뜻

2. 외국인, 이방인, 낯선 사람, 외인

1. one who comes to, coming, to me
2. an incomer, stranger, foreigner

예문

• ἐπειδὴ δὲ κατεσκευάσθη τοῖσ Τρωσὶν ἡ πόλισ, ἐπιθυμία πάντασ ἴσχεν ἰσχυρὰ τοῦ παρ’ ἀλλήλων ἀπολαῦσαι χρησίμου, καὶ οἱ βασιλεῖσ αὐτῶν πρῶτοι ἄρχουσι μίξαντεσ τοῦ τε ἐπιχωρίου καὶ τοῦ ἐπήλυδοσ γένουσ τὴν ἀξίωσιν ἐπὶ συναλλαγαῖσ γάμου, δόντοσ Λατίνου τὴν θυγατέρα Λαῦναν Αἰνείᾳ γυναῖκα. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 60 1:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 60 1:1)

• λέγουσι δὲ καὶ τῆσ εἰσ τὸ θεῖον εὐσεβείασ φανερῶσ αὐτοὺσ κομίζεσθαι τὰσ χάριτασ, μηδέποτε δεσποτείασ ἐπήλυδοσ πεῖραν λαβόντασ· (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 2 4:1)

  (디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 2 4:1)

유사 형태

• ἐπῆλθε (87)
• ἐπῆλθεν (77)
• ἐπῆλθον (47)
• ἐπήλυδας (21)
• ἔπηλυς (16)
• ἐπήλυθε (13)
• ἐπηλύδων (13)
• ἐπήλυδες (13)
• ἔπηλυν (11)
• ἐπήλθομεν (9)
• ἐπήλυθον (8)
• ἐπῆλθέ (7)
• ἐπήλυθεν (5)
• ἐπήλασαν (5)
• ἐπήλπιζεν (5)
• ἐπήλπισα (5)
• ἐπήλπιζε (3)
• ἐπήλυσι (3)
• ἐπήλυδα (3)
• ἐπήλαυνον (3)
• ἐπῆλθες (2)
• ἐπήλυδος (2)
• ἐπήλασε (2)
• ἐπήλπιζον (2)
• ἐπηλυσίης (2)
• ἐπηλάλαξε (2)
• ἐπήλαυνε (2)
• ἐπηλάθη (1)
• ἐπήλειφεν (1)
• ἐπηλάλαξέ (1)
• ἐπήλαυνεν (1)
• ἐπήλπισάς (1)
• ἐπηλύτου (1)
• ἐπηλίνδητ (1)
• ἔπηλαν (1)
• ἐπήλεγξε (1)
• ἐπήλπισεν (1)
• ἐπῆλθέν (1)
• ἐπήλυδές (1)
• ἐπήλπισαν (1)
• ἐπήλυτος (1)
• ἐπήλειψεν (1)
• ἐπηλυσίη (1)
• ἐπηλάλαζε (1)
• ἐπήλπισε (1)
• ἐπήλασεν (1)
• Ἐπῆλθαν (1)
• ἔπηλυ (1)
• ἐπήλυθα (1)
• ἐπήλυτον (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.