Sense

1. to assign, attach or dedicate to, to add, to be assigned, attributed, to grant on one's own part, grant a further, to devote
2. to drive, to pasture

Examples

• νυνὶ δὲ τοῦ λογισμοῦ τὰ πάθη νικήσαντοσ, αὐτῷ προσηκόντωσ τὴν τῆσ ἡγεμονίασ προσνέμομεν ἐξουσίαν. (Septuagint, Liber Maccabees IV 6:33)
• ἀποθανόντοσ γε μὴν πατρὸσ ἐμφύεσθαι μᾶλλον ἢ πρότερον ὀρθῶσ ἔχει τῇ εὐνοίᾳ τὸν ἀδελφόν, εὐθὺσ μὲν ἐν τῷ συνδακρύειν καὶ συνάχθεσθαι κοινούμενον τὸ φιλόστοργον, ὑπονοίασ δὲ θεραπόντων καὶ διαβολὰσ ἑταίρων ἑτέρωσ’ αὑτοὺσ προσνεμόντων ἀπωθούμενον, καὶ πιστεύοντα τοῖσ τ’ ἄλλοισ ἃ μυθολογοῦσι περὶ τῶν Διοσκόρων τῆσ φιλαδελφίασ, καὶ ὅτι ὁ Πολυδεύκησ τὸν καταψιθυρίζοντα τἀδελφοῦ πρὸσ αὐτὸν κονδύλῳ παίσασ ἀπέκτεινεν. (Plutarch, De fraterno amore, section 111)
• ἀλλ’ οἱ παλαιοὶ τὴν ἀνδρείαν ὑπελάμβανον εἶναι μεγίστην τῶν πολιτικῶν ἀρετῶν, καὶ ταύτῃ τὰ πολλὰ προσνέμειν οὐ τοῖσ ἄλλοισ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 23 3:4)
• εἰδὼσ δὲ τὸν μὲν Ὀκτάβιον ἄριστον ἄνδρα καὶ τῷ δικαιοτάτῳ τρόπῳ βουλόμενον ἄρχειν, τὸν δὲ Κίνναν ὕποπτόν τε τῷ Σύλλᾳ καὶ πολεμοῦντα τῇ καθεστώσῃ πολιτείᾳ, τούτῳ προσνέμειν ἑαυτὸν ἔγνω μετὰ τῆσ δυνάμεωσ, ἔπεμψεν οὖν ἐπαγγελλόμενοσ ὡσ ὑπάτῳ πάντα ποιήσειν τὰ προστασσόμενα. (Plutarch, Caius Marius, chapter 41 3:1)
• διὸ καὶ καταφρονεῖν ἄξιόν ἐστι τῶν τὴν ἡλίου σφαῖραν Τυφῶνι προσνεμόντων, ᾧ λαμπρὸν οὐδὲν οὐδὲ σωτήριον οὐδὲ τάξισ οὐδὲ γένεσισ οὐδὲ κίνησισ μέτρον ἔχουσα καὶ λόγον, ἀλλὰ τἀναντία προσήκει· (Plutarch, De Iside et Osiride, section 51 5:1)

Similar forms

• προσνέμειν (8)
• προσνεῖμαι (5)
• προσνέμουσι (3)
• προσνέμεται (2)
• προσνέμομεν (1)
• προσνεύειν (1)
• προσνέμων (1)
• προσνέμουσα (1)
• προσνέμοι (1)
• προσνεύει (1)
• προσνέμει (1)
• προσνεμοῦσι (1)
• πρόσνειμαι (1)
• προσνέμοντα (1)
• προσνέοντα (1)
• προσνείμας (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.