Plutarch, Caius Marius, chapter 14

(플루타르코스, Caius Marius, chapter 14)

εὐτύχημα δὲ δοκεῖ τῷ Μαρίῳ μέγα γενέσθαι, τῶν γάρ βαρβάρων ὥσπερ τινὰ παλίρροιαν τῆσ ὁρμῆσ λαβόντων καὶ ῥυέντων πρότερον ἐπὶ τὴν Ἰβηρίαν, χρόνον ἔσχε καὶ τὰ σώματα γυμνάσαι τῶν ἀνδρῶν καὶ τὰ φρονήματα πρὸσ τὸ θαρρεῖν ἀναρρῶσαι, τὸ δὲ μέγιστον, αὐτὸσ οἱο͂σ ἦν κατανοηθῆναι. τὸ γὰρ ἐν ἀρχῇ σκυθρωπὸν αὐτοῦ καὶ περὶ τὰσ τιμωρίασ δυσμείλικτον ἐθισθεῖσι μηδὲν ἁμαρτάνειν μηδὲ ἀπειθεῖν ἅμα τῷ δικαίῳ σωτήριον ἐφαίνετο, τήν τε τοῦ θυμοῦ σφοδρότητα καὶ τὸ τραχὺ τῆσ φωνῆσ καὶ ἀγριωπὸν τοῦ προσώπου συντρεφόμενον κατὰ μικρὸν οὐχ αὑτοῖσ ἐνόμιζον εἶναι φοβερόν, ἀλλὰ τοῖσ πολεμίοισ.

μάλιστα δὲ ἡ περὶ τὰσ κρίσεισ ὀρθότησ αὐτοῦ τοῖσ στρατιώταισ ἤρεσκεν ἧσ καὶ τοιόνδε τι δεῖγμα λέγεται.

Γάϊοσ Λούσιοσ ἀδελφιδοῦσ αὐτοῦ τεταγμένοσ ἐφ’ ἡγεμονίασ ἐστρατεύετο, τάΧχα μὲν ἀνήρ οὐ δοκῶν εἶναι πονηρόσ, ἥττων δὲ μειρακίων καλῶν. οὗτοσ ἤρα νεανίσκου τῶν ὐφ’ αὑτῷ στρατευομένων, ὄνομα Τρεβωνίου, καὶ πολλάκισ πειρῶν οὐκ ἐτύγχανε· τέλοσ δὲ νύκτωρ ὑπηρέτην ἀποστείλασ μετεπέμπετο τὸν Τρεβώνιον·

ὁ δὲ νεανίασ ἧκε μέν, ἀντειπεῖν γὰρ οὐκ ἐξῆν καλούμενον, εἰσαχθεὶσ δὲ ὑπὸ τὴν σκηνὴν πρὸσ αὐτὸν ἐπιχειροῦντα βιάζεσθαι σπασάμενοσ τὸ ξίφοσ ἀπέκτεινε. ταῦτα ἐπράχθη τοῦ Μαρίου μὴ παρόντοσ· ἐπανελθὼν δὲ προὔθηκε τῷ Τρεβωνίῳ κρίσιν· ἐπεὶ δὲ πολλῶν κατηγορούντων, οὐδενὸσ δὲ συνηγοροῦντοσ, αὐτὸσ εὐθαρσῶσ καταστὰσ διηγήσατο τὸ πρᾶγμα καὶ μάρτυρασ ἔσχεν ὅτι πειρῶντι πολλάκισ ἀντεῖπε τῷ Λουσίῳ καὶ μεγάλων διδομένων ἐπ’ οὐδενὶ προήκατο τὸ σῶμα, θαυμάσασ ὁ Μάριοσ καὶ ἡσθεὶσ ἐκέλευσε τὸν πάτριον ἐπὶ ταῖσ ἀριστείαισ στέφανον κομισθῆναι, καὶ λαβὼν αὐτὸσ ἐστεφάνωσε τὸν Τρεβώνιον ὡσ κάλλιστον ἔργον ἐν καιρῷ παραδειγμάτων δεομένῳ καλῶν ἀποδεδειγμένον·

τοῦτο εἰσ τὴν Ῥώμην ἀπαγγελθὲν οὐχ ἥκιστα τῷ Μαρίῳ συνέπραξε τὴν τρίτην ὑπατείαν ἅμα δὲ καὶ τῶν βαρβάρων ἔτουσ ὡρ́ᾳ προσδοκίμων ὄντων ἐβούλοντο μετὰ μηδενὸσ ἄλλου στρατηγοῦ κινδυνεῦσαι πρὸσ αὐτούσ, οὐ μὴν ἧκον ὡσ προσεδοκῶντο ταχέωσ, ἀλλὰ πάλιν διῆλθε τῷ Μαρίῳ ὁ τῆσ ὑπατείασ χρόνοσ, ἐνισταμένων δὲ τῶν ἀρχαιρεσιῶν καὶ τοῦ συνάρχοντοσ αὐτοῦ τελευτήσαντοσ, ἀπολιπὼν ἐπὶ τῶν δυνάμεων Μάνιον Ἀκύλλιον αὐτὸσ ἧκεν εἰσ Ῥώμην.

μετιόντων δὲ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν τὴν ὑπατείαν, Λούκιοσ Σατορνῖνοσ ὁ μάλιστα τῶν δημάρχων ἄγων τὸ πλῆθοσ, ὑπὸ τοῦ Μαρίου τεθεραπευμένοσ ἐδημηγόρει, κελεύων ἐκεῖνον ὕπατον αἱρεῖσθαι.

θρυπτομενου δὲ τοῦ Μαρίου καὶ παραιτεῖσθαι τὴν ἀρχὴν φάσκοντοσ ὡσ δὴ μὴ δεομένου, προδότην αὐτὸν ὁ Σατορνῖνοσ ἀπεκάλει τῆσ πατρίδοσ ἐν κινδύνῳ τοσούτῳ φεύγοντα τὸ στρατηγεῖν. καὶ φανερὸσ μὲν ἦν ἀπιθάνωσ συνυποκρινόμενοσ τὸ προσποίημα τῷ Μαρίῳ, τὸν δὲ καιρὸν ὁρῶντεσ οἱ πολλοὶ τῆσ ἐκείνου δεινότητοσ ἅμα καὶ τύχησ δεόμενον ἐψηφίσαντο τὴν τετάρτην ὑπατείαν, καὶ συνάρχοντα Κάτλον αὐτῷ Λουτάτιον κατέστησαν, ἄνδρα καὶ τιμώμενον ὑπὸ τῶν ἀρίστων καὶ τοῖσ πολλοῖσ οὐκ ἐπαχθῆ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION