Sense

1. to assign, attach or dedicate to, to add, to be assigned, attributed, to grant on one's own part, grant a further, to devote
2. to drive, to pasture

Examples

• νυνὶ δὲ τοῦ λογισμοῦ τὰ πάθη νικήσαντος, αὐτῷ προσηκόντως τὴν τῆς ἡγεμονίας προσνέμομεν ἐξουσίαν. (Septuagint, Liber Maccabees IV 6:33)
• ἀποθανόντος γε μὴν πατρὸς ἐμφύεσθαι μᾶλλον ἢ πρότερον ὀρθῶς ἔχει τῇ εὐνοίᾳ τὸν ἀδελφόν, εὐθὺς μὲν ἐν τῷ συνδακρύειν καὶ συνάχθεσθαι κοινούμενον τὸ φιλόστοργον, ὑπονοίας δὲ θεραπόντων καὶ διαβολὰς ἑταίρων ἑτέρως αὑτοὺς προσνεμόντων ἀπωθούμενον, καὶ πιστεύοντα τοῖς τ ἄλλοις ἃ μυθολογοῦσι περὶ τῶν Διοσκόρων τῆς φιλαδελφίας, καὶ ὅτι ὁ Πολυδεύκης τὸν καταψιθυρίζοντα τἀδελφοῦ πρὸς αὐτὸν κονδύλῳ παίσας ἀπέκτεινεν. (Plutarch, De fraterno amore, section 111)
• ἀλλ οἱ παλαιοὶ τὴν ἀνδρείαν ὑπελάμβανον εἶναι μεγίστην τῶν πολιτικῶν ἀρετῶν, καὶ ταύτῃ τὰ πολλὰ προσνέμειν οὐ τοῖς ἄλλοις. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 23 3:4)
• εἰδὼς δὲ τὸν μὲν Ὀκτάβιον ἄριστον ἄνδρα καὶ τῷ δικαιοτάτῳ τρόπῳ βουλόμενον ἄρχειν, τὸν δὲ Κίνναν ὕποπτόν τε τῷ Σύλλᾳ καὶ πολεμοῦντα τῇ καθεστώσῃ πολιτείᾳ, τούτῳ προσνέμειν ἑαυτὸν ἔγνω μετὰ τῆς δυνάμεως, ἔπεμψεν οὖν ἐπαγγελλόμενος ὡς ὑπάτῳ πάντα ποιήσειν τὰ προστασσόμενα. (Plutarch, Caius Marius, chapter 41 3:1)
• διὸ καὶ καταφρονεῖν ἄξιόν ἐστι τῶν τὴν ἡλίου σφαῖραν Τυφῶνι προσνεμόντων, ᾧ λαμπρὸν οὐδὲν οὐδὲ σωτήριον οὐδὲ τάξις οὐδὲ γένεσις οὐδὲ κίνησις μέτρον ἔχουσα καὶ λόγον, ἀλλὰ τἀναντία προσήκει: (Plutarch, De Iside et Osiride, section 51 5:1)

Similar forms

• προσνέμειν (8)
• προσνεῖμαι (5)
• προσνέμουσι (3)
• προσνέμεται (2)
• προσνέμοι (1)
• προσνεύει (1)
• προσνέμει (1)
• προσνεμοῦσι (1)
• πρόσνειμαι (1)
• προσνέμοντα (1)
• προσνέοντα (1)
• προσνείμας (1)
• προσνέμομεν (1)
• προσνεύειν (1)
• προσνέμων (1)
• προσνέμουσα? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.