헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Διαλογί27́

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Ἀντισθένησ καὶ Κράτησ.)

Ἀντίσθενεσ καὶ Κράτησ, σχολὴν ἄγομεν· ὥστε τί οὐκ ἄπιμεν εὐθὺ τῆσ καθόδου περιπατήσαντεσ, ὀψόμενοι τοὺσ κατιόντασ, οἱοῖ́ τέ εἰσι καὶ τί ἕκαστοσ αὐτῶν ποιεῖ; Ἀπίωμεν, ὦ Διόγενεσ· καὶ γὰρ ἂν ἡδὺ τὸ θέαμα γένοιτο, τοὺσ μὲν δακρυοντασ αὐτῶν ὁρᾶν, τοὺσ δὲ καὶ ἱκετεύοντασ ἀφεθῆναι, ένίουσ δὲ μόλισ κατιόντασ καὶ ἐπὶ τράχηλον ὠθοῦντοσ τοῦ Ἑρμοῦ ὅμωσ ἀντιβαίνοντασ καὶ ὑπτίουσ ἀντερείδοντασ οὐδὲν δέον. Ἔγωγ̓ οὖν καὶ διηγήσομαι ὑμῖν ἃ εἶδον ὁπότε κατῄειν κατὰ τὴν ὁδόν. Διήγησαι, ὦ Κράτησ· ἐοίκασ γάρ τινα ἑωρακέναι παγγέλοια. Καὶ ἄλλοι μὲν πολλοὶ συγκατέβαινον ἡμῖν, ἐν αὐτοῖσ δὲ ἐπίσημοι Ἰσμηνόδωρόσ τε ὁ πλούσιοσ ὁ ἡμέτεροσ καὶ Ἀρσάκησ ὁ Μηδίασ ὕπαρχοσ καὶ Ὀροίτησ ὁ Ἀρμένιοσ.

ταῦτα φιάλασ πέντε χρυσᾶσ καὶ κυμβία τέτταρα μεθ̓ ἑαυτοῦ ἔχων.

ὁ δὲ Ἀρσάκησ ‐ γηραιὸσ γὰρ ἤδη καὶ νὴ Δί̓ οὐκ ἄσεμνοσ τὴν ὄψιν ‐ ἐσ τὸ βαρβαρικὸν ἤχθετο καὶ ἠγανάκτει πεζὸσ βαδίζων καὶ ἠξίου τὸν ἵππον αὐτῷ προσαχθῆναι·

καὶ γὰρ ὁ ἵπποσ αὐτῷ συνετεθνήκει, μιᾷ πληγῇ ἀμφότεροι διαπαρέντεσ ὑπὸ Θρᾳκόσ τινοσ πελταστοῦ ἐν τῇ ἐπὶ τῷ Ἀράξῃ πρὸσ τὸν Καππαδόκην συμπλοκῇ. δὲ τὴν σάρισαν αὐτόν τε διαπείρει καὶ τὸν ἵππον.

Πῶσ οἱο͂́ν τε, ὦ Κράτησ, μιᾷ πληγῇ τοῦτο γενέσθαι;

Ῥᾷστ̓, ὦ Ἀντίσθενεσ· ὁ μὲν γὰρ ἐπήλαυνεν εἰκοσάπηχύν τινα προβεβλημένοσ κοντόν, ὁ Θρᾷξ δὲ ἐπειδὴ τῇ πέλτῃ ἀπεκρούσατο τὴν προσβολὴν καὶ παρῆλθεν αὐτὸν ἡ ἀκωκή, ἐσ τὸ γόνυ ὀκλάσασ δέχεται τῇ σαρίσῃ τὴν ἐπέλασιν καὶ τιτρώσκει τὸν ἵππον ὑπὸ τὸ στέρνον ὑπὸ θυμοῦ καὶ σφοδρότητοσ διαπείραντα ἑαυτόν· διελαύνεται δὲ καὶ ὁ Ἀρσάκησ ἐκ τοῦ βουβῶνοσ διαμπὰξ ἄχρι ὑπὸ τὴν πυγήν. ὁρᾷσ οἱο͂́ν τι ἐγένετο, οὐ τοῦ ἀνδρόσ, ἀλλὰ τοῦ ἵππου μᾶλλον τὸ ἔργον. ἠγανάκτει δ̓ ὅμωσ ὁμότιμοσ ὢν τῶν ἄλλων καὶ ἠξίου ἱππεὺσ κατιέναι. ὁ δέ γε Ὀροίτησ καὶ πάνυ ἁπαλὸσ ἦν τὼ πόδε καὶ οὐδ̓ ἑστάναι χαμαί, οὐχ ὅπωσ βαδίζειν ἐδύνατο·

πάσχουσι δ̓ αὐτὸ ἀτεχνῶσ Μῆδοι πάντεσ, ἐπὰν ἀποβῶσι τῶν ἵππων, ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν βαίνοντεσ ἀκροποδητὶ μόλισ βαδίζουσιν. ὥστε ἐπεὶ καταβαλὼν ἑαυτὸν ἔκειτο καὶ οὐδεμιᾷ μηχανῇ ἀνίστασθαι ἤθελεν, ὁ βέλτιστοσ Ἑρμῆσ ἀράμενοσ αὐτὸν ἐκόμισεν ἄχρι πρὸσ τὸ πορθμεῖον, ἐγὼ δὲ ἐγέλων.

Κἀγὼ δὲ ὁπότε κατῄειν, οὐδ̓ ἀνέμιξα ἐμαυτὸν τοῖσ ἄλλοισ, ἀλλ̓ ἀφεὶσ οἰμώζοντασ αὐτοὺσ προσδραμὼν ἐπὶ τὸ πορθμεῖον προκατέλαβον χώραν, ὡσ ἂν ἐπιτηδείωσ πλεύσαιμι·

καὶ παρὰ τὸν πλοῦν οἱ μὲν ἐδάκρυόν τε καὶ ἐναυτίων, ἐγὼ δὲ μάλα ἐτερπόμην ἐπ̓ αὐτοῖσ. Σὺ μέν, ὦ Κράτησ καὶ Ἀντίσθενεσ, τοιούτων ἐτύχετε τῶν ξυνοδοιπόρων, ἐμοὶ δὲ Βλεψίασ τε ὁ δανειστικὸσ ὁ ἐκ Πίσησ καὶ Λάμπισ ὁ Ἀκαρνὰν ξεναγὸσ ὢν καὶ Δᾶμισ ὁ πλούσιοσ ὁ ἐκ Κορίνθου συγκατῄεσαν, ὁ μὲν Δᾶμισ ὑπὸ τοῦ παιδὸσ ἐκ φαρμάκων ἀποθανών, ὁ δὲ Λάμπισ δἰ ἔρωτα Μυρτίου τῆσ ἑταίρασ ἀποσφάξασ ἑαυτόν, ὁ δὲ Βλεψίασ λιμῷ ὁ ἄθλιοσ ἐλέγετο ἀπεσκληκέναι καὶ ἐδήλου δέ γε ὠχρὸσ ἐσ ὑπερβολὴν καὶ λεπτοσ ἐσ τὸ ἀκριβέστατον φαινόμενοσ.

ἐγὼ δὲ καίπερ εἰδὼσ ἀνέκρινον, ὃν τρόπον ἀποθάνοιεν.

εἶτα τῷ μὲν Δάμιδι αἰτιωμένῳ τὸν υἱόν, Οὐκ ἄδικα μέντοι ἔπαθεσ, ἔφην, ὑπ̓ αὐτοῦ, εἰ τάλαντα ἔχων ὁμοῦ χίλια καὶ τρυφῶν αὐτὸσ ἐνενηκοντούτησ ὢν ὀκτωκαιδεκαέτει νεανίσκῳ τέτταρασ ὀβολοὺσ παρεῖχεσ. σὺ δέ, ὦ Ἀκαρνάν, ‐ ἔστενε γὰρ κἀκεῖνοσ καὶ κατηρᾶτο τῇ Μυρτίῳ ‐ τί αἰτιᾷ τὸν Ἔρωτα, σεαυτὸν δέον, ὃσ τοὺσ μὲν πολεμίουσ οὐδεπώποτε ἔτρεσασ, ἀλλὰ φιλοκινδύνωσ ἠγωνίζου πρὸ τῶν ἄλλων, ὑπὸ δὲ τοῦ τυχόντοσ παιδισκαρίου καὶ δακρύων ἐπιπλάστων καὶ στεναγμῶν ἑάλωσ ὁ γενναῖοσ. ὁ μὲν γὰρ Βλεψίασ αὐτὸσ ἑαυτοῦ κατηγόρει φθάσασ πολλὴν τὴν ἄνοιαν, ὡσ τὰ χρήματα ἐφύλαττε τοῖσ οὐδὲν προσήκουσι κληρονόμοισ, ἐσ ἀεὶ βιώσεσθαι ὁ μάταιοσ νομίζων. πλὴν ἔμοιγε οὐ τὴν τυχοῦσαν τερπωλὴν παρέσχον τότε στένοντεσ.

ἀλλ̓ ήδη μὲν ἐπὶ τῷ στομίῳ ἐσμέν, ἀποβλέπειν δὲ χρὴ καὶ ἀποσκοπεῖν πόρρωθεν τοὺσ ἀφικνουμένουσ.

βαβαῖ, πολλοί γε καὶ ποικίλοι καὶ πάντεσ δακρύοντεσ πλὴν τῶν νεογνῶν τούτων καὶ νηπίων. ἀλλὰ καὶ οἱ πάνυ γέροντεσ ὀδύρονται. τί τοῦτο; ἆρα τὸ φίλτρον αὐτοὺσ ἔχει τοῦ βίου; τοῦτον οὖν τὸν ὑπέργηρων ἐρέσθαι βούλομαι.

τί δακρύεισ τηλικοῦτοσ ἀποθανών; τί ἀγανακτεῖσ, ὦ βέλτιστε, καὶ ταῦτα γέρων ἀφιγμένοσ; ἦ που βασιλεύσ τισ ἦσθα; Οὐδαμῶσ. Ἀλλὰ σατράπησ; Οὐδὲ τοῦτο. Ἆρα οὖν ἐπλούτεισ, εἶτα ἀνιᾷ σε τὸ πολλὴν τρυφὴν ἀπολιπόντα τεθνάναι;

Οὐδὲν τοιοῦτον, ἀλλ̓ ἔτη μὲν ἐγεγόνειν ἀμφὶ τὰ ἐνενήκοντα, βίον δὲ ἄπορον ἀπὸ καλάμου καὶ ὁρμιᾶσ εἶχον ἐσ ὑπερβολὴν πτωχὸσ ὢν ἄτεκνόσ τε καὶ προσέτι χωλὸσ καὶ ἀμυδρὸν βλέπων. Εἶτα τοιοῦτοσ ὢν ζῆν ἤθελεσ; Ναί· ἡδὺ γὰρ ἦν τὸ φῶσ καὶ τὸ τεθνάναι δεινὸν καὶ φευκτέον. Παραπαίεισ, ὦ γέρον, καὶ μειρακιεύῃ πρὸσ τὸ χρεών, καὶ ταῦτα ηλικιώτησ ὢν τοῦ πορθμέωσ. τί οὖν ἄν τισ ἔτι λέγοι περὶ τῶν νέων, ὁπότε οἱ τηλικοῦτοι φιλόζωοί εἰσιν, οὓσ ἐχρῆν διώκειν τὸν θάνατον ὡσ τῶν ἐν τῷ γήρᾳ κακῶν φάρμακον. ἀλλ̓ ἀπίωμεν ἤδη, μὴ καί τισ ἡμᾶσ ὑπίδηται ὡσ ἀπόδρασιν βουλεύοντασ, ὁρῶν περὶ τὸ στόμιον εἰλουμένουσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Ἀντισθένησ καὶ Κράτησ.

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Ἀντισθένησ καὶ Κράτησ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION