Ancient Greek-English Dictionary Language

διαιρέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαιρέω διαιρήσω διαεῖλον διῃρέθην

Structure: δι (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take one from another, to cleave in twain, to divide into parts, to cut, open, to break, open, to tear, to take down, make a breach, the breach
  2. to divide, into, to divide for themselves, to divide among themselves, divided
  3. to divide
  4. to distinguish
  5. to determine, decide
  6. to say distinctly, to define, interpret

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρω διαίρεις διαίρει
Dual διαίρειτον διαίρειτον
Plural διαίρουμεν διαίρειτε διαίρουσιν*
SubjunctiveSingular διαίρω διαίρῃς διαίρῃ
Dual διαίρητον διαίρητον
Plural διαίρωμεν διαίρητε διαίρωσιν*
OptativeSingular διαίροιμι διαίροις διαίροι
Dual διαίροιτον διαιροίτην
Plural διαίροιμεν διαίροιτε διαίροιεν
ImperativeSingular διαῖρει διαιρεῖτω
Dual διαίρειτον διαιρεῖτων
Plural διαίρειτε διαιροῦντων, διαιρεῖτωσαν
Infinitive διαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρων διαιρουντος διαιρουσα διαιρουσης διαιρουν διαιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρουμαι διαίρει, διαίρῃ διαίρειται
Dual διαίρεισθον διαίρεισθον
Plural διαιροῦμεθα διαίρεισθε διαίρουνται
SubjunctiveSingular διαίρωμαι διαίρῃ διαίρηται
Dual διαίρησθον διαίρησθον
Plural διαιρώμεθα διαίρησθε διαίρωνται
OptativeSingular διαιροίμην διαίροιο διαίροιτο
Dual διαίροισθον διαιροίσθην
Plural διαιροίμεθα διαίροισθε διαίροιντο
ImperativeSingular διαίρου διαιρεῖσθω
Dual διαίρεισθον διαιρεῖσθων
Plural διαίρεισθε διαιρεῖσθων, διαιρεῖσθωσαν
Infinitive διαίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρουμενος διαιρουμενου διαιρουμενη διαιρουμενης διαιρουμενον διαιρουμενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • σιτία καὶ ποτὰ λάβῃ, τήκει δή, καὶ κατὰ σμικρὰ διαιροῦν, διὰ τῶν ἐξόδων ᾗπερ πορεύεται διάγον, οἱο͂ν ἐκ κρήνησ ἐπ’ ὀχετοὺσ ἐπὶ τὰσ φλέβασ ἀντλοῦν αὐτά, ῥεῖν ὥσπερ αὐλῶνοσ διὰ τοῦ σώματοσ τὰ τῶν φλεβῶν ποιεῖ ῥεύματα. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 402:1)
  • πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼσ βούλεται. (PROS KORINQIOUS A, chapter 8 129:1)
  • οὔτε γὰρ ποταμοῦ μέσου κοινωνεῖ τινοσ οὔτ’ ἐστὶν αὐτῇ μεθόριον οὐδὲν τὸ αὐτὸ διαιροῦν καὶ μιγνύον τὴν γῆν, ἀλλ’ ὥσπερ πρὸσ ἀσπίδοσ ἐπίσημον πάντα πρὸσ μέσον τοῦτο τὸ χωρίον ἐκ παντὸσ ἄκρου τείνει τὰ Ἑλληνικὰ, καὶ πανταχόθεν κύκλοι περιέχουσι τὴν χώραν Ἑλληνικοὶ, οἱ μὲν ἐκ θαλάττησ, οἱ δ’ ἀπὸ τῆσ ἠπείρου περικείμενοι, ὥσπερ εἰκὸσ τῇ κοινῇ τοῦ γένουσ ἑστίᾳ. (Aristides, Aelius, Orationes, 8:5)
  • ἀντίκειται δ’ αὐτῇ τὸ τῶν Παφλαγόνων ἀκρωτήριον ἡ Κάραμβισ τὸ διαιροῦν εἰσ πελάγη δύο τὸν Εὔξεινον πόντον τῷ ἑκατέρωθεν σφιγγομένῳ πορθμῷ. (Strabo, Geography, Book 7, chapter 4 6:9)
  • πρὸσ μὲν οὖν τῷ Πόντῳ τὸ Αἷμον ἔστιν ὄροσ, μέγιστον τῶν ταύτῃ καὶ ὑψηλότατον, μέσην πωσ διαιροῦν τὴν Θρᾴκην· (Strabo, Geography, Book 7, chapter 5 2:7)

Synonyms

  1. to divide

  2. to divide

  3. to distinguish

  4. to determine

  5. to say distinctly

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION