Lucian, Dialogi mortuorum, Ἀλέξανδροσ, Ἀννίβασ, Μίνωσ καὶ Σκηπίων. 4:

Ἓν μὲν τοῦτο, ὦ Μίνωσ, ὠνάμην, ὅτι ἐνταῦθα καὶ τὴν Ἑλλάδα φωνὴν ἐξέμαθον· ὥστε οὐδὲ ταύτῃ πλέον οὗτοσ ἐνέγκαιτό μου. φημὶ δὲ τούτουσ μάλιστα ἐπαίνου ἀξίουσ εἶναι, ὅσοι τὸ μηδὲν ἐξ ἀρχῆσ ὄντεσ ὅμωσ ἐπὶ μέγα προεχώρησαν δἰ αὑτῶν δύναμίν τε περιβαλόμενοι καὶ ἄξιοι δόξαντεσ ἀρχῆσ.