Pausanias, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 5

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 5)

Λυκούργου δὲ ἀποθανόντοσ Ἔχεμοσ ὁ Αἐρόπου τοῦ Κηφέωσ τοῦ Ἀλέου τὴν Ἀρκάδων ἔσχεν ἀρχήν. ἐπὶ τούτου Δωριεῖσ κατιόντασ ἐσ Πελοπόννησον ὑπὸ ἡγεμόνι Ὕλλῳ τῷ Ἡρακλέουσ Ἀχαιοὶ περὶ ἰσθμὸν τὸν Κορινθίων κρατοῦσι μάχῃ, καὶ Ἔχεμοσ ἀποκτίννυσιν Ὕλλον μονομαχήσαντά οἱ κατὰ πρόκλησιν. τάδε γὰρ ἐφαίνετο εἰκότα εἶναί μοι μᾶλλον ἢ ὁ πρότεροσ λόγοσ, ἐν ᾧ βασιλεύειν τε Ἀχαιῶν τηνικαῦτα Ὀρέστην ἔγραψα καὶ Ὕλλον καὶ Ὀρέστου βασιλεύοντοσ ἀποπειρᾶσαι καθόδου τῆσ ἐσ Πελοπόννησον. φαίνοιτο δ’ ἂν τῷ ὑστέρῳ τῶν λόγων καὶ Τιμάνδρα συνοικήσασα ἡ Τυνδάρεω τῷ ἀποκτείναντι Ὕλλον Ἐχέμῳ. Ἀγαπήνωρ δὲ ὁ Ἀγκαίου τοῦ Λυκούργου μετὰ Ἔχεμον βασιλεύσασ ἐσ Τροίαν ἡγήσατο Ἀρκάσιν.

Ἰλίου δὲ ἁλούσησ ὁ τοῖσ Ἕλλησι κατὰ τὸν πλοῦν τὸν οἴκαδε ἐπιγενόμενοσ χειμὼν Ἀγαπήνορα καὶ τὸ Ἀρκάδων ναυτικὸν κατήνεγκεν ἐσ Κύπρον, καὶ Πάφου τε Ἀγαπήνωρ ἐγένετο οἰκιστὴσ καὶ τῆσ Ἀφροδίτησ κατεσκευάσατο ἐν Παλαιπάφῳ τὸ ἱερόν· τέωσ δὲ ἡ θεὸσ παρὰ Κυπρίων τιμὰσ εἶχεν ἐν Γολγοῖσ καλουμένῳ χωρίῳ.

χρόνῳ δὲ ὕστερον Λαοδίκη γεγονυῖα ἀπὸ Ἀγαπήνοροσ ἔπεμψεν ἐσ Τεγέαν τῇ Ἀθηνᾷ τῇ Ἀλέᾳ πέπλον·

τὸ δὲ ἐπὶ τῷ ἀναθήματι ἐπίγραμμα καὶ αὐτῆσ Λαοδίκησ ἅμα ἐδήλου τὸ γένοσ· Λαοδίκησ ὅδε πέπλοσ· ἑᾷ δ’ ἀνέθηκεν Ἀθηνᾷπατρίδ’ ἐσ εὐρύχορον Κύπρου ἀπὸ ζαθέασ. Ἀγαπήνοροσ δὲ οὐκ ἀνασωθέντοσ οἴκαδε ἐξ Ἰλίου, παρέλαβε τὴν ἀρχὴν Ἱππόθουσ Κερκυόνοσ τοῦ Ἀγαμήδουσ τοῦ Στυμφήλου.

καὶ τῷ μὲν ἐπιφανὲσ συμβῆναι παρὰ τὸν βίον φασὶν οὐδέν, πλὴν ὅσον οὐκ ἐν Τεγέᾳ τὴν βασιλείαν κατεστήσατο ἀλλὰ ἐν Τραπεζοῦντι·

Αἴπυτοσ δὲ ὁ Ἱππόθου μετὰ τὸν πατέρα ἔσχε τὴν ἀρχήν, καὶ Ὀρέστησ ὁ Ἀγαμέμνονοσ κατὰ μαντείαν τοῦ ἐν Δελφοῖσ Ἀπόλλωνοσ μετῴκησεν ἐσ Ἀρκαδίαν ἐκ Μυκηνῶν. Αἰπύτῳ δὲ τῷ Ἱππόθου παρελθεῖν ἐσ τὸ ἱερὸν τοῦ Ποσειδῶνοσ τὸ ἐν Μαντινείᾳ τολμήσαντι ‐ ἔσοδοσ δὲ ἀνθρώποισ οὔτε τότε ἐσ αὐτὸ ἦν οὔτε ἄχρι ἡμῶν ἔστιν ‐ , ἐσ τοῦτο ἐσελθόντι τυφλωθῆναι καὶ οὐ μετὰ πολὺ τῆσ συμφορᾶσ τελευτῆσαί οἱ τὸν βίον ἐγένετο.

Κυψέλου δὲ τοῦ Αἰπύτου βασιλεύοντοσ μετὰ Αἴπυτον, ὁ Δωριέων στόλοσ οὐ διὰ τοῦ Κορινθίων ἰσθμοῦ, καθὰ ἐπὶ τρεῖσ τὰσ πρότερον γενεάσ, ναυσὶ δὲ κατὰ τὸ ὀνομαζόμενον Ῥίον κάτεισιν ἐσ Πελοπόννησον·

εὑρ́ισκε, τούτῳ τὴν θυγατέρα ἐκδοὺσ καὶ οἰκειωσάμενοσ τὸν Κρεσφόντην αὐτόσ τε καὶ οἱ Ἀρκάδεσ ἐκτὸσ ἑστήκεσαν δείματοσ.

Ὁλαίασ δὲ ἦν Κυψέλου παῖσ, ὃσ καὶ τῆσ ἀδελφῆσ τὸν παῖδα Αἴπυτον, σὺν δὲ αὐτῷ καὶ οἱ ἐκ Λακεδαίμονοσ καὶ Ἄργουσ Ἡρακλεῖδαι κατάγουσιν ἐσ Μεσσήνην.

τοῦ δὲ ἦν Βουκολίων, τοῦ δὲ Φίαλοσ, ὃσ τὸν Λυκάονοσ Φίγαλον οἰκιστὴν ὄντα ἀφελόμενοσ τὴν τιμὴν Φιαλίαν τὸ ὄνομα τῇ πόλει μετέθετο ἀφ’ ἑαυτοῦ· οὐ μὴν καὶ ἐσ ἅπαν γε ἐξενίκησεν. ἐπὶ δὲ Σίμου τοῦ Φιάλου βασιλεύοντοσ ἠφανίσθη Φιγαλεῦσιν ὑπὸ πυρὸσ τῆσ Μελαίνησ Δήμητροσ τὸ ἀρχαῖον ξόανον·

ἐσήμαινε δὲ ἄρα οὐ μετὰ πολὺ ἔσεσθαι καὶ αὐτῷ Σίμῳ τοῦ βίου τὴν τελευτήν. Πόμπου δὲ ἐκδεξαμένου τοῦ Σίμου τὴν ἀρχήν, Αἰγινῆται κατὰ ἐμπορίαν ἐσέπλεον ναυσὶν ἐσ Κυλλήνην, ἐκεῖθεν δὲ ὑποζυγίοισ τὰ φορτία ἀνῆγον παρὰ τοὺσ Ἀρκάδασ. ἀντὶ τούτου ἐτίμησεν ὁ Πόμποσ μεγάλωσ, καὶ δὴ καὶ ὄνομα Αἰγινήτην τῷ παιδὶ ἔθετο ἐπὶ τῶν Αἰγινητῶν τῇ φιλίᾳ. μετὰ δὲ Αἰγινήτην Πολυμήστωρ ἐγένετο <ὁ> Αἰγινήτου βασιλεὺσ Ἀρκάδων, καὶ Λακεδαιμόνιοι καὶ Χάριλλοσ πρῶτον τότε ἐσ τὴν Τεγεατῶν ἐσβάλλουσι στρατιᾷ·

καὶ σφᾶσ αὐτοί τε οἱ Τεγεᾶται καὶ γυναῖκεσ ὅπλα ἐνδῦσαι μάχῃ νικῶσι, καὶ τόν τε ἄλλον στρατὸν καὶ αὐτὸν Χάριλλον ζῶντα αἱροῦσι. Χαρίλλου μὲν δὴ καὶ τῆσ σὺν αὐτῷ στρατιᾶσ ἐσ πλέον μνήμην ποιησόμεθα ἐν τοῖσ Τεγεατικοῖσ· Πολυμήστορι δὲ οὐ γενομένων παίδων παρέλαβεν Αἶχμισ τὴν ἀρχήν, Βριάκα μὲν παῖσ, Πολυμήστοροσ δὲ ἀδελφιδοῦσ·

Αἰγινήτου γὰρ ἦν καὶ Βριάκασ, νεώτεροσ δὲ ἦν Πολυμήστοροσ.

Αἴχμιδοσ δὲ βασιλεύσαντοσ Λακεδαιμονίοισ ἐγένετο ὁ πρὸσ Μεσσηνίουσ πόλεμοσ· τοῖσ δὲ Ἀρκάσιν ὑπῆρχε μὲν ἐσ τοὺσ Μεσσηνίουσ εὔνοια ἐξ ἀρχῆσ, τότε δὲ καὶ ἐκ τοῦ φανεροῦ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ ἐμαχέσαντο μετὰ Ἀριστοδήμου βασιλεύοντοσ ἐν Μεσσήνῃ. Ἀριστοκράτησ δὲ ὁ Αἴχμιδοσ τάχα μέν που καὶ ἄλλα ἐσ τοὺσ Ἀρκάδασ ὕβρισεν·

ἃ δὲ ἀνοσιώτατα ἔργων ἐσ θεοὺσ ἐργασάμενον οἶδα αὐτόν, ἐπέξεισί μοι ταῦτα ὁ λόγοσ. ἔστιν Ἀρτέμιδοσ ἱερὸν Ὑμνίασ ἐπίκλησιν. τοῦτο ἐν ὁρ́οισ μέν ἐστιν Ὀρχομενίων, πρὸσ δὲ τῇ Μαντινικῇ· σέβουσιν ἐκ παλαιοτάτου καὶ οἱ πάντεσ Ἀρκάδεσ Ὑμνίαν Ἄρτεμιν. ἐλάμβανε δὲ τὴν ἱερωσύνην τῆσ θεοῦ τότε ἔτι κόρη παρθένοσ. Ἀριστοκράτησ δέ, ὥσ οἱ πειρῶντι τὴν παρθένον ἀντέβαινεν ἀεὶ τὰ παρ’ αὐτῆσ, τέλοσ καταφυγοῦσαν ἐσ τὸ ἱερὸν παρὰ τῇ Ἀρτέμιδι ᾔσχυνεν.

ὡσ δὲ ἐσ ἅπαντασ ἐξηγγέλθη τὸ τόλμημα, τὸν μὲν καταλιθοῦσιν οἱ Ἀρκάδεσ, μετεβλήθη δὲ ἐξ ἐκείνου καὶ ὁ νόμοσ· ἀντὶ γὰρ παρθένου διδόασι τῇ Ἀρτέμιδι ἱέρειαν γυναῖκα ὁμιλίασ ἀνδρῶν ἀποχρώντωσ ἔχουσαν. τούτου δὲ υἱὸσ ἐγένετο Ἱκέτασ, Ἱκέτα δὲ Ἀριστοκράτησ ἄλλοσ ὁμώνυμόσ τε τῷ προγόνῳ καὶ δὴ καὶ τοῦ βίου τὴν αὐτὴν ἔσχεν ἐκείνῳ τελευτήν·

κατελίθωσαν γὰρ καὶ τοῦτον οἱ Ἀρκάδεσ, φωράσαντεσ δῶρα ἐκ Λακεδαίμονοσ εἰληφότα καὶ Μεσσηνίοισ τὸ ἐπὶ τῇ Μεγάλῃ τάφρῳ πταῖσμα προδοσίαν τοῦ Ἀριστοκράτουσ οὖσαν. αὕτη δὲ ἡ ἀδικία καὶ τῷ γένει τῷ ἀπὸ Κυψέλου παντὶ παρέσχεν αἰτίαν παυσθῆναι τῆσ ἀρχῆσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION