Etym.: The latter part -po/ths is prob. from same Root as po/sis, and Lat. potis, potior: the syll. des- is uncertain.

Sense

1. master, lord (most commonly in the context of one who owns slaves)
2. ruler, despot
3. generally: owner

Examples

• λέγει δὲ Ἅβραμ. δέσποτα Κύριε, τί μοι δώσεισ̣ ἐγὼ δὲ ἀπολύομαι ἄτεκνοσ. ὁ δὲ υἱὸσ Μασὲκ τῆσ οἰκογενοῦσ μου, οὗτοσ Δαμασκὸσ Ἐλιέζερ. (Septuagint, Liber Genesis 15:2)
• εἶπε δέ, Δέσποτα Κύριε, κατὰ τί γνώσομαι ὅτι κληρονομήσω αὐτήν̣ (Septuagint, Liber Genesis 15:8)
• ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ. ἐγὼ ἀρχιστράτηγοσ δυνάμεωσ Κυρίου νυνὶ παραγέγονα. καὶ Ἰησοῦσ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν καὶ εἶπεν αὐτῷ. δέσποτα, τί προστάσσεισ τῷ σῷ οἰκέτῃ̣ (Septuagint, Liber Iosue 5:14)
• εὐλογητὸσ εἶ, ὃσ ἔδωκάσ μοι σοφίαν, καὶ σοὶ ὁμολογῶ, δέσποτα τῶν πατέρων. (Septuagint, Liber Esdrae I 4:60)
• εὐλογητὸσ εἶ ὅτι ἠλέησασ δύο μονογενεῖσ. ποίησον αὐτοῖσ, δέσποτα, ἔλεοσ, συντέλεσον τὴν ζωὴν αὐτῶν ἐν ὑγιείᾳ μετ̓ εὐφροσύνησ καὶ ἐλέουσ. (Septuagint, Liber Thobis 8:17)

Similar forms

• Δεσπότην (215)
• δεσπότης (165)
• δέσποτα (140)
• Δεσπότου (125)
• δεσπότας (120)
• δεσπότῃ (92)
• δεσποτῶν (79)
• δεσπόταις (58)
• δεσπόται (49)
• δέσποτ (27)
• δεσποτικῶς (18)
• δεσπότις (10)
• δεσπότιν (9)
• δεσποτικὸν (7)
• δεσποτείας (7)
• δεσποτικὴ (7)
• δεσποτικὴν (7)
• δεσπόταν (6)
• δεσποτεία (6)
• δεσπότεα (6)
• δεσπότι (6)
• δεσποτείαν (5)
• δεσπότᾳ (4)
• δεσπόταισι (3)
• δεσποτική (3)
• δεσποτικήν (2)
• δεσποτικαὶ (2)
• δεσπότιδες (2)
• δεσποτικὰς (2)
• δεσποτέων (2)
• δεσποτικοὺς (2)
• δεσπότεω (1)
• δεσπότιδι (1)
• δεσποτικοῦ (1)
• δεσπότῃσι (1)
• δεσποτικῇ (1)
• δεσποτικῆς (1)
• δεσπόταισιν (1)
• δεσποτικός (1)
• δεσπόταιν (1)
• δεσποτικοί (1)
• δεσποτᾶν (1)
• δεσποτικὰ (1)
• δεσποτικὸς (1)
• δεσποτοῦν (1)
• δεσπότᾶς (1)
• δεσποτικαῖς (1)
• δεσποτικοὶ (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary