Lucian, Dialogi mortuorum, Αἰᾶσ καὶ Ἀγαμέμνων. 4:

Αἰτιῶ τοιγαροῦν, ὦ γενναῖε, τὴν Θέτιν, ἣ δέον σοὶ τὴν κληρονομίαν παραδοῦναι τῶν ὅπλων συγγενεῖ γε ὄντι, φέρουσα ἐσ τὸ κοινὸν κατέθετο αὐτά. Οὔκ, ἀλλὰ τὸν Ὀδυσσέα, ὃσ ἀντεποιήθη μόνοσ. Συγγνώμη, ὦ Αἰᾶν, εἰ ἄνθρωποσ ὢν ὠρέχθη δόξησ ἡδίστου πράγματοσ, ὑπὲρ οὗ καὶ ἡμῶν ἕκαστοσ κινδύνουσ ὑπέμενεν, ἐπεὶ καὶ ἐκράτησέ σου καὶ ταῦτα ἐπὶ Τρωσὶ δικασταῖσ. Οἶδα ἐγώ, ἥτισ μου κατεδίκασεν·