헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́8́22́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 22)

ἐπανάγει δὲ ὁ λόγοσ με ἐπὶ Στύμφαλον καὶ ἐπὶ τοὺσ Φενεατῶν καὶ Στυμφαλίων ὁρ́ουσ, τὸ ὀνομαζόμενον Γερόντειον. Στυμφάλιοι δὲ τεταγμένοι μὲν οὐ μετὰ Ἀρκάδων ἔτι εἰσὶν, ἀλλὰ ἐσ τὸ Ἀργολικὸν συντελοῦσι μεταστάντεσ ἐσ αὐτὸ ἐθελονταί· τοῦ Καλλιστοῦσ.

λέγεται δὲ ἐξ ἀρχῆσ ἑτέρωθι οἰκισθῆναι τῆσ χώρασ καὶ οὐκ ἐσ τὴν ἐφ’ ἡμῶν πόλιν. ἐν δὲ τῇ Στυμφάλῳ τῇ ἀρχαίᾳ Τήμενόν φασιν οἰκῆσαι τὸν Πελασγοῦ καὶ Ἥραν ὑπὸ τοῦ Τημένου τραφῆναι τούτου καὶ αὐτὸν ἱερὰ τῇ θεῷ τρία ἱδρύσασθαι καὶ ἐπικλήσεισ τρεῖσ ἐπ’ αὐτῇ θέσθαι·

παρθένῳ μὲν ἔτι οὔσῃ Παιδί, γημαμένην δὲ ἔτι τῷ Διὶ ἐκάλεσεν αὐτὴν Τελείαν, διενεχθεῖσαν δὲ ἐφ’ ὅτῳ δὴ ἐσ τὸν Δία καὶ ἐπανήκουσαν ἐσ τὴν Στύμφαλον ὠνόμασεν ὁ Τήμενοσ Χήραν. τάδε μὲν ὑπὸ Στυμφαλίων λεγόμενα οἶδα ἐσ τὴν θεόν· ἡ δὲ ἐφ’ ἡμῶν πόλισ τῶν μὲν εἰρημένων οὐδέν, ἄλλα δὲ εἶχε τοσάδε.

ἔστιν ἐν τῇ Στυμφαλίων πηγή, καὶ ἀπὸ ταύτησ ὕδωρ βασιλεὺσ Ἀδριανὸσ Κορινθίοισ ἤγαγεν ἐσ τὴν πόλιν. ἐν δὲ τῇ Στυμφάλῳ χειμῶνοσ μὲν ὡρ́ᾳ λίμνην τε οὐ μεγάλην ἡ πηγὴ καὶ ἀπ’ αὐτῆσ ποταμὸν ποιεῖ τὸν Στύμφαλον· ἐν θέρει δὲ προλιμνάζει μὲν οὐδὲν ἔτι, ποταμὸσ δὲ αὐτίκα ἐστὶν ἀπὸ τῆσ πηγῆσ. οὗτοσ ἐσ χάσμα γῆσ κάτεισιν ὁ ποταμόσ, ἀναφαινόμενοσ δὲ αὖθισ ἐν τῇ Ἀργολίδι μεταβάλλει τὸ ὄνομα, καὶ αὐτὸν ἀντὶ Στυμφάλου καλοῦσιν Ἐρασῖνον. ἐπὶ δὲ τῷ ὕδατι τῷ ἐν Στυμφάλῳ κατέχει λόγοσ ὄρνιθάσ ποτε ἀνδροφάγουσ ἐπ’ αὐτῷ τραφῆναι·

ταύτασ κατατοξεῦσαι τὰσ ὄρνιθασ Ἡρακλῆσ λέγεται. Πείσανδροσ δὲ αὐτὸν ὁ Καμιρεὺσ ἀποκτεῖναι τὰσ ὄρνιθασ οὔ φησιν, ἀλλὰ ὡσ ψόφῳ κροτάλων ἐκδιώξειεν αὐτάσ. γῆσ δὲ τῆσ Ἀράβων ἡ ἔρημοσ παρέχεται καὶ ἄλλα θηρία καὶ ὄρνιθασ καλουμένασ Στυμφαλίδασ, λεόντων καὶ παρδάλεων οὐδέν τι ἡμερωτέρασ ἀνθρώποισ· αὗται τοῖσ ἐπὶ ἄγραν αὐτῶν ἀφικνουμένοισ ἐπιπέτανται, καὶ τιτρώσκουσί τε τοῖσ ῥάμφεσι καὶ ἀποκτείνουσιν.

ὅσα μὲν δὴ χαλκοῦ καὶ σιδήρου φοροῦσιν ἄνθρωποι, διατρυπῶσιν αἱ ὄρνιθεσ·

ἢν δὲ ἐσθῆτα φλοί̈νην παχεῖαν πλέξωνται, τὰ ῥάμφη τῶν Στυμφαλίδων ὑπὸ τῆσ ἐσθῆτοσ ἔχεται τῆσ φλοί̈νησ, καθὰ καὶ πτέρυγεσ ὀρνίθων τῶν μικρῶν προσέχονται τῷ ἰξῷ. αὗται μέγεθοσ μὲν κατὰ γέρανόν εἰσιν αἱ ὄρνιθεσ, ἐοίκασι δὲ ἴβεσι, ῥάμφη δὲ ἀλκιμώτερα φέρουσι καὶ οὐ σκολιὰ ὥσπερ αἱ ἴβεισ. εἰ μὲν δὴ καὶ αἱ κατ’ ἐμὲ ὄρνιθεσ αἱ Ἀράβιοι τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ ποτὲ ὀρνίθων τὸ ὄνομα, εἶδοσ δὲ <οὐ> τὸ αὐτὸ ἐκείναισ ἔχουσιν, οὐκ οἶδα·

εἰ δὲ τὸν πάντα αἰῶνα κατὰ τὰ αὐτὰ ἱέραξι καὶ ἀετοῖσ καὶ Στυμφαλίδεσ εἰσὶν ὄρνιθεσ, Ἀράβιόν τε εἶναί μοι θρέμμα αἱ ὄρνιθεσ αὗται φαίνονται, καὶ δύναιτο ἂν πετομένη ποτὲ ἀπόμοιρα ἐξ αὐτῶν ἐσ Ἀρκαδίαν ἀφικέσθαι ἐπὶ Στύμφαλον. ὑπὸ μὲν δὴ τῶν Ἀράβων ἄλλο <τί> που ἐξ ἀρχῆσ καλοῖντο ἂν καὶ οὐ Στυμφαλίδεσ· τοῦ Ἡρακλέουσ δὲ ἡ δόξα καὶ τὸ Ἑλληνικὸν πρὸ τοῦ βαρβαρικοῦ τετιμημένον ἐξενίκησεν ὡσ καὶ τὰσ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῇ Ἀράβων Στυμφαλίδασ <καὶ> ἐπὶ ἡμῶν ὀνομάζεσθαι. ἐν Στυμφάλῳ δὲ καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδόσ ἐστιν ἀρχαῖον Στυμφαλίασ·

τὸ δὲ ἄγαλμα ξόανόν ἐστι τὰ πολλὰ ἐπίχρυσον. πρὸσ δὲ τοῦ ναοῦ τῷ ὀρόφῳ πεποιημέναι καὶ οἱ Στυμφαλίδεσ εἰσὶν ὄρνιθεσ· σαφῶσ μὲν οὖν χαλεπὸν ἦν διαγνῶναι πότερον ξύλου ποίημα ἦν ἢ γύψου, τεκμαιρομένοισ δὲ ἡμῖν ἐφαίνετο εἶναι ξύλου μᾶλλον ἢ γύψου. ὄπισθε τοῦ ναοῦ.

λέγεται δὲ καὶ ἐφ’ ἡμῶν γενέσθαι θαῦμα τοιόνδε.

ἐν Στυμφάλῳ τῆσ Ἀρτέμιδοσ τῆσ Στυμφαλίασ τὴν ἑορτὴν κατά τε ἄλλα ἦγον οὐ σπουδῇ καὶ τὰ ἐσ αὐτὴν καθεστηκότα ὑπερέβαινον τὰ πολλά. ἐσπεσοῦσα οὖν ὕλη κατὰ τοῦ βαράθρου τὸ στόμα, ᾗ κάτεισιν ὁ ποταμόσ ὅσ ἐστιν ὁ Στύμφαλοσ, ἀνεῖργε μὴ καταδύεσθαι τὸ ὕδωρ, λίμνην τε ὅσον ἐπὶ τετρακοσίουσ σταδίουσ τὸ πεδίον σφίσι γενέσθαι λέγουσι. φασὶ δὲ ἕπεσθαι θηρευτὴν ἄνδρα ἐλάφῳ φευγούσῃ, καὶ τὴν μὲν ἐσ τὸ τέλμα ἱέσθαι, τὸν δὲ ἄνδρα τὸν θηρευτὴν ἐπακολουθοῦντα ὑπὸ τοῦ θυμοῦ κατόπιν τῆσ ἐλάφου νήχεσθαι·

καὶ οὕτω τὸ βάραθρον τήν τε ἔλαφον καὶ ἐπ’ αὐτῇ τὸν ἄνδρα ὑπεδέξατο. τούτοισ δὲ τοῦ ποταμοῦ τὸ ὕδωρ ἐπακολουθῆσαί φασιν, ὥστε ἐσ ἡμέραν Στυμφαλίοισ ἐξήραντο ἅπαν τοῦ πεδίου τὸ λιμνάζον· καὶ ἀπὸ τούτου τῇ Ἀρτέμιδι τὴν ἑορτὴν φιλοτιμίᾳ πλέονι ἄγουσι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 22

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 22)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION