Pausanias, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 10

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 10)

ἐσ Ἀρκαδίαν δὲ τὴν ἄλλην εἰσὶν ἐκ Μαντινείασ ὁδοί· ὁπόσα δὲ ἐφ’ ἑκάστησ αὐτῶν μάλιστα ἦν θέασ ἄξια, ἐπέξειμι καὶ ταῦτα. ἰόντι ἐσ Τεγέαν ἐστὶν ἐν ἀριστερᾷ τῆσ λεωφόρου παρὰ τοῖσ Μαντινέων τείχεσι χωρίον ἐσ τῶν ἵππων τὸν δρόμον καὶ οὐ πόρρω τούτου στάδιον, ἔνθα ἐπὶ τῷ Ἀντίνῳ τὸν ἀγῶνα τιθέασιν. ὑπὲρ δὲ τοῦ σταδίου τὸ ὄροσ ἐστὶ τὸ Ἀλήσιον, διὰ τὴν ἄλην ὥσ φασι καλούμενον τὴν Ῥέασ, καὶ Δήμητροσ ἄλσοσ ἐν τῷ ὄρει. παρὰ δὲ τοῦ ὄρουσ τὰ ἔσχατα τοῦ Ποσειδῶνόσ ἐστι τοῦ Ἱππίου τὸ ἱερόν, οὐ πρόσω σταδίου Μαντινείασ.

τὰ δὲ ἐσ τὸ ἱερὸν τοῦτο ἐγώ τε ἀκοὴν γράφω καὶ ὅσοι μνήμην ἄλλοι περὶ αὐτοῦ πεποίηνται. τὸ μὲν δὴ ἱερὸν τὸ ἐφ’ ἡμῶν ᾠκοδομήσατο Ἀδριανὸσ βασιλεύσ, ἐπιστήσασ τοῖσ ἐργαζομένοισ ἐπόπτασ ἄνδρασ, ὡσ μήτε ἐνίδοι τισ ἐσ τὸ ἱερὸν τὸ ἀρχαῖον μήτε τῶν ἐρειπίων τι αὐτοῦ μετακινοῖτο· πέριξ δὲ ἐκέλευε τὸν ναὸν σφᾶσ οἰκοδομεῖσθαι τὸν καινόν. τὰ δὲ ἐξ ἀρχῆσ τῷ Ποσειδῶνι τὸ ἱερὸν τοῦτο Ἀγαμήδησ λέγονται καὶ Τροφώνιοσ ποιῆσαι, δρυῶν ξύλα ἐργασάμενοι καὶ ἁρμόσαντεσ πρὸσ ἄλληλα· ἐσόδου δὲ ἐσ αὐτὸ εἴργοντεσ ἀνθρώπουσ ἔρυμα μὲν πρὸ τῆσ ἐσόδου προεβάλοντο οὐδέν, μίτον δὲ διατείνουσιν ἐρεοῦν, τάχα μέν που τοῖσ τότε ἄγουσι τὰ θεῖα ἐν τιμῇ δεῖμα καὶ τοῦτο ἔσεσθαι νομίζοντεσ, τάχα δ’ ἄν τι μετείη καὶ ἰσχύοσ τῷ μίτῳ.

φαίνεται δὲ καὶ Αἴπυτοσ ὁ Ἱππόθου μήτε πηδήσασ ὑπὲρ τὸν μίτον μήτε ὑποδύσ, διακόψασ δὲ αὐτὸν ἐσελθὼν ἐσ τὸ ἱερόν· καὶ ποιήσασ οὐχ ὅσια ἐτυφλώθη τε ἐμπεσόντοσ ἐσ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῷ τοῦ κύματοσ καὶ αὐτίκα ἐπιλαμβάνει τὸ χρεὼν αὐτόν. θαλάσσησ δὲ ἀναφαίνεσθαι κῦμα ἐν τῷ ἱερῷ λόγοσ ἐστὶν ἀρχαῖοσ·

ἐοικότα δὲ καὶ Ἀθηναῖοι λέγουσιν ἐσ τὸ κῦμα τὸ ἐν ἀκροπόλει καὶ Καρῶν οἱ Μύλασα ἔχοντεσ ἐσ τοῦ θεοῦ τὸ ἱερόν, ὃν φωνῇ τῇ ἐπιχωρίᾳ καλοῦσιν Ὀσογῶα. Ἀθηναίοισ μὲν δὴ σταδίουσ μάλιστα εἴκοσιν ἀφέστηκε τῆσ πόλεωσ ἡ πρὸσ Φαληρῷ θάλασσα, ὡσαύτωσ δὲ καὶ Μυλασεῦσιν ἐπίνειον σταδίουσ ὀγδοήκοντα ἀπέχον ἐστὶν ἀπὸ τῆσ πόλεωσ· Μαντινεῦσι δὲ ἐκ μακροτάτων τε ἡ θάλασσα ἄνεισι <καὶ> ἐκφανέστατα δὴ κατὰ τοῦ θεοῦ γνώμην. πέραν δὲ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Ποσειδῶνοσ τρόπαιόν ἐστι λίθου πεποιημένον ἀπὸ Λακεδαιμονίων καὶ Ἄγιδοσ·

λέγεται δὲ καὶ ὁ τρόποσ τῆσ μάχησ. τὸ μὲν δεξιὸν εἶχον οἱ Μαντινεῖσ αὐτοί, στρατιάν τε ἀπὸ πάσησ ἡλικίασ καὶ στρατηγὸν παρεχόμενοι Ποδάρην ἀπόγονον τρίτον Ποδάρου τοῦ Θηβαίοισ ἐναντία ἀγωνισαμένου, παρῆν δέ σφισι καὶ μάντισ Ἠλεῖοσ Θρασύβουλοσ Αἰνέου τῶν Ιἀμιδῶν ‐ οὗτοσ ὁ ἀνὴρ νίκην τε τοῖσ Μαντινεῦσι προηγόρευσε καὶ αὐτόσ σφισι τοῦ ἔργου μετέσχεν ‐ · ἐπὶ δὲ τῷ εὐωνύμῳ πᾶν τὸ ἄλλο Ἀρκαδικὸν ἐτάσσοντο, ἄρχοντεσ δὲ κατὰ πόλεισ τε ἦσαν καὶ Μεγαλοπολιτῶν Λυδιάδησ καὶ Λεωκύδησ·

Ἀράτῳ δὲ ἐπετέτραπτο καὶ Σικυωνίοισ τε καὶ Ἀχαιοῖσ τὸ μέσον. Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ Ἆγισ ἐπεξέτειναν τὴν φάλαγγα, ὡσ τῶν ἐναντίων τῷ στρατεύματι ἀντιπαρήκοιεν· τὸ μέσον δὲ Ἆγισ καὶ οἱ περὶ τὸν βασιλέα εἶχον. Ἄρατοσ δὲ ἀπὸ συγκειμένου πρὸσ τοὺσ Ἀρκάδασ ὑπέφευγεν αὐτόσ τε καὶ ὁ σὺν αὐτῷ στρατὸσ οἱᾶ δὴ τῶν Λακεδαιμονίων σφίσιν ἐγκειμένων·

ὑποφεύγοντεσ δὲ ἅμα τὸ σύνταγμα σφῶν ἠρέμα ἐποίουν μηνοειδέσ.

Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ Ἆγισ νίκην τε ἤλπιζον καὶ τοῖσ περὶ τὸν Ἄρατον ἐνέκειντο ἀθρόοι μᾶλλον· ἐπηκολούθουν δέ σφισι καὶ οἱ ἀπὸ τῶν κεράτων, Ἄρατον καὶ τὴν σὺν αὐτῷ στρατιὰν τρέψασθαι μέγα ἀγώνισμα ἡγούμενοι. ἔλαθόν τε δὴ κατὰ νώτου γενόμενοί σφισιν οἱ Ἀρκάδεσ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι κυκλωθέντεσ τῆσ <τε> ἄλλησ στρατιᾶσ τὸ πολὺ ἀποβάλλουσι καὶ βασιλεὺσ ἔπεσεν Ἆγισ Εὐδαμίδου.

φανῆναι δὲ καὶ τὸν Ποσειδῶνα ἀμύνοντά σφισιν ἔφασαν οἱ Μαντινεῖσ, καὶ τοῦδε ἕνεκα τρόπαιον ἐποιήσαντο ἀνάθημα τῷ Ποσειδῶνι. πολέμῳ δὲ καὶ ἀνθρώπων φόνοισ παρεῖναι θεοὺσ ἐποίησαν μὲν ὅσοισ τὰ ἡρώων ἐμέλησεν ἐν Ἰλίῳ παθήματα, ᾄδεται δὲ ὑπὸ Ἀθηναίων ὡσ θεοί σφισιν ἐν Μαραθῶνι καὶ ἐν Σαλαμῖνι τοῦ ἔργου μετάσχοιεν·

ἐκδηλότατα δὲ ὁ Γαλατῶν στρατὸσ ἀπώλετο ἐν Δελφοῖσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ καὶ ἐναργῶσ ὑπὸ δαιμόνων. οὕτω καὶ Μαντινεῦσιν ἕπεται οὐκ ἄνευ τοῦ Ποσειδῶνοσ τὸ κράτοσ γενέσθαι σφίσι. Λεωκύδουσ δὲ τοῦ Μεγαλοπολιτῶν ὁμοῦ Λυδιάδῃ στρατηγήσαντοσ πρόγονον ἔνατον Ἀρκεσίλαον οἰκοῦντα ἐν Λυκοσούρᾳ λέγουσιν οἱ Ἀρκάδεσ ὡσ ἴδοι τὴν ἱερὰν τῆσ καλουμένησ Δεσποίνησ ἔλαφον πεπονηκυῖαν ὑπὸ γήρωσ·

τῇ δὲ ἐλάφῳ ταύτῃ ψάλιόν τε εἶναι περὶ τὸν τράχηλον καὶ γράμματα ἐπὶ τῷ ψαλίῳ, νεβρὸσ ἐὼν ἑάλων, ὅτ’ ἐσ Ἴλιον ἦν Ἀγαπήνωρ. οὗτοσ μὲν δὴ ἐπιδείκνυσιν ὁ λόγοσ ἔλαφον εἶναι πολλῷ καὶ ἐλέφαντοσ μακροβιώτερον θηρίον·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION