Pausanias, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 25

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 25)

ἐσ δὲ Θέλπουσαν ἰόντι ἐκ Ψωφῖδοσ πρῶτα μὲν χωρίον Τρόπαιά ἐστιν ὀνομαζόμενον ἐν ἀριστερᾷ τοῦ Λάδωνοσ, Τροπαίων δὲ ἔχεται δρυμὸσ Ἀφροδίσιον· τρίτα δέ ἐστιν ἀρχαῖα ἐν στήλῃ γράμματα, ὁρ́οι Ψωφιδίοισ πρὸσ τὴν Θελπουσίαν χώραν. ἐν δὲ τῇ γῇ τῇ Θελπουσίᾳ ποταμόσ ἐστιν Ἄρσην καλούμενοσ· τοῦτον οὖν διαβήσῃ καὶ ὅσον πέντε ἀπ’ αὐτοῦ σταδίοισ ἀφίξῃ καὶ εἴκοσι ἐπὶ ἐρείπια Καοῦντοσ κώμησ ὃ καὶ ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ Καουσίου πεποιημένον ἐν τῇ ὁδῷ. τοῦ δὲ ἱεροῦ τούτου σταδίουσ τεσσαράκοντα μάλιστα ἀφέστηκεν ἡ πόλισ·

τεθῆναι δὲ αὐτῇ ὄνομα ἀπὸ νύμφησ λέγουσι Θελπούσησ, ταύτην δὲ θυγατέρα εἶναι Λάδωνοσ. τῷ δὲ Λάδωνι ἄρχεται μὲν τὸ ὕδωρ ἐν πηγαῖσ τῆσ Κλειτορίασ, καθὰ ὁ λόγοσ ἐδήλωσεν ἤδη μοι· ῥεῖ δὲ πρῶτον μὲν παρὰ Λευκάσιον χωρίον καὶ Μεσόβοα καὶ διὰ τῶν Νάσων ἐπί τε Ὄρυγα τὸν καὶ Ἁλοῦντα ὀνομαζόμενον, ἐξ Ἁλοῦντοσ δὲ ἐπὶ Θαλιάδασ τε καὶ ἐπὶ Δήμητροσ ἱερὸν κάτεισιν Ἐλευσινίασ. τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο ἔστι μὲν Θελπουσίων ἐν ὁρ́οισ·

ἀγάλματα δὲ ἐν αὐτῷ, ποδῶν ἑπτὰ οὐκ ἀποδέον ἕκαστον, Δήμητρόσ ἐστι καὶ ἡ παῖσ καὶ ὁ Διόνυσοσ, τὰ πάντα ὁμοίωσ λίθου. μετὰ δὲ τῆσ Ἐλευσινίασ τὸ ἱερὸν καὶ Θέλπουσαν τὴν πόλιν ὁ Λάδων παρέξεισιν ἐν ἀριστερᾷ, κειμένην μὲν ἐπὶ λόφου μεγάλου, τὰ πλείω δὲ ἐφ’ ἡμῶν ἔρημον, ὥστε καὶ τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τῷ πέρατι οὖσάν φασιν ἐν τῷ μεσαιτάτῳ ποιηθῆναι τὸ ἐξ ἀρχῆσ.

ἔστι δὲ ἐν Θελπούσῃ ναὸσ Ἀσκληπιοῦ καὶ θεῶν ἱερὸν τῶν δώδεκα· τούτου τὰ πολλὰ ἐσ ἔδαφοσ ἔκειτο ἤδη.

μετὰ δὲ Θέλπουσαν ἐπὶ τὸ ἱερὸν τῆσ Δήμητροσ ὁ Λάδων κάτεισι τὸ ἐν Ὀγκείῳ· καλοῦσι δὲ Ἐρινὺν οἱ Θελπούσιοι τὴν θεόν, ὁμολογεῖ δέ σφισι καὶ Ἀντίμαχοσ ἐπιστρατείαν Ἀργείων ποιήσασ ἐσ Θήβασ· καί οἱ τὸ ἔποσ ἔχει,Δήμητροσ τόθι φασὶν Ἐρινύοσ εἶναι ἔδεθλον. ὁ μὲν δὴ Ὄγκιοσ Ἀπόλλωνόσ ἐστι κατὰ τὴν φήμην καὶ ἐν τῇ Θελπουσίᾳ περὶ τὸ χωρίον ἐδυνάστευε τὸ Ὄγκιον, τῇ θεῷ δὲ Ἐρινὺσ γέγονεν ἐπίκλησισ· πλανωμένῃ γὰρ τῇ Δήμητρι, ἡνίκα τὴν παῖδα ἐζήτει, λέγουσιν ἕπεσθαί οἱ τὸν Ποσειδῶνα ἐπιθυμοῦντα αὐτῇ μιχθῆναι, καὶ τὴν μὲν ἐσ ἵππον μεταβαλοῦσαν ὁμοῦ ταῖσ ἵπποισ νέμεσθαι ταῖσ Ὀγκίου, Ποσειδῶν δὲ συνίησεν ἀπατώμενοσ καὶ συγγίνεται τῇ Δήμητρι ἄρσενι ἵππῳ καὶ αὐτὸσ εἰκασθείσ.

τὸ μὲν δὴ παραυτίκα τὴν Δήμητρα ἐπὶ τῷ συμβάντι ἔχειν ὀργίλωσ, χρόνῳ δὲ ὕστερον τοῦ τε θυμοῦ παύσασθαι καὶ τῷ Λάδωνι ἐθελῆσαί φασιν αὐτὴν λούσασθαι·

ἐπὶ τούτῳ καὶ ἐπικλήσεισ τῇ θεῷ γεγόνασι, τοῦ μηνίματοσ μὲν ἕνεκα Ἐρινύσ, ὅτι τὸ θυμῷ χρῆσθαι καλοῦσιν ἐρινύειν οἱ Ἀρκάδεσ, Λουσία δὲ ἐπὶ τῷ λούσασθαι τῷ Λάδωνι. τὰ δὲ ἀγάλματά ἐστι τὰ <ἐν τῷ> ναῷ ξύλου, πρόσωπα δέ σφισι καὶ χεῖρεσ ἄκραι καὶ πόδεσ εἰσὶ Παρίου λίθου·

τὸ μὲν δὴ τῆσ Ἐρινύοσ τήν τε κίστην καλουμένην ἔχει καὶ ἐν τῇ δεξιᾷ δᾷδα, μέγεθοσ δὲ εἰκάζομεν ἐννέα εἶναι ποδῶν αὐτήν·

ἡ Λουσία δὲ ποδῶν ἓξ ἐφαίνετο εἶναι. ὅσοι δὲ Θέμιδοσ καὶ οὐ Δήμητροσ τῆσ Λουσίασ τὸ ἄγαλμα εἶναι νομίζουσι, μάταια ἴστωσαν ὑπειληφότεσ. τὴν δὲ Δήμητρα τεκεῖν φασιν ἐκ τοῦ Ποσειδῶνοσ θυγατέρα, ἧσ τὸ ὄνομα ἐσ ἀτελέστουσ λέγειν οὐ νομίζουσι, καὶ ἵππον τὸν Ἀρείονα· ἐπὶ τούτῳ δὲ παρὰ σφίσιν Ἀρκάδων πρώτοισ Ἵππιον Ποσειδῶνα ὀνομασθῆναι. ἐπάγονται δὲ ἐξ Ἰλιάδοσ ἔπη καὶ ἐκ Θηβαί̈δοσ μαρτύριά σφισιν εἶναι τῷ λόγῳ, ἐν μὲν Ἰλιάδι ἐσ αὐτὸν Ἀρείονα πεποιῆσθαι, οὐδ’ εἴ κεν μετόπισθεν Ἀρείονα δῖον ἐλαύνοι,Ἀδρήστου ταχὺν ἵππον, ὃσ ἐκ θεόφιν γένοσ ἠε͂ν·

ἐν δὲ τῇ Θηβαί̈δι ὡσ Ἄδραστοσ ἔφευγεν ἐκ Θηβῶνεἵματα λυγρὰ φέρων σὺν Ἀρείονι κυανοχαίτῃ. αἰνίσσεσθαι οὖν ἐθέλουσι τὰ ἔπη Ποσειδῶνα Ἀρείονι εἶναι πατέρα, Ἀντίμαχοσ δὲ παῖδα εἶναι Γῆσ φησιν· Ἄδρηστοσ Ταλαὼ υἱὸσ Κρηθηιάδαοπρώτιστοσ Δαναῶν ἑὼ αἰνέτω ἤλασεν ἵππω,Καιρόν τε κραιπνὸν καὶ Ἀρείονα Θελπουσαῖον,τόν ῥά τ’ Ἀπόλλωνοσ σχεδὸν ἄλσεοσ Ὀγκαίοιοαὐτὴ Γαῖ’ ἀνέδωκε, σέβασ θνητοῖσιν ἰδέσθαι.

δύναιτο δ’ ἂν καὶ ἀναφύντι ἐκ γῆσ τῷ ἵππῳ ἐκ θεοῦ τε εἶναι τὸ γένοσ καὶ αἱ τρίχεσ οἱ τὴν χρόαν ἐοικέναι κυανῷ.

λέγεται δὲ καὶ τοιάδε, Ἡρακλέα πολεμοῦντα Ἠλείοισ αἰτῆσαι παρ’ Ὄγκου τὸν ἵππον καὶ ἑλεῖν τὴν Ἦλιν ἐπὶ τῷ Ἀρείονι ὀχούμενον ἐσ τὰσ μάχασ, δοθῆναι δὲ ὑπὸ Ἡρακλέουσ ὕστερον Ἀδράστῳ τὸν ἵππον. ἐπὶ τούτῳ δὲ ἐσ τὸν Ἀρείονα ἐποίησεν Ἀντίμαχοσ ὅσ ῥά ποτ’ Ἀδρήστῳ τριτάτῳ δέδμηθ’ ὑπ’ ἄνακτι. ὁ δὲ Λάδων τῆσ Ἐρινύοσ τὸ ἱερὸν ἀπολιπὼν ἐν ἀριστερᾷ, παρέξεισιν ἐν ἀριστερᾷ μὲν τοῦ Ἀπόλλωνοσ τοῦ Ὀγκαιάτου τὸν ναόν, τὰ δὲ ἐν δεξιᾷ παρὰ Ἀσκληπιοῦ Παιδὸσ ἱερόν, ἔνθα Τρυγόνοσ μνῆμά ἐστι τροφοῦ·

τροφὸν δὲ Ἀσκληπιοῦ τὴν Τρυγόνα εἶναι λέγουσιν· ἐν γὰρ τῇ Θελπούσῃ τῷ Ἀσκληπιῷ παιδὶ ἐκκειμένῳ φασὶν ἐπιτυχόντα Αὐτόλαον Ἀρκάδοσ υἱὸν νόθον ἀνελέσθαι τὸ παιδίον, καὶ ἐπὶ τούτῳ παῖδα Ἀσκληπιὸν εἰκότα εἶναι μᾶλλον ἡγούμην, ὃ καὶ ἐδήλωσα ἐν τοῖσ Ἐπιδαυρίων. ἔστι δὲ Τουθόα ποταμόσ·

ἐμβάλλει δὲ ἐσ τὸν Λάδωνα καὶ ἡ Τουθόα κατὰ τὸν Θελπουσίων ὁρ́ον πρὸσ Ἡραιεῖσ, καλούμενον δὲ ὑπὸ Ἀρκάδων Πεδίον. καθότι δὲ αὐτὸσ ὁ Λάδων ἐκδίδωσιν ἐσ τὸν Ἀλφειόν, Κοράκων ὠνόμασται νᾶσοσ. Λάδωνι ὑπὸ ἀνθρώπων οἰκουμένασ, ἃ οἱ πεπιστευκότεσ μάταια ἴστωσαν·

οὐ γὰρ ἄν ποτε οὐδὲ νηὶ παρισουμένασ πορθμίδι παράσχοιτο ὁ Λάδων νήσουσ.

κάλλουσ μὲν γὰρ ἕνεκα οὐδενὸσ ποταμῶν δεύτεροσ οὔτε τῶν βαρβαρικῶν ἐστιν οὔτε Ἕλληνοσ, μέγεθοσ δὲ οὐ τοσοῦτοσ ὡσ ἐν αὐτῷ καὶ νήσουσ ἀναφαίνεσθαι καθάπερ ἐν Ἴστρῳ τε καὶ Ἠριδανῷ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION