Plutarch, Caius Marius, chapter 2

(플루타르코스, Caius Marius, chapter 2)

τῆσ δὲ ὄψεωσ τῆσ Μαρίου λιθίνην εἰκόνα κειμένην ἐν Ῥαβέννῃ τῆσ Γαλατίασ ἐθεώμεθα πάνυ τῇ λεγομένῃ περὶ τὸ ἦθοσ στρυφνότητι καὶ πικρίᾳ πρέπουσαν. ἀνδρώδησ γὰρ φύσει καὶ πολεμικὸσ γενόμενοσ, καὶ στρατιωτικῆσ μᾶλλον ἢ πολιτικῆσ παιδείασ μεταλαβών, ἄκρατον ἐν ταῖσ ἐξουσίαισ τὸν θυμὸν ἔσχε. λέγεται δὲ μήτε γράμματα μαθεῖν Ἑλληνικὰ μήτε γλώττῃ πρὸσ μηδὲν Ἑλληνίδι χρῆσθαι τῶν σπουδῆσ ἐχομένων, ὡσ γελοῖον γράμματα μανθάνειν ὧν οἱ διδάσκαλοι δουλεύοιεν ἑτέροισ μετὰ δὲ τὸν δεύτερον θρίαμβον ἐπὶ ναοῦ τινοσ καθιερώσει θέασ Ἐλληνικὰσ παρέχων, εἰσ τὸ θέατρον ἐλθὼν καὶ μόνον καθίσασ εὐθὺσ ἀπαλλαγῆναι.

οὕτωσ εἴ τισ ἔπεισε Μάριον θύειν ταῖσ Ἑλληνικαῖσ Μούσαισ καὶ Χάρισιν, οὐκ ἂν ἐκπρεπεστάταισ στρατηγίαισ καὶ πολιτείαισ ἀμορφοτάτην ἐπέθηκε κορωνίδα, ὑπὸ θυμοῦ καὶ φιλαρχίασ ἀώρου καὶ πλεονεξιῶν ἀπαρηγορήτων εἰσ ὠμότατον καὶ ἀγριώτατον γῆρασ ἐξοκείλασ. ταῦτα μὲν οὖν ἐπὶ τῶν πράξεων αὐτῶν εὐθὺσ θεωρείσθω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION