헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Διαλογί20́

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ, Αἰακόσ καὶ Πυθαγόρασ.)

Πρὸσ τοῦ Πλούτωνοσ, ὦ Αἰακέ, περιήγησαί μοι τὰ ἐν ᾅδου πάντα. Οὐ ῥᾴδιον, ὦ Μένιππε, ἅπαντα· ὅσα μέντοι κεφαλαιώδη, μάνθανε· οὑτοσὶ μὲν ὅτι Κέρβερόσ ἐστιν οἶσθα, καὶ τὸν πορθμέα τοῦτον, ὅσ σε διεπέρασε, καὶ τὴν λίμνην καὶ τὸν Πυριφλεγέθοντα ἤδη ἑώρακασ ἐσιών. Οἶδα ταῦτα καὶ σέ, ὅτι πυλωρεῖσ, καὶ τὸν βασιλέα εἶδον καὶ τὰσ Ἐρινῦσ·

τοὺσ δὲ ἀνθρώπουσ μοι τοὺσ πάλαι δεῖξον καὶ μάλιστα τοὺσ ἐνδόξουσ αὐτῶν. Οὗτοσ μὲν Ἀγαμέμνων, οὗτοσ δὲ Ἀχιλλεύσ, οὗτοσ δὲ Ἰδομενεὺσ πλησίον, οὗτοσ δὲ Ὀδυσσεύσ, εἶτα Αἰάσ καὶ Διομήδησ καὶ οἱ ἄριστοι τῶν Ἑλλήνων. Βαβαῖ, ὦ Ὅμηρε, οἱᾶ́ σοι τῶν ῥαψῳδιῶν τὰ κεφάλαια χαμαὶ ἔρριπται ἄγνωστα καὶ ἄμορφα, κόνισ πάντα καὶ λῆροσ πολύσ, ἀμενηνὰ ὡσ ἀληθῶσ κάρηνα οὗτοσ δέ, ὦ Αἰακέ, τίσ ἐστι;

Κῦρόσ ἐστιν· οὗτοσ δὲ Κροῖσοσ, ὁ δ̓ ὑπὲρ αὐτὸν Σαρδανάπαλλοσ, ὁ δ̓ ὑπὲρ τούτουσ Μίδασ, ἐκεῖνοσ δὲ Ξέρξησ. Εἶτα σέ, ὦ κάθαρμα, ἡ Ἑλλὰσ ἔφριττε ζευγνύντα μὲν τὸν Ἑλλήσποντον, διὰ δὲ τῶν ὀρῶν πλεῖν ἐπιθυμοῦντα;

οἱο͂σ δὲ καὶ ὁ Κροῖσόσ ἐστι. τὸν Σαρδανάπαλλον δέ, ὦ Αἰακέ, πατάξαι μοι κατὰ κόρρησ ἐπίτρεψον. Μηδαμῶσ· διαθρύπτεισ γὰρ αὐτοῦ τὸ κρανίον γυναικεῖον ὄν. Οὐκοῦν ἀλλὰ προσπτύσομαί γε πάντωσ ἀνδρογύνῳ γε ὄντι. Βούλει σοὶ ἐπιδείξω καὶ τοὺσ σοφούσ;

Νὴ Δία γε. Πρῶτοσ οὗτόσ σοι ὁ Πυθαγόρασ ἐστί. Χαῖρε, ὦ Εὔφορβε ἢ Ἄπολλον ἢ ὅ τι ἂν ἐθέλῃσ. Νὴ Δία καὶ σύ γε, ὦ Μένιππε.

Οὐκέτι χρυσοῦσ ὁ μηρόσ ἐστί σοι; Οὐ γάρ· ἀλλὰ φέρε ἴδω εἴ τί σοι ἐδώδιμον ἡ πήρα ἔχει. Κυάμουσ, ὦγαθέ· ὥστε οὐ τοῦτό σοι ἐδώδιμον. Δὸσ μόνον· ἄλλα παρὰ νεκροῖσ δόγματα· ἔμαθον γάρ, ὡσ οὐδὲν ἴσον κύαμοι καὶ κεφαλαὶ τοκήων ἐνθάδε. Οὗτοσ δὲ Σόλων ὁ Ἐξηκεστίδου καὶ Θαλῆσ ἐκεῖνοσ καὶ παῤ αὐτοὺσ Πιττακὸσ καὶ οἱ ἄλλοι·

ἑπτὰ δὲ πάντεσ εἰσὶν ὡσ ὁρᾷσ.

Ἄλυποι, ὦ Αἰακέ, οὗτοι μόνοι καὶ φαιδροὶ τῶν ἄλλων. ὁ δὲ σποδοῦ πλέωσ ὥσπερ ἐγκρυφίασ ἄρτοσ, ὁ τὰσ φλυκταίνασ ἐξηνθηκώσ, τίσ ἐστιν; Ἐμπεδοκλῆσ, ὦ Μένιππε, ἡμίεφθοσ ἀπὸ τῆσ Αἴτνησ παρών. Ὦ χαλκόπου βέλτιστε, τί παθὼν σαυτὸν ἐσ τοὺσ κρατῆρασ ἐνέβαλεσ; Μελαγχολία τισ, ὦ Μένιππε. Οὐ μὰ Δί̓, ἀλλὰ κενοδοξία καὶ τῦφοσ καὶ πολλὴ κόρυζα, ταῦτά σε ἀπηνθράκωσεν αὐταῖσ κρηπῖσιν οὐκ ἀνάξιον ὄντα· πλὴν ἀλλ̓ οὐδέν σε τὸ σόφισμα ὤνησεν· ἐφωράθησ γὰρ τεθνεώσ.

σιμοὶ γὰρ ἅπαντεσ. ὁ Σωκράτησ δέ, ὦ Αἰακέ, ποῦ ποτε ἄρα ἐστίν; Μετὰ Νέστοροσ καὶ Παλαμήδουσ ἐκεῖνοσ ληρεῖ τὰ πολλά. Ὅμωσ ἐβουλόμην ἰδεῖν αὐτόν, εἴ που ἐνθάδε ἐστίν. Ὁρᾷσ τὸν φαλακρόν; Ἅπαντεσ φαλακροί εἰσιν· ὥστε πάντων ἂν εἰή τοῦτο τὸ γνώρισμα. Τὸν σιμὸν λέγω. Καὶ τοῦτο ὅμοιον· Ἐμὲ ζητεῖσ, ὦ Μένιππε;

Καὶ μάλα, ὦ Σώκρατεσ. Τί τὰ ἐν Ἀθήναισ; Πολλοὶ τῶν νέων φιλοσοφεῖν λέγουσι, καὶ τά γε σχήματα αὐτὰ καὶ τὰ βαδίσματα εἰ θεάσαιτό τισ, ἄκροι φιλόσοφοι.

Μάλα πολλοὺσ ἑώρακα. Ἀλλὰ ἑώρακασ, οἶμαι, οἱο͂σ ἧκε παρὰ σοὶ Ἀρίστιπποσ καὶ Πλάτων αὐτόσ, ὁ μὲν ἀποπνέων μύρου, ὁ δὲ τοὺσ ἐν Σικελίᾳ τυράννουσ θεραπεύειν ἐκμαθών. Περὶ ἐμοῦ δὲ τί φρονοῦσιν; Εὐδαίμων, ὦ Σώκρατεσ, ἄνθρωποσ εἶ τά γε τοιαῦτα· πάντεσ γοῦν σε θαυμάσιον οἰόνται ἄνδρα γεγενῆσθαι καὶ πάντα ἐγνωκέναι καὶ ταῦτα ‐ δεῖ γάρ, οἶμαι, τἀληθῆ λέγειν ‐ οὐδὲν εἰδότα. Καὶ αὐτὸσ ἔφασκον ταῦτα πρὸσ αὐτούσ, οἱ δὲ εἰρωνείαν ᾤοντο τὸ πρᾶγμα εἶναι.

Τίνεσ δέ εἰσιν οὗτοι οἱ περὶ δέ;

Χαρμίδησ, ὦ Μένιππε, καὶ Φαῖδροσ καὶ ὁ τοῦ Κλεινίου. Εὖ γε, ὦ Σώκρατεσ, ὅτι κἀνταῦθα μέτει τὴν σαυτοῦ τέχνην καὶ οὐκ ὀλιγωρεῖσ τῶν καλῶν. Τί γὰρ ἂν ἄλλο ἥδιον πράττοιμι; ἀλλὰ πλησίον ἡμῶν κατάκεισο, εἰ δοκεῖ. Μὰ Δί̓, ἐπεὶ παρὰ τὸν Κροῖσον καὶ τὸν Σαρδανάπαλλον ἄπειμι πλησίον οἰκήσων αὐτῶν· ἐοίκα γοῦν οὐκ ὀλίγα γελάσεσθαι οἰμωζόντων ἀκούων.

Κἀγὼ ἤδη ἄπειμι, μὴ καί τισ ἡμᾶσ νεκρῶν λάθῃ διαφυγών. τὰ λοιπὰ δ̓ ἐσαῦθισ ὄψει, ὦ Μένιππε. Ἄπιθι· καὶ ταυτὶ γὰρ ἱκανά, ὦ Αἰακέ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ, Αἰακόσ καὶ Πυθαγόρασ.

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ, Αἰακόσ καὶ Πυθαγόρασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION