Pausanias, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 37

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 37)

ἀπὸ δὲ Ἀκακησίου τέσσαρασ σταδίουσ ἀπέχει τὸ ἱερὸν τῆσ Δεσποίνησ. πρῶτα μὲν δὴ αὐτόθι Ἡγεμόνησ ναόσ ἐστιν Ἀρτέμιδοσ καὶ χαλκοῦν ἄγαλμα ἔχον δᾷδασ ‐ ποδῶν ἓξ εἶναι μάλιστα αὐτὸ εἰκάζομεν ‐ , ἐντεῦθεν δὲ ἐσ τὸν ἱερὸν περίβολον τῆσ Δεσποίνησ ἐστὶν ἔσοδοσ. ἰόντων δὲ ἐπὶ τὸν ναὸν στοά τέ ἐστιν ἐν δεξιᾷ καὶ ἐν τῷ τοίχῳ λίθου λευκοῦ τύποι πεποιημένοι, καὶ τῷ μέν εἰσιν ἐπειργασμέναι Μοῖραι καὶ Ζεὺσ ἐπίκλησιν Μοιραγέτησ, δευτέρῳ δὲ Ἡρακλῆσ τρίποδα Ἀπόλλωνα ἀφαιρούμενοσ· ὁποῖα δὲ ἐσ αὐτοὺσ ἐπυνθανόμην γενέσθαι, δηλώσω καὶ τοῦτο, ἢν ἐσ τοῦ Φωκικοῦ λόγου τὰ ἔχοντα ἐσ Δελφοὺσ ἀφικώμεθα. ἐν δὲ τῇ στοᾷ τῇ παρὰ τῇ Δεσποίνῃ μεταξὺ τῶν τύπων τῶν κατειλεγμένων πινάκιόν ἐστι γεγραμμένον, ἔχον τὰ ἐσ τὴν τελετήν·

Νύμφαι δέ εἰσι καὶ Πᾶνεσ ἐπὶ τῷ τρίτῳ, ἐπὶ δὲ τῷ τετάρτῳ Πολύβιοσ ὁ Λυκόρτα· καί οἱ ἐπίγραμμά ἐστιν ἐξ ἀρχῆσ τε μὴ ἂν σφαλῆναι τὴν Ἑλλάδα, εἰ Πολυβίῳ τὰ πάντα ἐπείθετο, καὶ ἁμαρτούσῃ δι’ ἐκείνου βοήθειαν αὐτῇ γενέσθαι μόνου. πρὸ δὲ τοῦ ναοῦ Δήμητρί τέ ἐστι βωμὸσ καὶ ἕτεροσ Δεσποίνῃ, μετ’ αὐτὸν δὲ μεγάλησ Μητρόσ. θεῶν δὲ αὐτὰ τὰ ἀγάλματα, Δέσποινα καὶ ἡ Δημήτηρ τε καὶ ὁ θρόνοσ ἐν ᾧ καθέζονται, καὶ τὸ ὑπόθημα τὸ ὑπὸ τοῖσ ποσίν ἐστιν ἑνὸσ ὁμοίωσ λίθου·

καὶ οὔτε τῶν ἐπὶ τῇ ἐσθῆτι οὔτε ὁπόσα εἴργασται περὶ τὸν θρόνον οὐδέν ἐστιν ἑτέρου λίθου προσεχὲσ σιδήρῳ καὶ κόλλῃ, ἀλλὰ τὰ πάντα ἐστὶν εἷσ λίθοσ. οὗτοσ οὐκ ἐσεκομίσθη σφίσιν ὁ λίθοσ, ἀλλὰ κατὰ ὄψιν ὀνείρατοσ λέγουσιν αὐτὸν ἐξευρεῖν ἐντὸσ τοῦ περιβόλου τὴν γῆν ὀρύξαντεσ.

τῶν δὲ ἀγαλμάτων ἐστὶν ἑκατέρου μέγεθοσ κατὰ τὸ Ἀθήνῃσιν ἄγαλμα μάλιστα τῆσ Μητρόσ· Δαμοφῶντοσ δὲ καὶ ταῦτα ἔργα.

ἡ μὲν οὖν Δημήτηρ δᾷδα ἐν δεξιᾷ φέρει, τὴν δὲ ἑτέραν χεῖρα ἐπιβέβληκεν ἐπὶ τὴν Δέσποιναν· ἡ δὲ Δέσποινα σκῆπτρόν τε καὶ <τὴν> καλουμένην κίστην ἐπὶ τοῖσ γόνασιν ἔχει, τῆσ δὲ ἔχεται τῇ δεξιᾷ τῆσ κίστησ. τοῦ θρόνου δὲ ἑκατέρωθεν Ἄρτεμισ μὲν παρὰ τὴν Δήμητρα ἕστηκεν ἀμπεχομένη δέρμα ἐλάφου καὶ ἐπὶ τῶν ὤμων φαρέτραν ἔχουσα, ἐν δὲ ταῖσ χερσὶ τῇ μὲν λαμπάδα ἔχει, τῇ δὲ δράκοντασ δύο. παρὰ δὲ τὴν Ἄρτεμιν κατάκειται κύων, οἱαῖ θηρεύειν εἰσὶν ἐπιτήδειοι. πρὸσ δὲ τῆσ Δεσποίνησ τῷ ἀγάλματι ἕστηκεν Ἄνυτοσ σχῆμα ὡπλισμένου παρεχόμενοσ·

φασὶ δὲ οἱ περὶ τὸ ἱερὸν τραφῆναι τὴν Δέσποιναν ὑπὸ τοῦ Ἀνύτου, καὶ εἶναι τῶν Τιτάνων καλουμένων καὶ τὸν Ἄνυτον. Τιτᾶνασ δὲ πρῶτοσ ἐσ ποίησιν ἐσήγαγεν Ὅμηροσ, θεοὺσ εἶναι σφᾶσ ὑπὸ τῷ καλουμένῳ Ταρτάρῳ, καὶ ἔστιν ἐν Ἥρασ ὁρ́κῳ τὰ ἔπη· παρὰ δὲ Ὁμήρου Ὀνομάκριτοσ παραλαβὼν τῶν Τιτάνων τὸ ὄνομα Διονύσῳ τε συνέθηκεν ὄργια καὶ εἶναι τοὺσ Τιτᾶνασ τῷ Διονύσῳ τῶν παθημάτων ἐποίησεν αὐτουργούσ. τὰ μὲν δὴ ἐσ τὸν Ἄνυτον ὑπὸ Ἀρκάδων λέγεται·

Δήμητροσ δὲ Ἄρτεμιν θυγατέρα εἶναι καὶ οὐ Λητοῦσ, ὄντα Αἰγυπτίων τὸν λόγον Αἰσχύλοσ ἐδίδαξεν Εὐφορίωνοσ τοὺσ Ἕλληνασ. πεποίηνται ‐ καὶ τὰ ἐσ Κορύβαντασ ἐπειργασμένουσ ἐπὶ τοῦ βάθρου ‐ γένοσ δὲ οἵδε ἀλλοῖον καὶ οὐ Κούρητεσ ‐ , τὰ ἐσ τούτουσ παρίημι ἐπιστάμενοσ.

τῶν δὲ ἡμέρων οἱ Ἀρκάδεσ δένδρων ἁπάντων πλὴν ῥοιᾶσ ἐσκομίζουσιν ἐσ τὸ ἱερόν.

ἐν δεξιᾷ δὲ ἐξιόντι ἐκ τοῦ ναοῦ κάτοπτρον ἡρμοσμένον ἐστὶν ἐν τῷ τοίχῳ· τοῦτο ἤν τισ προσβλέπῃ τὸ κάτοπτρον, ἑαυτὸν μὲν ἤτοι παντάπασιν ἀμυδρῶσ ἢ οὐδὲ ὄψεται τὴν ἀρχήν, τὰ δὲ ἀγάλματα τῶν θεῶν καὶ αὐτὰ καὶ τὸν θρόνον ἔστιν ἐναργῶσ θεάσασθαι. παρὰ δὲ τὸν ναὸν τῆσ Δεσποίνησ ὀλίγον ἐπαναβάντι ἐν δεξιᾷ Μέγαρόν ἐστι καλούμενον, καὶ τελετήν τε δρῶσιν ἐνταῦθα καὶ τῇ Δεσποίνῃ θύουσιν ἱερεῖα οἱ Ἀρκάδεσ πολλά τε καὶ ἄφθονα.

θύει μὲν δὴ αὐτῶν ἕκαστοσ ὅ τι κέκτηται· τῶν ἱερείων δὲ οὐ τὰσ φάρυγγασ ἀποτέμνει ὥσπερ ἐπὶ ταῖσ ἄλλαισ θυσίαισ, κῶλον δὲ ὅ τι ἂν τύχῃ, τοῦτο ἕκαστοσ ἀπέκοψε τοῦ θύματοσ. ταύτην μάλιστα θεῶν σέβουσιν οἱ Ἀρκάδεσ τὴν Δέσποιναν, θυγατέρα δὲ αὐτὴν Ποσειδῶνόσ φασιν εἶναι καὶ Δήμητροσ.

ἐπίκλησισ ἐσ τοὺσ πολλούσ ἐστιν αὐτῇ Δέσποινα, καθάπερ καὶ τὴν ἐκ Διὸσ Κόρην ἐπονομάζουσιν, ἰδίᾳ δέ ἐστιν ὄνομα Περσεφόνη, καθὰ Ὅμηροσ καὶ ἔτι πρότερον Πάμφωσ ἐποίησαν· τῆσ <δὲ> Δεσποίνησ τὸ ὄνομα ἔδεισα ἐσ τοὺσ ἀτελέστουσ γράφειν. ὑπὲρ δὲ τὸ καλούμενον Μέγαρόν ἐστιν ἄλσοσ τῆσ Δεσποίνησ ἱερὸν θριγκῷ λίθων περιεχόμενον, ἐντὸσ δὲ αὐτοῦ δένδρα καὶ ἄλλα καὶ ἐλαία καὶ πρῖνοσ ἐκ ῥίζησ μιᾶσ πεφύκασι·

τοῦτο οὐ γεωργοῦ σοφίασ ἐστὶν ἔργον.

ὑπὲρ δὲ τὸ ἄλσοσ καὶ Ἱππίου Ποσειδῶνοσ, ἅτε πατρὸσ τῆσ Δεσποίνησ, καὶ θεῶν ἄλλων εἰσὶ βωμοί· τῷ τελευταίῳ δὲ ἐπίγραμμά ἐστι θεοῖσ αὐτὸν τοῖσ πᾶσιν εἶναι κοινόν. ἐντεῦθεν δὲ ἀναβήσῃ διὰ κλίμακοσ ἐσ ἱερὸν Πανόσ·

πεποίηται δὲ καὶ στοὰ ἐσ τὸ ἱερὸν καὶ ἄγαλμα οὐ μέγα, θεῶν δὲ ὁμοίωσ τοῖσ δυνατωτάτοισ καὶ τούτῳ μέτεστι τῷ Πανὶ ἀνθρώπων τε εὐχὰσ ἄγειν ἐσ τέλοσ καὶ ὁποῖα ἐοίκεν ἀποδοῦναι πονηροῖσ. παρὰ τούτῳ τῷ Πανὶ πῦρ οὔ ποτε ἀποσβεννύμενον καίεται. λέγεται δὲ ὡσ τὰ ἔτι παλαιότερα καὶ μαντεύοιτο οὗτοσ ὁ θεόσ, προφῆτιν δὲ Ἐρατὼ Νύμφην αὐτῷ γενέσθαι ταύτην ἣ Ἀρκάδι τῷ Καλλιστοῦσ συνῴκησε· μνημονεύουσι δὲ καὶ ἔπη τῆσ Ἐρατοῦσ, ἃ δὴ καὶ αὐτὸσ ἐπελεξάμην.

ἐνταῦθα ἔστι μὲν βωμὸσ Ἄρεωσ, ἔστι δὲ ἀγάλματα Ἀφροδίτησ ἐν ναῷ, λίθου τὸ ἕτερον λευκοῦ, τὸ δὲ ἀρχαιότερον αὐτῶν ξύλου. ὡσαύτωσ δὲ καὶ Ἀπόλλωνόσ τε καὶ Ἀθηνᾶσ ξόανά ἐστι· τῇ δὲ Ἀθηνᾷ καὶ ἱερὸν πεποίηται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION