Etym.: The latter part -po/ths is prob. from same Root as po/sis, and Lat. potis, potior: the syll. des- is uncertain.

Sense

1. master, lord (most commonly in the context of one who owns slaves)
2. ruler, despot
3. generally: owner

Examples

• οἰκέτησ νοήμων κρατήσει δεσποτῶν ἀφρόνων, ἐν δὲ ἀδελφοῖσ διελεῖται μέρη. (Septuagint, Liber Proverbiorum 17:2)
• ποῖ δὴ τράπωμαι δεσποτῶν μονούμενοσ; (Euripides, Rhesus, episode, antistrophe 1 1:29)
• οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε μὴ καλῶσ ὑποδεικνύντοσ καλῶσ μιμεῖσθαι, οὔτ’ ἐν τοῖσ ἄλλοισ, οὔτ’ ἐν ἐπιτροπείᾳ, ὡσ ἀδύνατον μὴ ἐπιμελῶν δεσποτῶν ἐπιμελεῖσ εἶναι τοὺσ ἐφεστῶτασ. (Aristotle, Economics, Book 1 38:3)
• ᾑρέθην γὰρ ἐν μάχῃ, ἣν οἱ θανόντων ἑπτὰ δεσποτῶν λόχοι ἠγωνίσαντο ῥεῦμα Διρκαῖον πάρα· (Euripides, Suppliants, episode2)
• ἔπειτ’ ἴσωσ ἂν δεσποτῶν ὠμῶν φρένασ τύχοιμ’ ἄν, ὅστισ ἀργύρου μ’ ὠνήσεται, τὴν Ἕκτορόσ τε χἁτέρων πολλῶν κάσιν, προσθεὶσ δ’ ἀνάγκην σιτοποιὸν ἐν δόμοισ, σαίρειν τε δῶμα κερκίσιν τ’ ἐφεστάναι λυπρὰν ἄγουσαν ἡμέραν μ’ ἀναγκάσει· (Euripides, Hecuba, episode 3:13)

Similar forms

• Δεσπότην (215)
• δεσπότης (165)
• δέσποτα (140)
• Δεσπότου (125)
• δεσπότας (120)
• δεσπότῃ (92)
• δεσποτῶν (79)
• δεσπόταις (58)
• δεσπόται (49)
• δέσποτ (27)
• δεσποτικῶς (18)
• δεσπότις (10)
• δεσπότιν (9)
• δεσποτικὸν (7)
• δεσποτικὴ (7)
• δεσποτείας (7)
• δεσποτικὴν (7)
• δεσπόταν (6)
• δεσποτεία (6)
• δεσπότεα (6)
• δεσπότι (6)
• δεσποτείαν (5)
• δεσπότᾳ (4)
• δεσποτική (3)
• δεσπόταισι (3)
• δεσποτικήν (2)
• δεσποτικαὶ (2)
• δεσπότιδες (2)
• δεσποτικὰς (2)
• δεσποτέων (2)
• δεσποτικοὺς (2)
• δεσποτικαῖς (1)
• δεσποτικοὶ (1)
• δεσπότᾶς (1)
• δεσπότεω (1)
• δεσπότιδι (1)
• δεσποτικοῦ (1)
• δεσπότῃσι (1)
• δεσποτικῇ (1)
• δεσποτικῆς (1)
• δεσποτικός (1)
• δεσπόταισιν (1)
• δεσποτικοί (1)
• δεσπόταιν (1)
• δεσποτικὰ (1)
• δεσποτᾶν (1)
• δεσποτικὸς (1)
• δεσποτοῦν (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary