Lucian, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ καὶ Ἑρμῆσ.

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ καὶ Ἑρμῆσ.)

Ποῦ δὲ οἱ καλοί εἰσιν ἢ αἱ καλαί, Ἑρμῆ; ξενάγησόν με νέηλυν ὄντα. Οὐ σχολή μοι, ὦ Μένιππε· πλὴν κατ̓ ἐκεῖνο ἀπόβλεψον, ἐπὶ τὰ δεξιά, ἔνθα ὁ Υἅκινθόσ τέ ἐστι καὶ Νάρκισσοσ καὶ Νιρεὺσ καὶ Ἀχιλλεὺσ καὶ Τυρὼ καὶ Ἑλένη καὶ Λήδα καὶ ὅλωσ τὰ ἀρχαῖα πάντα κάλλη. Ὀστᾶ μόνα ὁρῶ καὶ κρανία τῶν σαρκῶν γυμνά, ὅμοια τὰ πολλά. Καὶ μὴν ἐκεῖνά ἐστιν ἃ πάντεσ οἱ ποιηταὶ θαυμάζουσι τὰ ὀστᾶ, ὧν σὺ ἐοίκασ καταφρονεῖν.

Ὅμωσ τὴν Ἑλένην μοι δεῖξον· οὐ γὰρ ἂν διαγνοίην ἔγωγε. Τουτὶ τὸ κρανίον ἡ Ἑλένη ἐστίν. Εἶτα διὰ τοῦτο αἱ χίλιαι νῆεσ ἐπληρώθησαν ἐξ ἁπάσησ τῆσ Ἑλλάδοσ καὶ τοσοῦτοι ἔπεσον Ἕλληνέσ τε καὶ βάρβαροι καὶ τοσαῦται πόλεισ ἀνάστατοι γεγόνασιν;

Ἀλλ̓ οὐκ εἶδεσ, ὦ Μένιππε, ζῶσαν τὴν γυναῖκα· ἔφησ γὰρ ἂν καὶ σὺ ἀνεμέσητον εἶναι τοιῇδ̓ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν· ἐπεὶ καὶ τὰ ἄνθη ξηρὰ ὄντα εἴ τισ βλέποι ἀποβεβληκότα τὴν βαφήν, ἄμορφα δῆλον ὅτι αὐτῷ δόξει, ὅτε μέντοι ἀνθεῖ καὶ ἔχει τὴν χρόαν, κάλλιστά ἐστιν. Οὐκοῦν τοῦτο, ὦ Ἑρμῆ, θαυμάζω, εἰ μὴ συνίεσαν οἱ Ἀχαιοὶ περὶ πράγματοσ οὕτωσ ὀλιγοχρονίου καὶ ῥᾳδίωσ ἀπανθοῦντοσ πονοῦντεσ. Οὐ σχολή μοι, ὦ Μένιππε, συμφιλοσοφεῖν σοι. ὥστε σὺ μὲν ἐπιλεξάμενοσ τόπον, ἔνθα ἂν ἐθέλῃσ, κεῖσο καταβαλὼν σεαυτόν, ἐγὼ δὲ τοὺσ ἄλλουσ νεκροὺσ ἤδη μετελεύσομαι.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION