Lucian, Dialogi mortuorum, Πλούτων κατὰ Μενίππου 2:

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Πλούτων κατὰ Μενίππου 2:)

Οὐ φέρομεν, ὦ Πλούτων, Μένιππον τουτονὶ τὸν κύνα παροικοῦντα· ὥστε ἢ ἐκεῖνόν ποι κατάστησον ἢ ἡμεῖσ μετοικήσομεν ἐσ ἕτερον τόπον. Τί δ̓ ὑμᾶσ δεινὸν ἐργάζεται ὁμόνεκροσ ὤν; Ἐπειδὰν ἡμεῖσ οἰμώζωμεν καὶ στένωμεν ἐκείνων μεμνημένοι τῶν ἄνω, Μίδασ μὲν οὑτοσὶ τοῦ χρυσίου, Σαρδανάπαλλοσ δὲ τῆσ πολλῆσ τρυφῆσ, ἐγὼ δὲ Κροῖσοσ τῶν θησαυρῶν, ἐπιγελᾷ καὶ ἐξονειδίζει ἀνδράποδα καὶ καθάρματα ἡμᾶσ ἀποκαλῶν, ἐνίοτε δὲ καὶ ᾅδων ἐπιταράττει ἡμῶν τὰσ οἰμωγάσ, καὶ ὅλωσ λυπηρόσ ἐστι. Τί ταῦτά φασιν, ὦ Μένιππε; Ἀληθῆ, ὦ Πλούτων· μισῶ γὰρ αὐτοὺσ ἀγεννεῖσ καὶ ὀλεθρίουσ ὄντασ, οἷσ οὐκ ἀπέχρησε βιῶναι κακῶσ, ἀλλὰ καὶ ἀποθανόντεσ.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION