ἀπονέμω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀπονέμω
Structure:
ἀπο
(Prefix)
+
νέμ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- to portion out, impart, assign, to assign or take to oneself, to feed on, to help oneself to a share of
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐσχάτησ ἀδικίασ τὸ τοιοῦτον, ὡσ φαῖεν ἂν καὶ οἱ ἄριστοι τῶν νομοθετῶν, οἱο͂ν ὁ Σόλων καὶ ὁ Δράκων, ἔνορκον ποιησάμενοι τοῖσ δικασταῖσ τὸ ὁμοίωσ ἀμφοῖν ἀκροᾶσθαι καὶ τὸ τὴν εὔνοιαν ἴσην τοῖσ κρινομένοισ ἀπονέμειν, ἄχρι ἂν ὁ τοῦ δευτέρου λόγοσ παρατεθεὶσ θατέρου χείρων ἢ ἀμείνων φανῇ· (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 8:4)
- ὅστισ μὲν οὖν σεμνύνεται πολίτησ ὢν εὐδαίμονοσ πόλεωσ, ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ τίνα χρὴ τιμὴν ἀπονέμειν τῇ πατρίδι, καὶ ὁ τοιοῦτοσ δῆλόσ ἐστιν ἀχθόμενοσ ἄν, εἰ μετριωτέρασ ἔλαχε τῆσ πατρίδοσ· (Lucian, Patriae Encomium, (no name) 2:1)
- εἰ δέ τισ ἀπονέμει τῷ πατρὶ τὴν δικαίαν τιμήν, ὥσπερ καὶ ὁ νόμοσ καὶ ἡ φύσισ κελεύει, προσηκόντωσ ἂν τὴν πατρίδα προτιμήσαι· (Lucian, Patriae Encomium, (no name) 4:2)
- ἀλλ’ εἰ τοῖσ καθ’ ἕνα τισ ἀπονέμει χάριν, ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον, ἐπειδὰν εὖ πάθῃ πρόσ τινοσ, πολὺ μᾶλλον προσήκει τὴν πατρίδα τοῖσ καθήκουσιν ἀμείβεσθαι· (Lucian, Patriae Encomium, (no name) 7:4)
- Ἀθηνόδωροσ Σάνδωνοσ Ταρσεὺσ Στωϊκόσ, ὃσ καὶ διδάσκαλοσ ἐγένετο Καίσαροσ Σεβαστοῦ θεοῦ, ὑφ’ οὗ ἡ Ταρσέων πόλισ καὶ φόρων ἐκουφίσθη, δύο καὶ ὀγδοήκοντα ἔτη βιοὺσ ἐτελεύτησεν ἐν τῇ πατρίδι, καὶ τιμὰσ ὁ Ταρσέων δῆμοσ αὐτῷ κατ’ ἔτοσ ἕκαστον ἀπονέμει ὡσ ἡρ́ωϊ. (Lucian, Macrobii, (no name) 21:2)
- νῦν μὲν οὖν συγγνώμην ἀπονέμω σοι, ἐσ δὲ τὸ λοιπόν, ἤν τι ὅμοιον παρανομήσῃσ ἤ τινα τοιοῦτον σεαυτοῦ διάδοχον ἐκπέμψῃσ, αὐτίκα εἴσῃ, ὁπόσον τοῦ σοῦ πυρὸσ ὁ κεραυνὸσ πυρωδέστεροσ. (Lucian, Dialogi deorum, 5:2)
- Ἀντιφάνησ δ’ ἐν Τίμωνι ἐπαινῶν τοὺσ κωβιοὺσ καὶ ὁπόθεν εἰσὶ κάλλιστοι δηλοῖ διὰ τούτων ἥκω πολυτελῶσ ἀγοράσασ εἰσ τοὺσ γάμουσ, λιβανωτὸν ὀβολοῦ τοῖσ θεοῖσ καὶ ταῖσ θεαῖσ πάσαισι, τοῖσ δ’ ἡρ́ωσι τὰ ψαίστ’ ἀπονεμῶ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 83 2:2)
Derived
- ἀνανέμω (to divide anew, to count up, to rehearse)
- διανέμω (to distribute, apportion, to divide among themselves)
- ἐπινέμω (to allot, distribute, to turn)
- κατανέμω (to distribute, allot, assign)
- νέμω (to deal out, distribute, dispense)
- προνέμω (to assign beforehand, to present, to go forward)
- προσνέμω (to assign, attach or dedicate to, to add)
- συννέμω (to tend together, to make one's associate)