Lucian, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ καὶ Κέρβεροσ. 3:

Οὐκοῦν σοφιστὴσ ὁ ἄνθρωποσ ἦν καὶ οὐκ ἀληθῶσ κατεφρόνει τοῦ πράγματοσ; Οὔκ, ἀλλ̓ ἐπείπερ ἀναγκαῖον αὐτὸ ἑώρα, κατεθρασύνετο ὡσ δῆθεν οὐκ ἄκων πεισόμενοσ ὃ πάντωσ ἔδει παθεῖν, ὡσ θαυμάσωνται οἱ θεαταί. καὶ ὅλωσ περὶ πάντων γε τῶν τοιούτων εἰπεῖν ἂν ἔχοιμι, ἑώσ τοῦ στομίου τολμηροὶ καὶ ἀνδρεῖοι, τὰ δὲ ἔνδοθεν ἔλεγχοσ ἀκριβήσ. Ἐγὼ δὲ πῶσ σοι κατεληλυθέναι ἔδοξα;