헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́8́14́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 14)

Φενεατῶν δὲ τὸ πεδίον κεῖται μὲν ὑπὸ ταῖσ Καρυαῖσ, πλεονάσαντοσ δέ ποτε αὐτῷ τοῦ ὕδατοσ κατακλυσθῆναί φασι τὴν ἀρχαίαν Φενεόν, ὥστε καὶ ἐφ’ ἡμῶν σημεῖα ἐλείπετο ἐπὶ τῶν ὀρῶν ἐσ ἃ ἐπαναβῆναι τὸ ὕδωρ λέγουσι. Καρυῶν δὲ στάδια πέντε ἀφέστηκεν ἥ τε Ὄρυξισ καλουμένη καὶ ἕτερον ὄροσ Σκίαθισ·

ὑφ’ ἑκατέρῳ δέ ἐστι τῷ ὄρει βάραθρον τὸ ὕδωρ καταδεχόμενον τὸ ἐκ τοῦ πεδίου. τὰ δὲ βάραθρα οἱ Φενεᾶται ταῦτά φασιν εἶναι χειροποίητα, ποιῆσαι δὲ αὐτὰ Ἡρακλέα τηνικαῦτα ἐν Φενεῷ παρὰ Λαονόμῃ τῇ Ἀμφιτρύωνοσ μητρὶ οἰκοῦντα·

γενέσθαι γὰρ Ἀμφιτρύωνα ἐκ Λαονόμησ Ἀλκαίῳ τῆσ Γούνεω, γυναικὸσ Φενεάτιδοσ, καὶ οὐκ ἐκ τῆσ Πέλοποσ Λυσιδίκησ. εἰ δὲ Ἡρακλῆσ ἀληθεῖ λόγῳ παρὰ τοὺσ Φενεάτασ μετῴκησε, πείθοιτο ἄν τισ διωχθέντα ἐκ Τίρυνθοσ ὑπὸ Εὐρυσθέωσ αὐτὸν οὐκ αὐτίκα ἐσ Θήβασ, πρότερον δὲ ἐσ Φενεὸν ἀφικέσθαι. διὰ μέσου δὲ ὤρυξεν Ἡρακλῆσ τοῦ Φενεατῶν πεδίου <ἔλυτρον>, ῥεῦμα εἶναι τῷ ποταμῷ τῷ Ὀλβίῳ, ὅν τινα Ἀροάνιον Ἀρκάδων καλοῦσιν ἕτεροι καὶ οὐκ Ὄλβιον·

μῆκοσ μὲν τοῦ ὀρύγματοσ στάδιοι πεντήκοντά εἰσι, βάθοσ δέ, ὅσον μὴ πεπτωκόσ ἐστιν αὐτοῦ, καὶ ἐσ τριάκοντα καθήκει πόδασ. οὐ μὴν ταύτῃ γε ἔτι κάτεισιν ὁ ποταμόσ, ἀλλὰ ἐσ τὸ ῥεῦμα ἀπεχώρησεν αὖθισ τὸ ἀρχαῖον, καταλιπὼν ἔλυτρον τοῦ Ἡρακλέουσ τὸ ἔργον. τῶν βαράθρων δὲ <τῶν> ἐν τοῖσ εἰρημένοισ πεποιημένων ὄρεσιν ἀπωτέρω πεντήκοντά που σταδίοισ ἐστὶν ἡ πόλισ·

οἰκιστὴν δὲ οἱ Φενεᾶται λέγουσιν ἄνδρα αὐτόχθονα εἶναι Φενεόν. ἔστι δέ σφισιν ἀκρόπολισ ἀπότομοσ πανταχόθεν, τὰ μὲν πολλὰ ἔχουσα οὕτωσ, ὀλίγα δὲ αὐτῆσ καὶ ὠχυρώσαντο ὑπὲρ ἀσφαλείασ. ἐνταῦθα ἐν τῇ ἀκροπόλει ναόσ ἐστιν Ἀθηνᾶσ ἐπίκλησιν Τριτωνίασ, ἐρείπια δὲ ἐλείπετο αὐτοῦ μόνα·

καὶ Ποσειδῶν χαλκοῦσ ἕστηκεν ἐπωνυμίαν Ἵππιοσ, ἀναθεῖναι δὲ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ποσειδῶνοσ Ὀδυσσέα ἔφασαν·

ἀπολέσθαι γὰρ ἵππουσ τῷ Ὀδυσσεῖ, καὶ αὐτὸν γῆν τὴν Ἑλλάδα κατὰ ζήτησιν ἐπιόντα τῶν ἵππων ἱδρύσασθαι μὲν ἱερὸν ἐνταῦθα Ἀρτέμιδοσ καὶ Εὑρίππαν ὀνομάσαι τὴν θεόν, ἔνθα τῆσ Φενεατικῆσ χώρασ εὑρ͂ε τὰσ ἵππουσ, ἀναθεῖναι δὲ καὶ τοῦ Ποσειδῶνοσ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἱππίου. τῷ δὲ Ὀδυσσεῖ λέγουσιν εὑρόντι τὰσ ἵππουσ γενέσθαι οἱ κατὰ γνώμην ἐν χώρᾳ τῇ Φενεατῶν ἔχειν ἵππουσ, καθάπερ γε καὶ τὰσ βοῦσ ἐν τῇ ἠπείρῳ τῆσ Ἰθάκησ ἀπαντικρὺ τρέφειν αὐτόν·

καί μοι καὶ γράμματα οἱ Φενεᾶται παρείχοντο ἐπὶ τοῦ ἀγάλματοσ γεγραμμένα τῷ βάθρῳ, τοῦ Ὀδυσσέωσ δή τι πρόσταγμα τοῖσ ποιμαίνουσι τὰσ ἵππουσ. τὰ μὲν δὴ ἄλλα ἑπομένοισ ἡμῖν τῷ Φενεατῶν λόγῳ εἰκὸσ προσέσται, τὸ δὲ ἄγαλμα Ὀδυσσέα ἀναθεῖναι τὸ χαλκοῦν οὐκ ἔχω πείθεσθαί σφισιν·

οὐ γάρ πω τότε τοῦ χαλκοῦ τὰ ἀγάλματα διὰ παντὸσ ἠπίσταντο ἐργάσασθαι καθάπερ ἐσθῆτα ἐξυφαίνοντεσ. τρόπον δὲ ὅστισ ἦν αὐτοῖσ ἐσ τὰ χαλκᾶ ἐργασίασ, ἔδειξεν ἤδη μοι τοῦ ἐσ Σπαρτιάτασ λόγου τὰ ἐπὶ τοῦ ἀγάλματοσ τοῦ Ὑπάτου Διόσ. διέχεαν δὲ χαλκὸν πρῶτοι καὶ ἀγάλματα ἐχωνεύσαντο Ῥοῖκόσ τε Φιλαίου καὶ Θεόδωροσ Τηλεκλέουσ Σάμιοι.

Θεοδώρου δὲ ἔργον ἦν καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ λίθου τῆσ σμαράγδου σφραγίσ, ἣν Πολυκράτησ ὁ Σάμου τυραννήσασ ἐφόρει τε τὰ μάλιστα καὶ ἐπ’ αὐτῇ περισσῶσ δή τι ἠγάλλετο. Φενεατῶν δὲ ἐκ τῆσ ἀκροπόλεωσ καταβαίνοντι ἔστι μὲν στάδιον, ἔστι δὲ ἐπὶ λόφου μνῆμα Ἰφικλέουσ ἀδελφοῦ τε Ἡρακλέουσ καὶ Ιὀλάου πατρόσ.

Ιὄλαον μὲν δὴ τὰ πολλὰ Ἡρακλεῖ συγκάμνειν λέγουσιν Ἕλληνεσ· Ἰφικλῆσ δὲ ὁ Ιὀλάου πατήρ, ἡνίκα ἐμαχέσατο Ἡρακλῆσ πρὸσ Ἠλείουσ τε καὶ Αὐγέαν τὴν προτέραν μάχην, τότε ὑπὸ τῶν παίδων ἐτρώθη τῶν Ἄκτοροσ, καλουμένων δὲ ἀπὸ Μολίνησ τῆσ μητρόσ. καὶ ἤδη κάμνοντα κομίζουσιν οἱ προσήκοντεσ ἐσ Φενεόν· ἐνταῦθα ἀνὴρ Φενεάτησ αὐτὸν Βουφάγοσ καὶ ἡ τοῦ Βουφάγου γυνὴ Πρώμνη περιεῖπόν τε εὖ καὶ ἀποθανόντα ἐκ τοῦ τραύματοσ ἔθαψαν. Ἰφικλεῖ μὲν δὴ καὶ ἐσ τόδε ἔτι ἐναγίζουσιν ὡσ ἡρ́ωι, θεῶν δὲ τιμῶσιν Ἑρμῆν Φενεᾶται μάλιστα καὶ ἀγῶνα ἄγουσιν Ἕρμαια, καὶ ναόσ ἐστιν Ἑρμοῦ σφισι καὶ ἄγαλμα λίθου·

τοῦτο ἐποίησεν ἀνὴρ Ἀθηναῖοσ Εὔχειρ Εὐβουλίδου. ὄπισθεν δέ ἐστι τοῦ ναοῦ τάφοσ Μυρτίλου. τοῦτον Ἑρμοῦ παῖδα εἶναι <τὸν> Μυρτίλον λέγουσιν Ἕλληνεσ, ἡνιοχεῖν δὲ αὐτὸν Οἰνομάῳ· καὶ ὁπότε ἀφίκοιτό τισ μνώμενοσ τοῦ Οἰνομάου τὴν θυγατέρα, ὁ μὲν ἠπείγετο ὁ Μυρτίλοσ σὺν τέχνῃ τοῦ Οἰνομάου τὰσ ἵππουσ, ὁ δὲ ἐν τῷ δρόμῳ τὸν μνηστῆρα, ὁπότε ἐγγὺσ γένοιτο, κατηκόντιζεν. Ἱπποδαμείασ δὲ ἤρα μὲν καὶ αὐτὸσ ὁ Μυρτίλοσ, ἐσ δὲ τὸν ἀγῶνα ἀτόλμωσ ἔχων ὑπεῖκε καὶ ἡνιόχει τῷ Οἰνομάῳ.

τέλοσ δὲ καὶ ἀναφανῆναι τοῦ Οἰνομάου προδότην φασὶν αὐτὸν ὑπαχθέντα ὁρ́κοισ, ὥσ οἱ νύκτα ὁ Πέλοψ μίαν Ἱπποδαμείᾳ συγγενέσθαι παρήσει. ἀναμιμνήσκοντα οὖν τῶν ὁρ́κων ὁ Πέλοψ ἐξέβαλεν ἐκ τῆσ νεώσ· ἐκβληθέντα ὑπὸ τοῦ κλύδωνοσ λέγουσιν ἀνελόμενοι θάψαι, καὶ νύκτωρ κατὰ ἔτοσ ἐναγίζουσιν αὐτῷ.

ἔστι δὲ ὁ Πέλοψ δῆλοσ οὐ πολλήν τινα παραπλεύσασ θάλασσαν, ἀλλὰ ὅσον ἀπὸ τοῦ Ἀλφειοῦ τῶν ἐκβολῶν ἐσ τὸ ἐπίνειον τὸ Ἠλείων.

οὐκ ἂν οὖν τό γε πέλαγοσ τὸ Μυρτῷον ἀπὸ Μυρτίλου τοῦ Ἑρμοῦ φαίνοιτο κεκλημένον, ἀρχόμενόν τε ἀπὸ Εὐβοίασ καὶ παρ’ Ἑλένην ἔρημον νῆσον καθῆκον ἐσ τὸ Αἰγαῖον· ἀλλά μοι δοκοῦσιν Εὐβοέων οἱ τὰ ἀρχαῖα μνημονεύοντεσ εἰκότα εἰρηκέναι, λέγοντεσ ἀπὸ γυναικὸσ Μυρτοῦσ τῷ πελάγει γεγονέναι τὸ ὄνομα τῷ Μυρτῴῳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 14

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 14)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION