Lucian, Dialogi mortuorum, Χάρων καὶ Ἑρμῆσ καὶ Μένιπποσ καὶ Κράτων. 10:

Οὕτωσ ἄμεινον ἀβαρῆ εἶναι· ὥστε ἔμβαινε. καὶ σὺ δὲ τὸν πλοῦτον ἀποθέμενοσ, ὦ Κράτων, καὶ τὴν μαλακίαν δὲ προσέτι καὶ τὴν τρυφὴν μηδὲ τὰ ἐντάφια κόμιζε μηδὲ τὰ τῶν προγόνων ἀξιώματα, κατάλιπε δὲ καὶ γένοσ καὶ δόξαν καὶ εἴ ποτέ σε ἡ πόλισ ἀνεκήρυξε καὶ τὰσ τῶν ἀνδριάντων ἐπιγραφάσ, μηδέ, ὅτι μέγαν τάφον ἐπί σοι ἔχωσαν, λέγε· βαρύνει γὰρ καὶ ταῦτα μνημονευόμενα. Οὐχ ἑκὼν μέν, ἀπορρίψω δέ· τί γὰρ ἂν καὶ πάθοιμι;