ἀπονέμω?
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration: aponemō
Principal Part:
ἀπονέμω
Structure:
ἀπο
(Prefix)
+
νέμ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- to portion out, impart, assign, to assign or take to oneself, to feed on, to help oneself to a share of
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐσχάτης ἀδικίας τὸ τοιοῦτον, ὡς φαῖεν ἂν καὶ οἱ ἄριστοι τῶν νομοθετῶν, οἱο῀ν ὁ Σόλων καὶ ὁ Δράκων, ἔνορκον ποιησάμενοι τοῖς δικασταῖς τὸ ὁμοίως ἀμφοῖν ἀκροᾶσθαι καὶ τὸ τὴν εὔνοιαν ἴσην τοῖς κρινομένοις ἀπονέμειν, ἄχρι ἂν ὁ τοῦ δευτέρου λόγος παρατεθεὶς θατέρου χείρων ἢ ἀμείνων φανῇ: (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 8:4)
- ὅστις μὲν οὖν σεμνύνεται πολίτης ὢν εὐδαίμονος πόλεως, ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ τίνα χρὴ τιμὴν ἀπονέμειν τῇ πατρίδι, καὶ ὁ τοιοῦτος δῆλός ἐστιν ἀχθόμενος ἄν, εἰ μετριωτέρας ἔλαχε τῆς πατρίδος: (Lucian, Patriae Encomium, (no name) 2:1)
- εἰ δέ τις ἀπονέμει τῷ πατρὶ τὴν δικαίαν τιμήν, ὥσπερ καὶ ὁ νόμος καὶ ἡ φύσις κελεύει, προσηκόντως ἂν τὴν πατρίδα προτιμήσαι: (Lucian, Patriae Encomium, (no name) 4:2)
- ἀλλ εἰ τοῖς καθ ἕνα τις ἀπονέμει χάριν, ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον, ἐπειδὰν εὖ πάθῃ πρός τινος, πολὺ μᾶλλον προσήκει τὴν πατρίδα τοῖς καθήκουσιν ἀμείβεσθαι: (Lucian, Patriae Encomium, (no name) 7:4)
- Ἀθηνόδωρος Σάνδωνος Ταρσεὺς Στωϊκός, ὃς καὶ διδάσκαλος ἐγένετο Καίσαρος Σεβαστοῦ θεοῦ, ὑφ οὗ ἡ Ταρσέων πόλις καὶ φόρων ἐκουφίσθη, δύο καὶ ὀγδοήκοντα ἔτη βιοὺς ἐτελεύτησεν ἐν τῇ πατρίδι, καὶ τιμὰς ὁ Ταρσέων δῆμος αὐτῷ κατ ἔτος ἕκαστον ἀπονέμει ὡς ἡρ´ωϊ. (Lucian, Macrobii, (no name) 21:2)
- νῦν μὲν οὖν συγγνώμην ἀπονέμω σοι, ἐς δὲ τὸ λοιπόν, ἤν τι ὅμοιον παρανομήσῃς ἤ τινα τοιοῦτον σεαυτοῦ διάδοχον ἐκπέμψῃς, αὐτίκα εἴσῃ, ὁπόσον τοῦ σοῦ πυρὸς ὁ κεραυνὸς πυρωδέστερος. (Lucian, Dialogi deorum, 5:2)
- Ἀντιφάνης δ ἐν Τίμωνι ἐπαινῶν τοὺς κωβιοὺς καὶ ὁπόθεν εἰσὶ κάλλιστοι δηλοῖ διὰ τούτων ἥκω πολυτελῶς ἀγοράσας εἰς τοὺς γάμους, λιβανωτὸν ὀβολοῦ τοῖς θεοῖς καὶ ταῖς θεαῖς πάσαισι, τοῖς δ ἡρ´ωσι τὰ ψαίστ ἀπονεμῶ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 83 2:2)
Derived
- ἀνανέμω (to divide anew, to count up, to rehearse)
- διανέμω (to distribute, apportion, to divide among themselves)
- ἐπινέμω (to allot, distribute, to turn)
- κατανέμω (to distribute, allot, assign)
- νέμω (to deal out, distribute, dispense)
- προνέμω (to assign beforehand, to present, to go forward)
- προσνέμω (to assign, attach or dedicate to, to add)
- συννέμω (to tend together, to make one's associate)