φονευοντος φονευουσα φονευουσης φονευον φονευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φονεύομαι φονεύει, φονεύῃ φονεύεται
Dual φονεύεσθον φονεύεσθον
Plural φονευόμεθα φονεύεσθε φονεύονται
SubjunctiveSingular φονεύωμαι φονεύῃ φονεύηται
Dual φονεύησθον φονεύησθον
Plural φονευώμεθα φονεύησθε φονεύωνται
OptativeSingular φονευοίμην φονεύοιο φονεύοιτο
Dual φονεύοισθον φονευοίσθην
Plural φονευοίμεθα φονεύοισθε φονεύοιντο
ImperativeSingular φονεύου φονευέσθω
Dual φονεύεσθον φονευέσθων
Plural φονεύεσθε φονευέσθων, φονευέσθωσαν
Infinitive φονεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φονευομενος φονευομενου φονευομενη φονευομενης φονευομενον φονευομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φονεύσω φονεύσεις φονεύσει
Dual φονεύσετον φονεύσετον
Plural φονεύσομεν φονεύσετε φονεύσουσιν*
OptativeSingular φονεύσοιμι φονεύσοις φονεύσοι
Dual φονεύσοιτον φονευσοίτην
Plural φονεύσοιμεν φονεύσοιτε φονεύσοιεν
Infinitive φονεύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
φονευσων φονευσοντος φονευσουσα φονευσουσης φονευσον φονευσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φονεύσομαι φονεύσει, φονεύσῃ φονεύσεται
Dual φονεύσεσθον φονεύσεσθον
Plural φονευσόμεθα φονεύσεσθε φονεύσονται
OptativeSingular φονευσοίμην φονεύσοιο φονεύσοιτο
Dual φονεύσοισθον φονευσοίσθην
Plural φονευσοίμεθα φονεύσοισθε φονεύσοιντο
Infinitive φονεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φονευσομενος φονευσομενου φονευσομενη φονευσομενης φονευσομενον φονευσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφόνευον ἐφόνευες ἐφόνευεν*
Dual ἐφονεύετον ἐφονευέτην
Plural ἐφονεύομεν ἐφονεύετε ἐφόνευον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφονευόμην ἐφονεύου ἐφονεύετο
Dual ἐφονεύεσθον ἐφονευέσθην
Plural ἐφονευόμεθα ἐφονεύεσθε ἐφονεύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οἱ δ’ οἰκέται ταῦθ’ ὁρῶντεσ, καὶ κακίσαντεσ ἑαυτοὺσ εἰ περιμένουσι τοῦ δεσπότου φονευομένου θεαταὶ γενέσθαι, θηρία δ’ αὐτῷ βοηθεῖ καὶ προκήδεται παρ’ ἀξίαν πράττοντοσ, αὐτοὶ δ’ οὐκ ἀμύνουσι, τὰ μὲν δεόμενοι, τὰ δὲ βίᾳ λαβόντεσ ἐκόμιζον ἐν τῷ φορείῳ πρὸσ τὴν θάλασσαν. (Plutarch, Cicero, chapter 47 6:2)
  • ἀδελφὸσ ἦν Τίτῳ Λεύκιοσ Φλαμινῖνοσ, οὔτε τὰ ἄλλα προσεοικὼσ ἐκείνῳ τὴν φύσιν ἔν τε ταῖσ ἡδοναῖσ ἀνελεύθεροσ δεινῶσ καὶ ὀλιγωρότατοσ τοῦ πρέποντοσ, τούτῳ συνῆν μειρακίσκοσ ἐρώμενοσ, ὃν καὶ στρατιᾶσ ἄρχων ἐπήγετο καὶ διέπων ἐπαρχίασ εἶχεν ἀεὶ περὶ αὑτόν, ἔν οὖν πότῳ τινὶ θρυπτόμενοσ πρὸσ τὸν Λεύκιον οὕτωσ ἔφη σφόδρα φιλεῖν αὐτόν ὥστε θέαν μονομάχων ἀπολιπεῖν οὔπω γεγονὼσ ἀνθρώπου φονευομένου θεατήσ, τὸ πρὸσ ἐκεῖνον ἡδὺ τοῦ πρὸσ αὑτὸν ἐν πλείονι λόγῳ θέμενοσ. (Plutarch, Titus Flamininus, chapter 18 2:2)
  • δεινὸν δὲ πάθοσ εἰσῄει Καίσαρα ἀνδρὸσ οὕτωσ ἐναρέτου καὶ ἐν ὄψει τοσούτων φονευομένου· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 98:1)

Synonyms

  1. to murder

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION