Lucian, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Ἀντισθένησ καὶ Κράτησ. 12:

Σὺ μέν, ὦ Κράτησ καὶ Ἀντίσθενεσ, τοιούτων ἐτύχετε τῶν ξυνοδοιπόρων, ἐμοὶ δὲ Βλεψίασ τε ὁ δανειστικὸσ ὁ ἐκ Πίσησ καὶ Λάμπισ ὁ Ἀκαρνὰν ξεναγὸσ ὢν καὶ Δᾶμισ ὁ πλούσιοσ ὁ ἐκ Κορίνθου συγκατῄεσαν, ὁ μὲν Δᾶμισ ὑπὸ τοῦ παιδὸσ ἐκ φαρμάκων ἀποθανών, ὁ δὲ Λάμπισ δἰ ἔρωτα Μυρτίου τῆσ ἑταίρασ ἀποσφάξασ ἑαυτόν, ὁ δὲ Βλεψίασ λιμῷ ὁ ἄθλιοσ ἐλέγετο ἀπεσκληκέναι καὶ ἐδήλου δέ γε ὠχρὸσ ἐσ ὑπερβολὴν καὶ λεπτοσ ἐσ τὸ ἀκριβέστατον φαινόμενοσ.