Ancient Greek-English Dictionary Language

αἴρω

Non-contract Verb; 이형 Transliteration:

Principal Part: αἴρω

Structure: αί̓ρ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: epic and poet. a)ei/rw q.v.

Sense

  1. Alternative form of ἀείρω ‎(aeírō)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular αί̓ρω αί̓ρεις αί̓ρει
Dual αί̓ρετον αί̓ρετον
Plural αί̓ρομεν αί̓ρετε αί̓ρουσιν*
SubjunctiveSingular αί̓ρω αί̓ρῃς αί̓ρῃ
Dual αί̓ρητον αί̓ρητον
Plural αί̓ρωμεν αί̓ρητε αί̓ρωσιν*
OptativeSingular αί̓ροιμι αί̓ροις αί̓ροι
Dual αί̓ροιτον αἰροίτην
Plural αί̓ροιμεν αί̓ροιτε αί̓ροιεν
ImperativeSingular αί̓ρε αἰρέτω
Dual αί̓ρετον αἰρέτων
Plural αί̓ρετε αἰρόντων, αἰρέτωσαν
Infinitive αί̓ρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
αἰρων αἰροντος αἰρουσα αἰρουσης αἰρον αἰροντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular αί̓ρομαι αί̓ρει, αί̓ρῃ αί̓ρεται
Dual αί̓ρεσθον αί̓ρεσθον
Plural αἰρόμεθα αί̓ρεσθε αί̓ρονται
SubjunctiveSingular αί̓ρωμαι αί̓ρῃ αί̓ρηται
Dual αί̓ρησθον αί̓ρησθον
Plural αἰρώμεθα αί̓ρησθε αί̓ρωνται
OptativeSingular αἰροίμην αί̓ροιο αί̓ροιτο
Dual αί̓ροισθον αἰροίσθην
Plural αἰροίμεθα αί̓ροισθε αί̓ροιντο
ImperativeSingular αί̓ρου αἰρέσθω
Dual αί̓ρεσθον αἰρέσθων
Plural αί̓ρεσθε αἰρέσθων, αἰρέσθωσαν
Infinitive αί̓ρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
αἰρομενος αἰρομενου αἰρομενη αἰρομενης αἰρομενον αἰρομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ξυνεχὲσ δὲ τουτέοισι τὸ πλευρὸν καταιον εῖν , ἠδὲ ἐπιπλάττε ιν πρὸ τῆσ προσάρσιοσ · πρὸσ τοῖσι ξυνήθεσι πλάσμασι , μελίλωτον ἑψηθὲν ξὺν μελικρήτῳ, ξυμμίσγοντα μήκωνοσ τῆσ σαρκὸσ ἐνηψημένησ , καὶ μάννησ ἄλητον ἐμπάσσειν· ἢν δὲ ὑγροτέρη ᾖ ἀναγωγὴ καὶ πολλὴ, αἴρησ ἄλητον ἢ ἐρυσίμου ξυμμίσγειν καὶ νίτρον ἐμπάσσειν· ἢν δὲ μῆκοσ ἤδη τῆσ νούσου γίγνηται, καὶ τῆσ ὀδύνησ ἐγκεομένησ , καὶ ὑγρῆσ καθάρσιοσ γιγνομένησ , ἔμπυον μὲν ἐλπὶσ τὸν ἄνθρωπον ἔσεσθαι · σίνηπι δὲ ξυμμίσγειν καὶ κάγχρυ τοῖσι ἐπιπλάσμασι. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 380)
  • ἐπιπλάσματα πρὸσ τοῖσι ξυνοῖσι ἔστω αἴρησ ἄλητον καὶ κύμινον καὶ ὑσσώπου ἢ ὀριγάνου κόμη· σικύαι δὲ κοῦφαι μὲν, συχναὶ δὲ, ἄλλη πρὸσ ἄλλασ τιθεμένη, ἐσ τὸ ἐπιγάστριον, ἐσ τὰσ ἰξύασ μέσφι βουβώνων· ἠδὲ κατόπιν ἐσ ἰσχία πρὸσ νεφροὺσ καὶ Ῥάχιν. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 218)
  • ἢν δὲ τὸ λοῖσθον αἴρῃσ, εὑρήσεισ ἐπίρρημα τόπου. (Unknown, Greek Anthology, Volume V, book 14, chapter 1063)

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION