Plutarch, Brutus, chapter 12

(플루타르코스, Brutus, chapter 12)

ἐκ τούτου διαπειρώμενοι κρύφα τῶν γνωρίμων οἷσ ἐπίστευον ἀνεκοινοῦντο καὶ προσελάμβανον, οὐ μόνον τῶν συνήθων ποιούμενοι τὴν αἱρ́εσιν, ἀλλ’ ὅσουσ ἠπίσταντο τολμητὰσ ὄντασ ἀγαθοὺσ καὶ θανάτου καταφρονητάσ. διὸ καὶ Κικέρωνα, τοῦτο μέν πίστεωσ, τοῦτο δὲ εὐνοίασ ἕνεκα πρῶτον ὄντα παρ’ αὐτοῖσ, ἀπεκρύψαντο, μὴ τῷ φύσει τόλμησ ἐνδεὴσ εἶναι προσειληφὼσ ὑπὸ χρόνου γεροντικὴν εὐλάβειαν, εἶτα πάντα καθ’ ἕκαστον ἀνάγων τοῖσ λογισμοῖσ εἰσ ἄκραν ἀσφάλειαν, ἀμβλύνῃ τὴν ἀκμὴν αὐτῶν τῆσ προθυμίασ τάχουσ δεομένην.

ἐπεὶ καὶ τῶν ἄλλων ἑταίρων ὁ Βροῦτοσ Στατίλιόν τε παρέλιπε τὸν Ἐπικούρειον καὶ Φαώνιον ἐραστὴν Κάτωνοσ, ὅτι πόρρωθεν αὐτοῖσ τοιαύτην τινὰ κύκλῳ περιβαλόντοσ ἐν τῷ διαλέγεσθαι καὶ συμφιλοσοφεῖν πεῖραν, ὁ μέν Φαώνιοσ ἀπεκρίνατο χεῖρον εἶναι μοναρχίασ παρανόμου πόλεμον ἐμφύλιον, ὁ δὲ Στατίλιοσ ἔφη τῷ σοφῷ καὶ νοῦν ἔχοντι διὰ φαύλουσ καὶ ἀνοήτουσ κινδυνεύειν καὶ ταράττεσθαι μὴ καθήκειν.

παρὼν δὲ Λαβεὼν ἀντεῖπεν ἀμφοτέροισ. καὶ ὁ Βροῦτοσ τότε μέν ὡσ ἔχοντόσ τι τοῦ λόγου χαλεπὸν καὶ δύσκριτον ἀπεσιώπησεν, ὕστερον δὲ Λαβεῶνι κοινοῦται τὸ βούλευμα.

δεξαμένου δὲ προθύμωσ, τὸν ἕτερον Βροῦτον, ἐπίκλησιν Ἀλβῖνον, ἄλλωσ μέν οὐκ ὄντα ῥέκτην οὐδὲ θαρραλέον, ἐρρωμένον δὲ πλήθει μονομάχων οὓσ ἐπὶ θέᾳ Ῥωμαίων ἔτρεφε, καὶ παρὰ Καίσαρι πιστευόμενον, ἐδόκει προσάγεσθαι. Κασσίου δὲ καὶ Λαβεῶνοσ αὐτῷ διαλεγομένων οὐδὲν ἀπεκρίνατο, Βρούτῳ δ’ αὐτὸσ ἐντυχὼν ἰδίᾳ καὶ μαθὼν ὅτι τῆσ πράξεωσ ἡγεμών ἐστιν, ὡμολόγησε συμπράξειν προθύμωσ.

καὶ τῶν ἄλλων δὲ τοὺσ πλείστουσ καὶ ἀρίστουσ ἡ δόξα τοῦ Βρούτου προσήγετο. καὶ μήθ’ ὁρ́κον συνομόσαντεσ μήτε πίστιν καθ’ ἱερῶν λαβόντεσ ἢ δόντεσ, οὕτωσ ἅπαντεσ ἔσχον ἐν ἑαυτοῖσ καὶ κατεσιώπησαν καὶ συνδιήνεγκαν ὥστε μαντείαισ καὶ φάσμασι καὶ ἱεροῖσ ὑπὸ τῶν θεῶν προδεικνυμένην ἄπιστον γενέσθαι τὴν πρᾶξιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION